2.11.12 Παρασκευή. Πολύ πλούσιο το ημερολόγιο του «σαν σήμερα» να σκεφτείς διάσημους και άσημους πνιγμένους
1911 Γεννιέται στο Ηράκλειο της Κρήτης ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης. Από το κακόηχο Αλεπουδέλης στο εύηχο Ελύτης με νόμπελ.
1950 Πεθαίνει, σε ηλικία 94 ετών, ο συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο, πρύτανης των βρετανικών γραμμάτων. Σοσιαλιστής πριν τον κομμουνισμό. Η ευφυΐα πριν από τη γενικευμένη γραφειοκρατία.
1960 Ο εκδοτικός οίκος «Penguin» αθωώνεται από την κατηγορία της προσβολής της δημοσίας αιδούς στην υπόθεση με το μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Χ. Λόρενς «Ο εραστής της Λαίδης Τσάτερλι». Ποιος δεν αυνανίστηκε στο λεκανοπέδιο κι αλλού διαβάζοντας τα κατορθώματα της ερωτιάρας Λαίδης και του κηπουρού επιβήτορος;
1975 Δολοφονείται ο Ιταλός σκηνοθέτης, Πιερ Πάολο Παζολίνι. Δείτε την ταινία του Το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο με μουσική Μπαχ κι ένα Χριστό κομμουνιστή.
1976 Εκλέγεται Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Δημοκρατικός Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος παίρνει κι ένα Νομπελάκι Ειρήνης ως ειρωνεία του πράγματος για τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς –τουλάχιστον ας του δίνανε κάτι για την παραγωγή φυστικιών. Γενικά τα νομπελάκια όπου τα βλέπετε να κουμπώνεστε. Ακούγεται αφοριστικά αυτό και σνομπισμός, αλλά στα Ειρήνης και στη Λογοτεχνία η πολιτική έχει τον πρώτο λόγο. Επίσης φέτος είδαμε ότι δεν έχει νόμπελ Λογοτεχνίας. Μέχρι να βρουν την ισορροπία τους με τα ερωτικά τους οι Σκανδιναβοί κριτές θα μας λείψει.
1977 Πρωτοφανής νεροποντή πλήττει την Αττική, με 22 νεκρούς, εκτεταμένης διάρκειας συσκότιση και ανυπολόγιστες ζημιές στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας. Πάντα οι δυτικές συνοικίες την πληρώνουν, πάντα η φτωχολογιά που χτίζει σε ρέματα και στην άμμο, που ζει σε υπόγεια. Ουδείς τραπεζίτης επνίγη, ουδείς εφοπλιστής παρά μόνο στο χρήμα και στην κόκα.
2000 15 χρόνια Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο σκάκι είναι ο Γκάρι Κασπάροφ χωρίς σοβαρή αμφισβήτηση από κανένα, δεσπόζει στην σκακιέρα. Ε, ήλθε η ώρα του. Χάνει στο Λονδίνο από τον 25χρονο πρώην μαθητή του, τον Βλαντιμίρ Κράμνικ με 8.5-6.5 σε ματς 15 παρτίδων, στην πιο σημαντική αναμέτρηση των τελευταίων ετών.
Μιλάει ο Κωστελέτος την Παρασκευή στην Καλλιθέα για την Αριστοτελική ποιητική. Είχα υποσχεθεί να πάω, κι ας χάσω για τέταρτη βδομάδα το σκάκι. Όλο κάτι γίνεται όμως τις Παρασκευές. Κι αυτοί οι πόνοι στα δάχτυλα δεν λένε να ησυχάσουν. Έχω περιορίσει στο ελάχιστο την κορτιζόνη. Τελικά προέκυψε δείπνο με Σταμούλη στην οικία της συναδέλφου Χριστίνας Ιωαννίδη. Οι αμφιτρύωνες, το απόλυτα ευτυχισμένο ζευγάρι, έχουν αγοράσει το αρχοντικό του Βολανάκη με ψηλά ταβάνια, με σπάνιας ομορφιάς διαρρύθμιση και διακόσμηση στην Κυψέλη, με πολλούς χώρους, ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορείς να παίξεις κρυφτό. Μετά άρχισαν να διαβάζουν ποιήματα και βρήκα την ευκαιρία να «γλιστρήσω» λίγο στην κουζίνα να δω στην συνδρομητική, τι κάνει ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ. Περπατήσαμε μετά το δείπνο κι ήταν ένας ωραίος περίπατος στη μεταμεσονύκτια Πατησίων, με τις υποβαθμισμένες βιτρίνες της πλέον, αλλά με αυτό το ανθρώπινο πολυπολιτιστικό χαρμάνι που της δίνει μία άλλη ορμή για ζωή που έρχεται καταπάνω σου.
