Η ποιήτρια, θεωρητικός της λογοτεχνίας και μεταφράστρια Λύντια Στεφάνου (1927-2013) είναι μία από τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες της μεταπολεμικής Ελλάδας. Πρωτοεμφανίστηκε στην ποίηση πολύ νωρίς, σε ηλικία 17 ετών, σε νεανικά περιοδικά του τέλους της Κατοχής. Εξέδωσε πέντε συνολικά συλλογές ποιημάτων (Ποιήματα, 1958, Τοπία από την καταγωγή και την περιπλάνηση του Υκ, 1965, Έξι επεισόδια από τον κύκλο των τεράτων, 1971, Τα Μεγάφωνα, 1973, Οι Λέξεις και τα Πράγματα, 1983). Το έργο της, το οποίο τοποθετείται στην πρωτοπορία της εποχής της, γνώρισε εξαρχής ευρεία αποδοχή στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, όπως δείχνει και το πλήθος των μεταφράσεων ποιημάτων της σε έγκριτες ανθολογίες στις σημαντικότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Με το ποιητικό της έργο έχουν ασχοληθεί μεταξύ άλλων ο Ανδρέας Καραντώνης, ο Βάσος Βαρίκας, ο Γιώργος Μουρέλος, ο Μιχάλης Πασιαρδής, η Τατιάνα Μιλλιέξ, ο Ανδρέας Μπελεζίνης, ο Μιχάλης Μερακλής, ο Αλέξης Ζήρας κ.ά. Είχε σχέση με τις σημαντικότερες πνευματικές φυσιογνωμίες του καιρού της στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη.

Στο σημαντικό θεωρητικό της έργο περιλαμβάνονται δύο βραβευμένες με Κρατικό Βραβείο συλλογές δοκιμίων, το Πρόβλημα της Μεθόδου στη Μελέτη της Ποίησης (1972) και Γενικά και ειδικά για την Ποίηση (1993). Επίσης πολλά άρθρα για τη θεωρία και την ανάλυση της ποίησης και εισηγήσεις σε σημαντικά συνέδρια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Σημαντική ήταν και η συμβολή της στην κριτική της λογοτεχνίας και στην ανάδειξη νέων δημιουργών, με δημοσιεύσεις σε έγκριτα περιοδικά και στα Πρακτικά  του Συμποσίου Ποίησης.

Το έργο της συμπληρώνουν σημαντικές μεταφράσεις από το έργο του Dylan Thomas, του  G. Apollinaire, του C.M. Bowra, της J. de Romilly κ.ά.

Στην πολυσχιδή δραστηριότητά της εντάσσεται και η συμμετοχή της στα διοικητικά συμβούλια πολλών φορέων: ήταν ιδρυτικό μέλος και κατ’ επανάληψη μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Ελληνικού Τομέα της Byron Society και της Οργανωτικής Επιτροπής του Συμποσίου Ποίησης. Ήταν επίσης μέλος της συντακτικής ομάδας πολλών περιοδικών.  Το 1963 ίδρυσε με εικαστικούς και κριτικούς τέχνης και διηύθυνε ως το 1965 την ιστορική Γκαλερί Μέρλιν. Πρωτοστάτησε, τέλος, στη θέσπιση της «Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης» το 1998.

Στον Α΄ τόμο των ποιητικών Απάντων της παρουσιάζονται για πρώτη φορά συγκεντρωμένες οι πέντε, δυσεύρετες πλέον, εκδεδομένες συλλογές της. Στην έκδοση περιλαμβάνονται επίσης αναλυτικά βιογραφικά στοιχεία, μια συνοπτική αναφορά στα βασικά χαρακτηριστικά της ποιητικής της, με αποσπάσματα από κριτικές για την ποίησή της, και πλήρης εργογραφία και βιβλιογραφία της.

Στον Β΄ τόμο των ποιητικών Απάντων της δημοσιεύεται το σημαντικό ανέκδοτο ποιητικό υλικό που ανευρέθηκε στο Αρχείο της Λύντιας Στεφάνου μετά τον θάνατό της: χαρακτηριστικά ποιήματα από ανέκδοτη νεανική συλλογή των ετών 1940-43, ανέκδοτα ποιήματα των  χρόνων 1950-58 και 1980-2004, και η ποιητική σύνθεση που ετοίμαζε για έκδοση πριν από τον θάνατό της, Τα προϊστορικά και τα πιο πριν.

Δημοσιεύονται επίσης τα νεανικά της ποιήματα σε περιοδικά της περιόδου 1944-1955 τα οποία δεν περιέλαβε στις πέντε συλλογές ποιημάτων της.

Στο Επίμετρο του τόμου παρουσιάζεται αναλυτική καταγραφή του υλικού που ανευρέθηκε στο Αρχείο της, το οποίο  αποκαλύπτει την άγνωστη μέχρι στιγμής ενασχόλησή της με ποικίλα λογοτεχνικά είδη πλην της ποίησης: πεζά, προσχέδια και αποσπάσματα μυθιστορημάτων, θεατρικών έργων και τραγωδιών. Επίσης προσχέδια και αποσπάσματα ανέκδοτων δοκιμιακών βιβλίων, ανέκδοτες εισηγήσεις και διαλέξεις, και ημερολόγια.

Στον τόμο προτάσσεται σύντομο εργοβιογραφικό σημείωμα της Λύντιας Στεφάνου.

Το ανέκδοτο υλικό του Αρχείου που δημοσιεύεται στον Β΄ τόμο των ποιητικών Απάντων της Λύντιας Στεφάνου επιτρέπει την ολοκληρωμένη γνωριμία με το έργο, την πνευματική ανέλιξη και την πολυσχιδή δραστηριότητα μιας από τις σημαντικότερες μορφές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.