Δυο δάκτυλα πάνω απ’ την ποίηση
και πάνω απ’ όλα δίκαιος
διέβαινε ο Δον Κιχώτης
Αδιάφορος σχεδόν για το εφήμερο
σουλάτσαρε για μία Δουλτσινέα
στους ερημότοπους της Μάντσας
Με σύντροφο πιστό
όσο και στα τέτοια του
τον Σάντσο Πάντσο
Βέβαια -έως εδώ- τα λέει κι ο Θερβάντες
Για τα υπόλοιπα
πηγαίντε στην πληγή
στη δίψα
στη διάψευση
και πάλι στην πληγή
και τέλος στην επίγνωση

Α… εγώ πάντα το έλεγα
Τι γίγαντας, τι ανεμόμυλος
Το χτύπημα είναι το ίδιο
Μια άνοδος ανάποδη
είναι λοιπόν η πτώση;