3.11.18. Στο συνηθισμένο χρονογράφημα της εφημερίδας των Συντακτών ο Γιάννης Χάρης περιγράφει τις ασυνήθιστες πρακτικές στο Μέγαρο Μουσικής, όπου πριν τη συναυλία είπανε το Πάτερ ημών ο Κραουνάκης και η Νικολοπούλου. Δεν το πιστεύω. Ο Κραουνάκης υπερηφάνως έχει πει ότι στο σπίτι του θυμιατίζει. Εντάξει αυτή είναι δική του υπόθεση, αλλά να ασκούμεθα δημόσια σε λατρευτικές πρακτικές, και μετά να κοροϊδεύουμε τους μουσουλμάνους… δεν πάει.
Συγκέντρωση αντιφασιστική στη Βικτώρια. Ο αναρχικός πυρήνας του Δίστομου. Πολύ όμορφα κορίτσια πάλι εδώ. Στα μαύρα ντυμένα, με ξύλα στο χέρι. Ποιους θα δείρουνε πάλι; Όλο τον κόσμο πρέπει. Όλοι φασίστες είμαστε.
Στις 19:00 ΠΑΟ–ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Μια χαρά τα πήγαμε με τους κίτρινους. Αν βάζαμε και κανα γκολάκι. Στις 21:00 Funk & Soul στο ΒΟΧ για τα δικαστικά έξοδα του Ρουβίκωνα. Θα είμαι μπήζυ σήμερα το απόγευμα.
Ψήνουν κρέατα υπαίθρια στην Τσαμαδού οι σύντροφοι. Μα πώς θα κάνουμε τη χορτοφαγική μεταφεμινιστική επανάσταση;
4.11.12 Κυριακή. Το διηγείται η δρ Κυριακούλα από το παζάρι. Λέει σε μία τσιγγάνα:
–Δεν βλέπω σπουδαία πράγματα αυτή τη φορά στο παζάρι.
–Δεν βγάζουν τίποτα καλό πια σε Εκάλη και Κηφισιά.
–Πας τόσο ψηλά; τη ρωτάει η γιατρός.
–Ε βέβαια, εκεί μένω.
–Τι λες!
–Γιατί εσύ πού μένεις;
–Στην πλατεία Βικτωρίας, απαντάει η γιατρός.
–Α καλά, εκεί μένεις; Εκεί μένουν όλοι οι μαύροι, την καρφώνει η γύφτισσα καρδιά.
5.11 Το δινομαστιγωτό Οστρεόψις ήταν κρυμμένο στη βλεννώδη μάζα του Θερμαϊκού. Απίστευτος πλούτος ελληνικής φαντασίας και γλώσσας που δεόντως θα αξιοποιούσε ο Αλεπουδέλης, αλλά πήγε και απεβίωσε μαζί με το νόμπελ του. Τώρα τι είναι το «δινομαστιγωτό» και μάλιστα «Οστρεόψις» ψάξτε να το βρείτε. Είναι κάτι σαν τον άξιον εστί.
6.11.18 Ένας νέος Έλληνας γιατρός της Μελβούρνης έπεσε θύμα καρχαρία στο Κουίνσλαντ. Πρόκειται για τον 33χρόνο Ντανιέλ Χρηστίδη που εργαζόταν στο τμήμα Ουρολογίας νοσοκομείου της Μελβούρνης. Ο άτυχος επιστήμονας δέχθηκε την επίθεση του καρχαρία ενώ έπλεε με την ιστοσανίδα του. Αυτά που δεν έκανα εγώ ο δειλός, ούτε σε μια σανίδα δεν σκαρφάλωσα. Πέθανε από αιμορραγία.
Τώρα σκέφτομαι την εγκληματικότητα στο Μεξικό. Τα 30.000 άτομα που εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Τη φτώχεια που μαστίζει τη χώρα – ενώ δεν είναι καθόλου φτωχή όπως και η Ελλάδα, με πολλές πλουτοπαραγωγικές πηγές μάλιστα – σκέφτομαι τις ορδές των πεινασμένων που ξεκίνησαν πεζή από νοτιότερες περιοχές κι έφτασαν σήμερα στην πόλη του Μεξικού με σκοπό μπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί που τους περιμένουν οι σιδερόφρακτοι στρατιώτες του Τραμπ. Αν τα καταφέρουν και μπουν στη Γη της Επαγγελίας μπορεί να δολοφονηθούν από κάποιο τρελό σε καμιά εκκλησία, σε κανένα παμπ, στο σχολείο. Πώς επέζησε ο Σιώτης σ’ αυτή χώρα;
7.11.18 Εξωσωματική γονιμοποίηση. Καλύτερα φρέσκα ή κατεψυγμένα έμβρυα; Η ερώτηση απευθύνεται σε υποψήφιους γονείς. Πώς ακούγεται η γλώσσα; Πού πηγαίνει το μυαλό μας; Σε φρέσκα ή κατεψυγμένα ψάρια. Έτσι κάπως εμπορευματοποιείται και φτηναίνει η ύπαρξη.
