Για έναν κόσμο καλύτερο πέρα και πάνω από στάχτες

 

Ανέτοιμος σε τρικυμία

[ ] Δεν ωφελεί που αγρυπνώ
να λύνω εξισώσεις
για να κυκλοφορώ
οξειδωμένες απαντήσεις
από ναυαγισμένα εγχειρίδια
και με το βλέμμα ν’ αγνοεί κρατήρες
από μίξη οργής με πλάνα ρητορεία
Στο ταξίδι της ποίησης αδέρφια
Προσφορά χωρίς εκπτώσεις
Κιβωτός ζωής
Να συντηρείται ελπίδα
Λύτρωσης πάντα

 

 

Το ένα καταρρέει/ ενώ το δύο τρέμει/ Έχουμε δυσκολίες/ στων αριθμών τη σταθερότητα/ Φόβοι σεισμών/ δείκτη σιγής υψώνουν/ σ’ ανήσυχες καμπάνες/ Παραλλαγμένοι ρήτορες/ τραυλίζουν από άμβωνος, γράφει στο ποίημα «Δύσκολες ώρες» στην τέταρτη ποιητική του συλλογή με τίτλο Ανέτοιμος σε τρικυμία ο Απόστολος Παλιεράκης. Όσο βαθαίνουν τα χρόνια της κρίσης τόσο η τέχνη έρχεται με το ανάλογο δέος να ιστορήσει τα όσα βαραίνουν τον άνθρωπο. Και όπως συμβαίνει σε δίσεκτα χρόνια, έτσι και τώρα η ποίηση αρχίζει να παίρνει φωτιά κι οι ποιητές δεν περιγράφουν απλώς τα τραγικά συμβαίνοντα αλλά παρεμβαίνουν προτείνοντας τη δική  τους φωνή: «Περιπλανώμενος [ ] στους λαβυρίνθους/ μιας ξερολιθιάς/ να μπορώ να καταλάβω/ Μεγάλος σαν τον ήλιο/ να ζεσταίνω και να ισορροπώ». Και αλλού: «Μα εφικτό δεν είναι να ξεχαστεί/ με τα μισόλογα ο πόνος».

Ο Παλιεράκης κάνει ποίηση τη διάψευση, προχωρά σε αναγωγές ιστορικά γεγονότα και σημαδιακούς ποιητές όπως ο Σικελιανό, επικαλείται τον Παλαμά, αναρωτιέται εύλογα μέσω του 15σύλλαβου: «πού να πατήσω για αρχή/ και πώς να συνεχίσω;»,  επισημαίνει τη σκοτοδίνη της εποχής: «Σαν τι κομίζουν αντίδοτο/ τα βλέμματα απ’ το μέλλον;». Αντιτάσσει το δικαίωμα στη ζωή των επόμενων γενεών που σήμερα υφαρπάζεται: «Για τα παιδιά μου πρόκειται? που θέλω τόσο δίκαια/ ν’ απολαμβάνουνε/ πρόσχαρες καλημέρες».

Φορές η ποίηση επανακτά τον λυρισμό της επιμένοντας να ζει ανθρώπινη το μεγαλείο της ζωής: «Χρωστώ μια χαρούμενη ιστορία/ στο φεγγάρι», «Και μια μικρή ελπίδα/ με δύναμη αληθινή/ ν’ αγγίξει τις αισθήσεις [ ]», να μιλήσει για τη γαλήνη της Οίας στο κατάλευκο πεζούλι του Αυγούστου, να νανουρίσει τον χρόνο. Ή τέλος να αποτυπώσει σε ποίημα-εικόνα μια ακαριαία στιγμή:

Οι βαθμοί των επίθετων

Αν είναι να μιλήσουμε
για τους βαθμούς των επιθέτων
ύποπτος ο συγκριτικός
κι ο υπερθετικός σκοτώνει
Καθώς ετούτα σκέπτεται
τον ενοχλεί μια μύγα
Μα το βιβλίο που έσφιξε στο χέρι
του αρνιέται το χατίρι

 

Στη δεύτερη ενότητα με τίτλο «Ανεξίτηλες μνήμες» ο Παλιεράκης φέρνει στο φως πολύτιμες απώλειες δίνοντας μέσω της μνήμης ζωή διαρκή «στου πόνου το κρησφύγετο».

 

Ο Aπόστολος Παλιεράκης κατάγεται από την Kρήτη,  γεννήθηκε στην Αθήνα το 1943, σπούδασε στη Θεσσαλονίκη και άσκησε το επάγγελμα του Πολιτικού Μηχανικού ως ελεύθερος επαγγελματίας κι ως υπάλληλος των Σιδηροδρόμων. Ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά και στο διαδίκτυο.

Από τις εκδόσεις Μανδραγόρας κυκλοφορούν τα ποιητικά του: Ενήμερα-εφήμερα-αν…, (2010), Μεταποίηση σε στιγμές διαρκείας (IMITELEIS), (2011), Βραχύσωμες πτήσεις παρεκκλίνουσες, (2017) και τα πεζογραφικά του βιβλία: Υδάτινος ταξιδιώτης, διηγήματα, (2013), Φύλλα δάφνης, πεζογραφήματα, (2015).

Απόστολος Παλιεράκης, Ανέτοιμος σε τρικυμία, Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση, εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα, Φεβρουάριος 2018, σελ. 96, 17Χ24, αριθμ. έκδοσης: 284, ISBN 978-960-592-066-1, τιμή 8,48 ευρώ.

«Μ»