Ποίηση
Η σκοτεινή πλευρά βιογραφικού σημειώματος
Κόβονται τα δέντρα
καίγονται τα όνειρα
μα κερδίζουμε στα σημεία
κάθε που χαμογελάμε.
Και μη μπερδευτείς.
Ίδια φωνήεντα η αγάπη και η απάτη.
Τα σύμφωνα από κοντά να τ’ αφουγκράζεσαι.
Ο Δημήτρης Βέλλας μέσα από ένα «τρυφερό σύστημα Braille» στη νέα ποιητική του συλλογή μέσω όλων των αισθήσεών του χαϊδεύει τις λέξεις, αφουγκράζεται το ένδον του ποιήματος, ακουμπά στα σημεία στίξης, ισιώνει τις σελίδες κι ετοιμάζει ένα δικό του διάδρομο απογείωσης στο ανεκπλήρωτο. Δεν είναι όμως ατομικό το στοίχημα: σ’ ένα από τα καλύτερα –τα πολλά ξεχωριστά– ποιήματα της συλλογής με τίτλο «Μανταλάκια» είναι ξεκάθαρο το στοίχημα της συνομιλίας με τους ανθρώπους:
Ανεμίζουν οι άνθρωποι
παραιτημένα ρούχα σε καταιγίδας το σκοινί.
Μανίκια χειρονομούν ακατάληπτα
μπατζάκια βαδίζουν στο πουθενά.
Άδειοι με τα κουμπιά τους αίολα.
Με δύναμη τους συγκρατούν
στ’ άγριο φύσημα μη χαθούν
λευκά της ελπίδας μανταλάκια.
Μια γραφή έντασης, αλλά ταυτόχρονα λιτής διακριτικής ανάσας, σχεδόν υπόκωφης, απορημένης απ’ όσα πολλά συμβαίνουν ερήμην, μα με διακριτό τον πλούτο των υλικών του: Στην Πανεπιστημίου, προς τη δύσκολη Ομόνοια,/ πέφτω πάνω στον Τζον Λένον./ Είδα πίσω από τα μυωπικά του γυαλιά τα μάτια του θλιμμένα./ Ψύχραιμος τον ρωτάω: Τι λες για όλα αυτά;// Imagine/ Is not enough// ψιθύρισε κι έστριψε στη γωνία/ 28ης Οκτωβρίου προς το Πολυτεχνείο.// Οι σφαίρες, πιστά σκυλιά, τον ακολούθησαν.
Ο Δημήτρης Βέλλας διαλέγεται με το σώμα και το αίμα της ποίησης (βλ. το ποίημα «Μετά το φιλί»):
Είδα τον καπνό
σε χειλιών την κάννη.
Ήταν αργά
οι λέξεις μ’ είχαν κιόλας διαπεράσει.
Ο ήχος της ριπής
έφτασε αργότερα.
Όταν έσβηνα
με το μολύβι
τις οπές.
Μεστές εικόνες, συναισθήματα, αναμνήσεις εμπύρετες οδυνηρές κι επώδυνες για οικείους απόντες, για άγνωστους ρακοσυλλέκτες του ερειπωμένου κόσμου μας, για ανθρώπους που ζουν και χάνονται ανάμεσά μας: Ρακοσυλλέκτης για χρόνια/ κατάπινε και κατάπινε./ Χάρτινα όνειρα κιτρινισμένα/ πλαστικούς πόθους/ ελπίδες αποξηραμένες.// Τον είχαν παραγεμίσει.// Βρέθηκε απανθρακωμένος/ μ’ ένα Καυκάσιο κυδώνι στο στόμα.
Ξεχωριστό το αφιερωμένο στην αδελφή του, ζωγράφο Ελένη Πλουμιστού που παρά την απουσία της κοσμεί το βιβλίο. (Βλ. «Αδελφικές νουθεσίες»):
Να πετάς όταν ζωγραφίζεις.
Θέλω να νιώθω τον αέρα απ’ τα φτερά
σαν ζωγραφίζεις μια ψυχή.
Αν πάλι φτιάξεις της βροχής
σταγόνες των τζαμιών
ν’ ακούω θέλω καθαρά
των πλιτς τις συγχορδίες.
Κι αν ζωγραφίσεις άστεγο
μες στο χαρτόκουτό του
δες να φωτίζεται καλά
το Fragile στη ματιά του.
Ο Δημήτρης Βέλλας γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε ανάμεσα στα καμίνια του Γαλατσίου. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Οι δεκαετίες του βημάτισαν τυχερές διδασκόμενος και διδάσκων μπροστά σε πίνακες Δημόσιων Γυμνασίων διατρέχοντας παράλληλα χιλιάδες μοναχικά χιλιόμετρα «μαραθωνίου δρόμου». Οι Μεταφορές είναι η δεύτερη ποιητική του συλλογή.
Δημήτρης Βέλλας, Μεταφορές, Ποίηση, έργο εξωφύλλου Ελένη Πλουμιστού, εκδ. «Μανδραγόρας», Οκτώβριος 2017, σελ. 64, 15,6Χ24 εκ., (Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση), αριθμ. έκδοσης: 273, ISBN 978-960-592-054-8, τιμή 8,48 ευρώ.
Share this Post