14.3 Θάνατος τo 1883 σαν σήμερα του Καρολου Μαρξ, γερμανοεβραίου ιδρυτή του επιστημονικού σοσιαλισμού και συγγραφέα μαζί με τον Φρίντριχ Έγκελς, του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου». (Γεν. 5/5/1818).

Επέστρεψα στην Ελλάδα σηκώνω τα παντζούρια και βλέπω απέναντι όλα τα παράθυρα με τα παντζούρια κατεβασμένα, είναι έξι το πρωί η εργατική τάξη δεν έχει ξυπνήσει για τη δουλειά. Αλλά κανείς δεν πηγαίνει σε δουλειά από την πολυκατοικία μας. Μήπως περιμένουν βομβαρδισμούς, μετά τις γελοιότητες με τους σκοπιανούς ή μήπως περιμένουμε να ρίξουν βόμβες τα τουρκικά μαχητικά κρυμμένοι κάτω από το κρεβάτι; Ακούω ραδιόφωνο μέσα στη χαβούζα της Δεριγνύ και Αχαρνών γωνία, μα έξω στο δρόμο γίνεται χαμός. Είχα ξεχάσει πόσο πολύ βασανίζουν τα τύμπανα των αυτιών οι συναγερμοί και οι σειρήνες.

Επέτειοι: Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας, Παγκόσμια Ημέρα της Σταθεράς. Τι είν’ τούτο πάλι; Θα διοργανώσει το κράτος καμιά επίδειξη; Je sens que tu vas me plaire λένε οι προφητείες άγνωστης και σκοτεινής υπάρξεως στον υπολογιστή μου

 

Σαν σήμερα: Γέννηση το 1879 του Άλμπερτ Αϊνστάιν. Γερμανός φυσικός, «πατέρας» της θεωρίας της σχετικότητας, για την οποία βραβεύτηκε με Νόμπελ το 1921.

Εκτέλεση το 1957 του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Κύπριος μαθητής Γυμνασίου που εκτελέστηκε δια απαγχονισμού από τους Άγγλους. (Γεν. 26/2/1938).

 

H ανεπάρκεια ύπνου αυξάνει τον κίνδυνο του Αλτσχάιμερ. Πήγα να βάλω μέλι στο τσάι και «αφηρημένος» έβαλα καφέ. Άμα δεν κοιμάσαι παιδί μου!

 

Ακούω στο ραδιόφωνο Τα πουλιά της δυστυχίας του επαναστατημένου νεαρού Διονύση Σαββόπουλου, πού το θυμηθήκανε; Τον άκουγα έφηβος στην Παράγκα της Πλάκας όπου ο Νιόνιος επαναστατούσε κι εμφανιζόταν και η γλυκιά Χωματά.

 

Ξέρω κάτι πουλιά, μαύρα πουλιά πουλιά πικρά, πουλιά της δυστυχίας
Zουν σε χώρα συμφοράς όπου αρρώστια κυβερνά
αρρώστια, τρόμος, στάχτη
Ου ου ου ου

Κι όταν στην πόλη κατεβεί το βράδυ
κι αρχίσει ατέλειωτη η γριά, γριά βροχή
φτάνουν στην πόλη τα πουλιά ωωωω!
στις στέγες στα παράθυρα ωωωω!
κι όνειρα ανθρώπων κλέβουν

Μ’ αρέσει το αγχώδες, σπαρακτικό τραγούδι με το υποβλητικό χτύπημα της κιθάρας. Τι σχέση έχει αυτός ο εξεγερμένος, φιλοσοφημένος τύπος που ακούω με τον συντηρητικό παππού του σήμερα;

Τώρα που όλα δείχνουν μαύρα κι είναι μαύρα, μαύρα σύννεφα, μαύρα πανιά, μαύρα πλήκτρα, μαύρα πουλιά «κι όνειρα κλέβουν» χαζογκρινιάζουμε και βλαστημάμε τους πολιτικούς, αντί να εγερθούμε και να εξεγερθούμε. Αλλά τώρα με ποιους; Με το Σαββόπουλο, το Μίκη ή τον Νταλάρα;

 

Το 1905 στις 14 Μαρτίου ιδρύεται η λονδρέζικη ομάδα της Τσέλσι που αυτή τη στιγμή παίζει με την Μπαρτσελόνα και το δείχνει η δημόσια τηλεόραση, ενώ όλη η Ελλάδα αναπνέει από την κάνη του περιστρόφου του κ. Σαββίδη που μπήκε στο γήπεδο της Τούμπας ως καουμπόης και διακόπηκε το ματς με την ΑΕΚ.

