Με τον φακό των λέξεων και των αισθημάτων

Και τη στιγμή εκείνη
που συλλογίζεσαι πως είσαι μόνος
έρχονται και κάθονται μέσα σου
τόσοι χαμένοι κόσμοι
που λίγο να σκύψεις στα ναυάγιά τους
μπορείς να ξεχαστείς τα βράδια σου
σαν πειρατής χωμένος σε θησαυρούς που χάθηκαν
σε μια σταγόνα αναβολής

«Σαν πειρατής»

Ένα χρόνο μετά την ποιητική της συλλογή Φωνήεντα στο περίπτερο η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου επανέρχεται με τη Χειμερία ζάλη για να μιλήσει για τους ανθρώπους που υπάρχουν πια χωρίς τα ίχνη τους σε μια εποχή μιας χρήσεως.
«Στο ταξίδι της λογοτεχνίας υπάρχει πάντα μια διαδρομή με θέα τη θάλασσα των λέξεων. Κι ο τελικός μας προορισμός αχνοφαίνεται στον ορίζοντα όχι σαν άφιξη που πρέπει κανείς να διεκπεραιώσει αλλά σαν μια συνεχής αναχώρηση προς άλλες ανεξερεύνητες διαστάσεις της γλώσσας και της ψυχής», έλεγε πριν λίγο καιρό στην αντιφώνησή της η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, σε παρουσίαση του έργου της, στην Αθήνα, στο Σπίτι της Κύπρου. Αυτό το μεγάλο ταξίδι στον χώρο της ποίησης με αποσκευές της τον λόγο και το συναίσθημα, τις διάφανες, λες από γυαλί και κάποτε εύθραυστες, ευσυγκίνητες λέξεις της η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου προετοιμάζει σε κάθε δουλειά της επώδυνα και καρτερικά επιμένοντας να μιλά για ό,τι σημαντικότερο στη ζωή: τον άνθρωπο.
Βαθειά ανθρωποκεντρικά και εναγώνια υπαρξιακή ποίηση γεμάτη συμβολισμούς, εικόνες, συναισθήματα: άλλοτε μοναχικά, κάποτε ερωτικά, με αίσθημα προδοσίας, αλλά και ελπίδες προσμονής. Μοναξιές σαν πέτρες, λέξεις σκουριασμένες, άνθρωποι έτοιμοι για τη θυσία της Ιφιγένειας αλλά και λαχταρώντας κάποτε να φυσήξει ούριος άνεμος. Προθέσεις ληγμένες σαν εισιτήριο μιας διαδρομής που ολοκληρώθηκε ή σαν ένας παφλασμός που ποτέ δεν έφτασε ν’ αγγίξει την ανοιχτή θάλασσα, μετέωρες ψυχές, πολιορκημένοι εντός των τειχών, παραδομένοι –έτοιμοι για συνθηκολόγηση ή και για μια αιώνια αγκαλιά που μπορεί τελικά να οδηγήσει στην άνευ όρων παράδοση, είναι κάποια από τα ποιητικά αφηγήματά της που διαχέονται στις σελίδες του νέου της βιβλίου. Έτσι διαμορφώνεται το τελικό ποιητικό corpus που κινείται μεταξύ σταύρωσης κι ανάστασης «στον αόριστο χρόνο του μέλλοντός μας».
Μια χειμαρρώδης γραφή, λυρική, αισθαντική, ανθρώπινη που ποίημα το ποίημα συνθέτει ένα ύμνο γι’ αυτούς που τολμούν ανοχύρωτοι να παραμένουν ταξιδιώτες στην έρημο, ν’ αντέχουν τους ποταμούς δακρύων και να αγγίξουν ουρανό κι ας πέφτουν «σαν μεθυσμένο αλεξίπτωτο» πάνω στο χώμα.
Κράτα μια σκάλα στο μυαλό/ για τ’ ουρανού την είσοδο κινδύνου σημειώνει σ’ ένα από τα ποιήματά της η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, ενώ σ’ ένα άλλο παρομοιάζει τον κόσμο με υδρόγειο σφαίρα:

Ο κόσμος είναι σφαίρα
κάποιας σύγχρονης Πυθίας
από άνεμο φλύαρο αντεστραμμένη
Κοιτάζει μέσα
ανώδυνα στο μέλλον να καθρεφτιστείς
και ξαναζείς οδυνηρά το παρελθόν σου

Ποίηση ακριβής, μεστή, συμπυκνωμένη, ποίηση μέτρου και ρυθμού αναζητά την παρηγορία μέσω της τέχνης:

Πάρε ψωμί, πάρε αντίδωρο
Βρέξε τη σκέψη με κρασί
Μέθυσε την πίκρα
Και κάτσε ύστερα να την ακούς να τραγουδάει
Είναι μια θεία κοινωνία τούτη η μέρα…

Και αλλού:

Τι πήρα
Τι έδωσαν
Τι κράτησαν
Τι απέρριψαν
Όλα εκεί μέσα καίγονται
με δάκτυλα καπνού
Κι η τέφρα εισχωρεί κάτω απ’ τη σάρκα
να ζυγιάσει τους άλλους νεκρούς
Θαμμένοι, λες, ζωντανοί,
οι στερνοί μας πόθοι
ανασαίνουν ακόμα αργά, πνιχτά
Τους ακούμε τα βράδια
απεγνωσμένα να κτυπάνε το λευκό μάρμαρο της σάρκας
ζητώντας παράδεισο
αντί για μνημόσυνο

Μια νέα συλλογή είναι ένα νέο άνοιγμα στον εαυτό μας αλλά κυρίως κι ένα απλωμένο χέρι στον απέναντι που δεν μπορεί παρά να προστρέξει για να αφουγκραστεί τη φωνή μας. Αυτό το αίτημα διατυπώνει στη νέα της δουλειά η ποιήτρια.

Η Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου κατάγεται από την Αμμόχωστο. Έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κύπρου στον κλάδο της Εκπαιδευτικής Διοίκησης. Είναι υποψήφια διδάκτωρ και Επιθεωρήτρια Δημοτικής Εκπαίδευσης. Ασχολείται με την ποίηση και την παιδική λογοτεχνία καθώς και με το ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σενάριο. Η Χειμερία ζάλη είναι η ένατη ποιητική της συλλογή. Έχει επίσης στο ενεργητικό της εννέα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας και μια συλλογή διηγημάτων. Βραβείο Κώστα Μόντη 2010, και Κρατικό βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας Κύπρου το 2005 και το 2009.
Από τις εκδόσεις Μανδραγόρας κυκλοφορούν επίσης τα ποιητικά της Κατεπείγον (2011), Διμερής Συμφωνία (2013), Η λίμνη των κύκλων (2014), Φωνήεντα σε περίπτερο (2016), τα διηγήματα Αφύπνιση 800 mg (2012) και το ποιητικό παραμύθι Για ένα χαμόγελο (2014) με εικονογράφηση της Βιβής Τουρόγιαννη.

Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου, Χειμερία ζάλη, Ποίηση, έργο εξωφύλλου Γιούλικα Λακερίδου, Εκδ Μανδραγόρας Οκτώβριος 2017, σελ. 160, 16Χ24 εκ., (Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση), αριθμ. έκδοσης: 275, ISBN 978-960-592-055-5, τιμή 12,72 ευρώ.