Στο βιβλιοπωλείο επί της πλατείας Συντάγματος ξεφυλλίζω βιβλία την ώρα που μία πωλήτρια ανεβοκατεβαίνει στις σκάλες για να φτάσει τα ψηλά ράφια αγκομαχώντας. Χτες στo βιβλιοπωλείο επί της Ασκληπιού μία πωλήτρια έδειχνε σε μία νέα πωλήτρια πώς θα τοποθετήσει τα βιβλία. Η νέα ήταν πολύ αγχωμένη, πήγαινε πάνω κάτω δεν σταματούσε να κουβαλάει. Οι κοπέλες βγάζουν το μεροκάματο κι εγώ κόλλησα στα Ημερολόγια 1910-1923 του Κάφκα: «Έστρεψε το πρόσωπό της προς το μέρος μου με μία τρυφερή κίνηση που είχε πεθάνει προ πολλού και κατά κάποιον τρόπο είχε αναστηθεί γι αυτήν ακριβώς τη στιγμή» κλπ. (Απ’ τις εκδόσεις Εξάντας σελ.383). Απίστευτος! Είναι η ένταση που σε παρασύρει, αυτό που τον κάνει μεγάλο, όπως και τον Ντοστογέφσκυ. Είναι η δύναμη που έχει να σε υποβάλει. Πρέπει να τον διαβάζεις όρθιος γιατί αν κάθεσαι θα πεταχτείς απάνω και θα χτυπήσεις στο ταβάνι. Θα το αγοράσω.
8.11.18 Συνάντηση στη Σχεδία για γνωριμία με όσους θα ταξιδέψουμε την Κυριακή στο Μεξικό. Θα μιλήσω γι αυτό όταν θα έχω καιρό. Ο Χρήστος με χρήζει μέλος της αποστολής. Δεν είμαστε καλά, δεν ξέρω τι μου γίνεται. Είναι η πιο δύσκολη αποστολή καθώς δεν παίρνουμε μόνο άστεγους αλλά και άτομα από την απεξάρτηση και ψυχικά ασθενείς. Γι αυτό χρειάζεται προσοχή, πειθαρχία και φροντίδα. Όχι σεπαρατιστικές τάσεις, θα είμαστε όλοι μαζί «Θα πάμε να παίξουμε μπαλίτσα», λέει ο Χρήστος, «θα σκιστούμε, θα φάμε πολλά γκολ, αλλά θα το χαρούμε και σκοπός μας είναι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Οι άλλες ομάδες αποτελούνται από παιδιά που έχουν μεγαλώσει με ένα τόπι στις φτωχογειτονιές και στις φαβέλες και θέλουν να σηκώσουν ντε και καλά την κούπα, που θέλουν να γίνουν Ρονάλντο. Εμείς δεν έχουμε τέτοια λογική ».
Ζούμε σε ρυθμούς Μεξικό μόνο που εγώ έχω να διορθώσω την Αμνησία.
9.11.18. Με παίρνει τηλέφωνο η Μπουμπού λοίμωξη η μαμά, λοίμωξη και η Μπουμπού. Δεν έχει κανένα, ο γιος της και η νύφη της δουλεύουν, πηγαίνω στο Ν.Ηράκλειο είναι σε κακή κατάσταση και οι δύο, η μαμά με οξυγόνο, ο γιατρός έχει γράψει φάρμακα ένα τόνο, πηγαίνω και τ’ αγοράζω 100 ευρώ. Δεν τους λέω ότι μεθαύριο πάω Μεξικό. Από ετοιμασίες τίποτα σαν να πηγαίνω στη Βάρκιζα για μπάνιο. Ένα σάκο μόνο παίρνω και την Αμνησία Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα επίσης αν χρειαστεί, και «Το τέρας στο μετρό», της Β. Ηλιοπούλου. Δεν παίρνω υπολογιστή κι ίσως είναι λάθος. Ούτε τον Κάφκα γιατί θα με ξελογιάσει.
Δημήτρης Τζουμάκας
Share this Post