Έφυγε ο διαπρεπής φυσικός επιστήμων Χόκινγκ. Έπασχε από τη νόσο του κινητικού νευρώνα και ήταν επί δεκαετίες καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο. «Η Γη θα γίνει μια φλεγόμενη σφαίρα. Αλλάξτε πλανήτη». Αυτό ήταν το τελευταίο «καμπανάκι» του Χόκινγκ πριν φύγει από τη ζωή. Και πού να πας ρε φίλε;

 

15.3.15. Πέμπτη. Ξυπνάνε οι αρκούδες από τη χειμέρια νάρκη πράγμα που σημαίνει ότι μπαίνουμε στην άνοιξη. Έσκασε κι ένα γεράνι στο μπαλκόνι. Διαβάζω τις εφημερίδες που έχει φυλάξει η Μπουμπού. Τα Σ/Κύριακα της εφημερίδας των Συντακτών είναι θησαυρός. Μαθαίνω ότι πέθανε ο συγγραφέας Γιώργος Μανιάτης. Με είχε ενθουσιάσει, όπως έγραψα και πιο παλιά, με το objet sans valeur (1972). Μου άρεσε ο γαλλικός τίτλος και το στακάτο γράψιμο, αλλά μάλλον έχασα το αντίτυπο στην Αυστραλία. Άντε να βρεις άλλο τώρα. Όταν τον γνώρισα χάρη στη Βούλα ήταν οργανωτής ρεμπέτικης ορχήστρας και καμάρωνε «πώς ξεκούμπωνε το κουμπάκι μίας νεαρής δεσποινίδας»!

 

Η αιμομιξία στα ζώα, άρθρο στο Ιντερνέτ. Η αιμομιξία στους ναζί. Ανάπλαση της πλατείας Αγίου Παντελεήμονος. Παιδική χαρά, -που ποτέ δεν παίξανε παιδιά – τέλος. Χώματα τέλος, η αρχή του τσιμέντου. Αναπλασάρα. Τέσσερις μήνες την τσιμεντώνουνε. Στους τοίχους συνθήματα Κάτω ο φασισμός, Δίστομο. Μιά φορά αντάρτες πάντα αντάρτες, Δίστομο. Βάρκιζα τέλος, Δίστομο. Η αναρχική οργάνωση κάνει κουμάντο πλέον στην περιοχή. Υπάρχουν όμως ποιοτικότερα συνθήματα πιο κάτω: “Τα δάση να πνίξουν τις πόλεις και η άγρια ζωή την εξημέρωση”.

Μου λείπει η Ευρυδίκη την περίοδο της επιστροφής όλο και πιο πολύ.

«Ενάντια στην απλήρωτη εργασία. Αδιαμεσολάβητοι ταξικοί αγώνες».

Η Αθήνα χωρίς Ευρυδίκη, δεν λέει.

 

-Είχα όλο τον κόσμο δικό μου γιατί είχα την Ευρυδίκη. Είμαι ηλίθιος, πανηλίθιος.

 

16.3.18. Δημοτικός κινηματογράφος Αστέρας στη Ν. Ιωνία. Προβάλλεται η πρώτη ταινία του τουρκογερμανού Φατίχ Ακίν Βαθιά, κοφτά, ανθρώπινα (1998). Η γενεαλογία της πολυπολιτισμικής Γερμανίας στις παραμονές του 21ου αιώνα με την οξυδερκή και ευαίσθητη ματιά ενός νεαρού Τούρκου μετανάστη δεύτερη ς γενιάς. Γλυκόπικρη ταινία με υπόκοσμο και αλβανική μαφία και ελεγεία της διεθνικής φιλίας με εξιδανικευμένο τον Τούρκο ήρωα. Φοβερή έθνικ μουσική. Ένας μεσήλιξ στο σινεμά με αλογοουρά κάνει ότι μπορεί για να φανεί ως κόκορας, μας πιάνει μονότερμα. Ο\τον Τούρκο πρώην κατάδικΟ

