«Άντες, πάμε στο δεντρό μας», μου ψιθύρισες στ’ αυτί μόλις σου είπα τα καθέκαστα. (…) Γροίκα εδά το σχέδιό μου. Εγώ, μαθές, γυμνάζομαι κι είμαι εκειά κοντά να την πετύχω ετούτηνά την αυτοσυγκέντρωση. Τοτενέ, θα μερώσω έναν κόρακα και θα τον διατάξω να μαθαίνει τα μαντάτα σου από τσ’ άλλους τσι κοράκους, εκειά που θα ’σαι -ήντα αυτοί είναι παντού- θα ’μαι κι εγώ σιμά σου να σ’ ακλουθώ. Άμε δα και μη σκιάζεσαι!»
Τώρα σε πίστεψα δεν σε πίστεψα, πάντως με βόλευε. (…) Με τον καιρό το συνήθισα και καθόλου δεν μ’ απασχολούσε η αληθοφάνειά του. Βρέθηκα πολλές φορές σε δύσκολη θέση, ακόμα και στου χάρο τα δόντια και τότε στρεφόμουν στα δέντρα, να πάρω δύναμη ν’ αντέξω.
(Απόσπασμα, απ’ τους «Κοράκους», του πρώτου, από τα έξι διηγήματα της συλλογής)
Η πρώτη, από τις 6 ανθρώπινες ιστορίες που πραγματεύεται ο συγγραφέας στο βιβλίο του, ξεκινάει στην Κρήτη των αρχών του 20ού αιώνα (κι έτσι απολαμβάνουμε διαλόγους σε άψογη ντοπιολαλιά) και εξελίσσεται στην προπολεμική και κατοχική Αθήνα. Οι υπόλοιπες πέντε διαδραματίζονται με κέντρο την πρωτεύουσα σε μεταγενέστρες ιστορικές συγκυρίες που διακριτικά αναφέρονται και ενσωματώνονται στην πλοκή, ως χαρακτήρες της. Θέατρο δράσης των πρωταγωνιστών, η οδός Αιόλου με τους Αέρηδες και τη Χρυσοσπηλιώτισσα, το προδικτατορικό Μπουρνάζι, η Επίδαυρος, μια εκτεθειμένη στα καιρικά φαινόμενα γειτονιά στην Αθήνα της κρίσης. Οι ήρωες, μαχητές, γείτονές μας, με την αφήγηση να συλλαμβάνει τις στιγμές που διαγράφουν φαινομενικά συνθήκες παγιωμένες με αγώνα, όραμα, ιδρώτα και αίμα ατόμων και γενεών, που αποκαλύπτουν καταχωμένα «κοινά μυστικά», χωρίς να έχει προετοιμάσει την εμφάνισή τους, χωρίς να τους προσδίδει χαρακτηριστικά ειμαρμένης αλλά και χωρίς περιθώρια αναστροφής της δραματικής κατάληξής τους.
Ιστορίες βαθιά ανθρώπινες, που παρουσιάζονται από τον συγγραφέα με ευφυή και ποιητικό τρόπο και γλώσσα λιτή και βατή. Ιστορίες που αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση στον αναγνώστη. Γλυκόπικρη γιατί είναι σαν να μας μιλάει κάποιος στο αυτί συγκινημένος, ψιθυριστά, απ’ τη μια για τις ανισότητες και τις αδικίες που επιφυλάσσει η ζωή, απ’ την άλλη για την έμφυτη καλοσύνη που ποτέ δεν εκλείπει από την κοινωνία στην ιστορική εξέλιξη του κόσμου μας.
“Μ”
Ο Aπόστολος Παλιεράκης γεννήθηκε στους Aγίους Aναργύρους Aττικής το 1943 και κατάγεται από την Kρήτη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και άσκησε το επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού ως ελεύθερος επαγγελματίας και ως υπάλληλος του ΟΣΕ. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους.Ήδη από τις εκδόσεις Μανδραγόρας κυκλοφορούν 5 ποιητικές συλλογές του [Ενήμερα-εφήμερα-αν…, 2010· Μεταποίηση σε στιγμές διαρκείας (IMITELEIS), 2011· Bραχύσωμες πτήσεις παρεκκλίνουσες, χαϊκού, 2017· Ανέτοιμος σε τρικυμία, 2018· Τριλογία σιωπών, 2020] και 2 συλλογές διηγημάτων [Υδάτινος Ταξιδιώτης, 2013· Φύλλα δάφνης, 2015]
* Απόστολος Παλιεράκης, Οι κοράκοι, Διηγήματα, έργο εξωφύλλου Άννα Παλιεράκη, εκδ. Μανδραγόρας, (σειρά Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία), Αθήνα, Ιούλιος 2020, σελ. 64, 15Χ21, αριθμ. έκδοσης: 321, ISBN 978-960-592-103-3, τιμή 8,48 ευρώ.