Προσεκτικά θα συλλαβίσω δύσκολα φωνήεντα
προσέχοντας τους δίφθογγους σε κάποιες διασταυρώσεις

Κίτρινος καημός σαν φύλλο έπεσε από ’να φθινόπωρο
Δάκρυ που κράτησε τη θάλασσα από το καλοκαίρι

Τα ποιητικά δίστιχα της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου ξεκίνησαν σαν ένα είδος αυτόματης γραφής, σαν ποιητικές σημειώσεις στις οποίες αποτυπώθηκε πρόχειρα μια πρώτη σκέψη. Η επεξεργασία τους στη συνέχεια και η ωρίμανσή τους στο χρόνο έδωσαν την τελική ποιητική ύλη/φόρμα που κατατίθεται σήμερα.
Η ποιήτρια διατηρεί το αυστηρά προσωπικό, καλλιτεχνικό, υφολογικό, ακόμα και ιδεολογικό εκφραστικό της σχήμα με ανθρωποκεντρικά γνωρίσματα, αλλά και σκηνές/ιδέες παρμένες από τη φύση: Ξαφνικά σταμάτησα ν’ ακούω το χαμόγελο μιας βροχής/ καθώς καθρεφτιζόταν στο μακρύ του ποταμού τραγούδι. Ή: Τ’ αγιόκλημα δραπετεύει απ’ τις αυλές/ φορώντας μυρωδιές απ’ τις μικρές στιγμές μεγάλης ώρας. Ήθη, συνήθειες, παραδόσεις, οικογενειακές καθημερινές σκηνές, έρχονται να προστεθούν στις αναζητήσεις του ανθρώπου γύρω από την ύπαρξη, τον έρωτα και το θάνατο, για να αποτελέσουν τον κορμό της ποιητικής τέχνης και της καλλιτεχνικής έκφρασης: Οι τεθλασμένες μου γραμμές/ επάνω σ’ αδιόρατες καμπύλες ξεψυχούνε.
Τα ποιήματα της Ελένης Αρτεμίου-Φωτιάδου διατηρούν την αισθαντικότητα, το δυναμισμό, το μέτρο και το ρυθμό τους (: Κερκίδα δίχως οπαδούς, νυχτιά χωρίς τα άστρα/ Ο χρόνος κύλησε μακριά από το άγγιγμά σου), που μαζί με την οικονομία του λόγου –στη λιτή τους εκφραστική αρτιότητα–, αλλά και τον συναισθηματικά φορτισμένο, τον γεμάτο ελπίδες κόσμο τους (: Με την καρδιά μου γράφω κι υπογράφω τη συνέχεια/ Με την ψυχή μου τους αιθέρες θα κοιτάζω που ’χουν στη γη βαθιά ριζώσει) καταφέρνουν να διαχειρίζονται φόβους (: Ύστερα μίλησε ο τρόμος/ Κι ήτανε λες κι άλλος κανείς δεν είχε πει κουβέντα), να ξεπερνούν παραδοχές (: Αποχώρηση, αναχώρηση ή και υποχώρηση η φυσική κατάληξη/ πότε θεαματική σαν πτώση άστρου, πότε αθόρυβη σαν φύλλο φθινοπωρινό) και να ονειρεύονται εντέλει το θαύμα.

«Μ»

Η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου κατάγεται από την Αμμόχωστο. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στον κλάδο της Εκπαιδευτικής Διοίκησης. Είναι υποψήφια διδάκτωρ και Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης. Ασχολείται με την ποίηση και την παιδική λογοτεχνία καθώς και με το ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σενάριο. Η Χειμερία ζάλη είναι η ένατη ποιητική της συλλογή. Έχει επίσης στο ενεργητικό της εννέα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας και μια συλλογή διηγημάτων. Βραβείο Κώστα Μόντη 2010, και Κρατικό βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου το 2005 και το 2009.
Από τις εκδόσεις Μανδραγόρας κυκλοφορούν επίσης τα ποιητικά της Κατεπείγον (2011), Διμερής Συμφωνία (2013), Η λίμνη των κύκλων (2014), Φωνήεντα σε περίπτερο (2016), τα διηγήματα Αφύπνιση 800 mg (2012) και το ποιητικό παραμύθι Για ένα χαμόγελο (2014) με εικονογράφηση της Βιβής Τουρόγιαννη.

Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, Διμερής Συμφωνία , ποίηση, 186 δίστιχα εκδ. «Mανδραγόρας», Αθήνα 2013, σελ. 40, ISBN 978-960-9476-53-9