 

Αφισοκολλημένη καμπάνια για την σωτηρία υπολείμματος ρέματος στη Νέα Ιωνία. Όχι στην τσιμεντοποίηση των τελευταίων 800 ελεύθερων μέτρων του ρέματος Ποδονίφτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραρεμάτια ζώνη πράσινου του Ποδονίφτη είναι μία όαση μέσα στις τσιμεντένιες κατασκευές της γιγαντούπολης όπου συναντάς αυτοφυείς τουλίπες και ορχιδέες, κοκκινολαίμηδες και άλλα πτηνά.

 

Η Μαλαισία φημίζεται για τα δηλητηριώδη της φίδια κι ο Abu Zarin Hussin είναι ο πιο ονομαστός γητευτής φιδιών στη χώρα, διαβάζω στα αυστραλιανά μίντια. Είχε ανεβάσει φωτογραφίες στο face book που έδειχνε να φιλάει στο στόμα φαρμακερά φίδια. Είχε μάλιστα «παντρευτεί» και μία τρίμετρη κόμπρα γιατί πίστευε ότι ήταν μετεμψύχωση της αγαπημένης του που είχε πεθάνει. Ώσπου η κόμπρα τον φαρμάκωσε κι έτσι ένας φιλόδοξος γάμος είχε το πιο άδοξο τέλος.

17.3.18 Σάββατο σήμερα κι αρχίζει στο Βερολίνο το καθοριστικό τουρνουά των Διεκδικητών του Παγκοσμίου πρωταθλήματος στο σκάκι. Όπως είδαμε πριν δύο χρόνια παγκόσμιος πρωταθλητής εστέφθη ο Νορβηγός Μάγκνους Κάρλσεν που είχε στριμωχτεί άσχημα από τον Σεργκέι Καριάκιν. Διεκδικούν θέση στο φινάλε Κράμνικ, Καραουάνα, Αρονιάν και νέα φιντάνια από Κίνα και Αζερμπαϊτζάν.

 

Ψώνια στη Λαϊκή της Καλλιδρομίου όπου συνάντησα το Αντώνη Λιάκο, στυλάτο όσο ποτέ, συνταξιούχο πια. Τον εκτιμώ πολύ σαν ιστορικό, σαν σκεφτόμενο άνθρωπο. Είναν μάλλον το πρότυπό μου και θα ήθελα να του μοιάζω. Κάποιες φορές του μοιάζω δηλαδή: Ολίγον σπαστικούλης ειμί και υπέροχος μαζί! Δεν είδα τον Μπούρα όμως ούτε άλλες μορφές της περιοχής.

 

Στις 17 Μαρτίου του 1934 εγκαινιάζεται η Πάντειος Σχολή στη λεωφόρο Συγγρού

Στις 17 Μαρτίου του 1969 η Γκόλντα Μέιρ εκλέγεται πρωθυπουργός του Ισραήλ κι είναι η πρώτη εβραία γυναίκα πρωθυπουργός.

Στις 17 του 2018 βλέπω το ντοκιμαντέρ Krisis του γερμανού Βόλφγκανγκ Ράινκε (ήταν ο ίδιος αυτοπροσώπως στην αίθουσα του σινέ Αλκυονίς έλεγε τα δικά του και γκρίνιαζε για το χαμηλό μπάτζετ του ντοκ) που είναι αφιερωμένο στο Αλληλέγγυο ιατρικό Κέντρο Πειραιά. Πολιτική φιλοσυριζαϊκή ανάλυση και γερμανικός ρομαντισμός. Δεν είδαμε ακραίες καταστάσεις, αυτοκτονίες και επεισόδια, δεν είδαμε τους νταήδες της χρυσής αυγής, ούτε τα συνθήματα των αναρχικών που κοσμούν την πόλη, όλο το θέμα φαίνεται να αντιμετωπίζεται με εγκαρτέρηση και αξιοπρέπεια από τον ελληνικό λαό, οι νοικοκυρές βγάζουν τα σκυλάκια τους βόλτα και όλοι ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.

 

18.3.18 Καταφτάνει το 1938 εκ Μασσαλίας σαν σήμερα στον Πειραιά η καρδιά του βαρόνου ντε Κομπερτέν αναβιωτή των Ολυμπιακών Αγώνων. Τι την κάνανε άραγε, τη θάψανε;

Εντάξει μια καρδιά να καταφθάνει στο λιμάνι, εδώ καταφθάνουνε αεροπορικώς άγια Φώτα με τιμές σαν αρχηγοί κράτους, άγια σκηνώματα, άγια παπούτσια και δεν συμμαζεύεται ακόμη.

 

Φιλμ του Τάσου Μπουλμπέτη με τίτλο «1968» στην Αλκυονίδα, περισσότερο ντοκιμαντέρ παρά ταινία, που αναφέρεται στην κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου μπάσκετ από ελληνική ομάδα (AEK). Ελεγεία πάλι για τις χαμένες πατρίδες και αβάσταχτος συναισθηματισμός, σε στιλ «πολίτικης κουζίνας» καθώς και αναδρομή στα γνωστά γεγονότα του 68. Δεν πρέπει να τα βλέπω αυτά τα καραμελέ, μου κάνουν κακό.

 

Κατόπιν στη Νέα Ιωνία για την Ιστορία των ορυχείων στην Καλογρέζα και στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. Μ’ ενδιαφέρουν οι ομιλίες αλλά οι ομιλητές είναι κάπως κατώτεροι του θέματος. Λίγα πράγματα μάθαμε για τις γαλέρες και τις στοές, παρ’ όλο που μίλησε ένας λαϊκός τύπος, τρεις γενιές ανθρακωρύχος επικράτησε το ακαδημαϊκό στιλ «η παραγωγή είναι μία παρουσία, αποκαλύπτεται κάτι καινούριο κλπ.»

Προηγήθηκε η απονομή βραβείων από το δήμο Νέας Ιωνίας σε μαθήτριες που έγραψαν Έκθεση με θέμα το μπλόκο της Καλογρέζας. Η αριστεροσύνη καλά κρατεί στο δήμο. Σπουδαία δώρα στις νικήτριες. Ένα ωραίο κόκκινο ποδήλατο, ένα λαπ τόπ και λοιπά. Τρώμε κι εμείς ένα κεμπάπ με τζατζίκι όπως παλιά.

 

19.3 Δευτέρα, Δημοτικός κινηματογράφος Αστέρας στη Ν. Ιωνία πάλι, όπου θα δούμε τη γαλλοπωλονέζικη ταινία Χρώματα: Η λευκή ταινία του Κισλόφσκι. Έχουμε φτάσει νωρίτερα και βρέχει και μπαίνουμε σε μια ψησταριά. Και νάσου ο κόκορας με την αλογοουρά. Μου θυμίζει το Δημήτρη Οικονόμου. Ποιος σέρνει ποιόν; μας ρωτάει. Μπα παραγνωρίστηκαμε. Αυτή μάλλον σε σέρνει, απαντάει μόνος του. Έχεις δίκιο, αν έτσι νομίζεις κόκορα, οι γυναίκες όντως σέρνουν καράβι. Η αδελφή μου είναι βλαξ. Αλλά είσαι πολύ νυχτωμένος αν νομίζεις ότι ο κόκορας γίνεται μόνο πιλάφι. Γίνεται και κομματάκια, μακαρονάτος κιμά.

 

Η ταινία καραμελέ όπως το 1968. Εντάξει, εδώ η σκηνοθεσία έχει κάτι το ευφυές, η ηθοποιία είναι υψηλού επιπέδου και καταβάλλεται προσπάθεια να αναδειχτούν οι κοινωνικές ανισότητες που εκτρέφουν τα κόμπλεξ και οδηγούν στην εκδίκηση. Εκδικούμαι τυφλά για να εκδικηθώ.

 

 

Δημήτρης Τζουμάκας