3.3.19 Κυριακή. Στο παζάρι αγοράζω κούκλες με φουστάνια για αυστριακό βαλς για την Μπέμπα. Είχα καιρό, κοντά τρεις μήνες να επισκεφτώ τον Ελαιώνα με τους αυτόκλητους πωλητές και δεν μπορώ να καταλάβω αν απλώθηκε τελικά σαν επιδημία ή συρρικνώθηκε από την αχόρταγη επέκταση του οδικού δικτύου το πολυεθνικό μας παζάρι. Μετακινήθηκαν πάντως οι πωλητές, ήλθαν πιο κοντά στο σταθμό, τους μάζεψαν σε δυο τρία περιφραγμένα οικόπεδα και σ’ ένα εγκαταλειμμένο κτίριο –που θυμίζει ταινία Αγγελόπουλου– κρέμονται κουρελούδες, ένας καταρράκτης πολύχρωμος.
5..3.19 «Αν ο Αντετοκούνμπο δεν ήταν στο ΝΒΑ, ίσως ήταν νεκρός στο Α.Τ. Ομόνοιας». Έγραψαν με γκράφιτι οι αναρχικοί μετά το θάνατο 34χρονου ανδρός με διαβατήριο Νιγηρίας στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας, από το πιο παραγωγικά του Λεκανοπεδίου.
Καταδρομική επίθεση στο αστυνομικό τμήμα Βύρωνα πριν από λίγο. Ζωντάνεψε η Αθήνα μας. Άρχισαν πάλι την εμπρηστική πολιτική οι αναρχοαυτόνομοι.
Στις 5 Μαρτίου του 1953 πεθαίνει ο Ιωσήφ Στάλιν, ενώ στις 5 Μαρτίου του 1933 είχε κερδίσει τις γερμανικές εκλογές το Εθνοσοσιαλιστικό Εργατικό κόμμα του αδόλφου Χίτλερ με 43.9%
Η Μπέμπα περιμένει να δει την πρώην υπουργό μήπως της βρει καμιά δουλειά.
–Την έχετε τόση ώρα και περιμένει, λέει η γραμματέας στην υπουργό.
–Άστη καλό της κάνει, λέει αυτή.
Μετά από μία ώρα βγαίνει «Ω τι κάνεις Καλή μου! Σόρυ που περίμενες τόση ώρα. Ξέρω το πρόβλημα, αλλά δεν γίνεται τίποτα αυτή τη στιγμή. Αυτοί τη στιγμή διορίζουν οι Άλλοι. Καταλαβαίνω, δυστυχώς πρέπει να φάτε από τα έτοιμα». «Μα δεν έχω έτοιμα».
Οι άνθρωποι ικετεύουν για μία ανθρώπινη δουλειά που φαίνεται ότι δεν υπάρχει ούτε και στους Άλλους, σκέφτεται ο φίλος της Μπέμπας που έχει ήδη δοκιμάσει και τη γλύκα των Άλλων.
6.3.19 Στη Λευκίμμη της Κέρκυρας κατασχέθηκαν 55.000 φιάλες από το επικίνδυνο «αέριο του γέλιου». Α γι αυτό γελάει συνέχεια νευρικά ο φίλος μου ο ο Κουλούρης
«Η ποίηση δεν μπορεί να είναι η απέραντη καλολογία ούτε κοινωνικό αξεσουάρ», λέει ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος σε συνέντευξή του στον ποιητή Κώστα Παπαγεωργίου, στο τρίμηνο περιοδικό Τα ποιητικά τχ. 31 «Με στιγμάτισαν ο πόνος, η γενετήσια μοναξιά και η αγωνία του τέλους», λέει με παράπονο ο Μαρκόπουλος.
7.3.19 Βιντεοπαιχνίδι για ενήλικες με βιασμούς ξεσηκώνει αντιδράσεις. Οι δημιουργοί του παιχνιδιού αναφέρουν πως το παιχνίδι περιλαμβάνει εικονικές πράξεις βιασμού, νεκροφιλίας και αιμομιξίας. Η εταιρεία Desk Plant που ανέπτυξε το «Rape Day» γράφει στην ιστοσελίδα της πως πρόκειται για μια «σκοτεινή κωμωδία φαντασίωσης και δύναμης».
Σφαγή στο Ψυχιατρείο Κορυδαλλού με ένα νεκρό και οκτώ τραυματίες σε συμπλοκή κρατουμένων. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Σιγά μην ασχοληθούμε με τις συνθήκες των τρελών εγκληματιών. Ας πεθάνουν. Εμείς να είμαστε καλά να έχουμε τους αντίχειρές μας γερούς και ’κανα φράγκο να πηγαίνουμε εκδρομές σε ’κανά γαμονήσι το καλοκαίρι με όλα μας τα δαχτυλάκια μες το μέλι και να πρωταγωνιστούμε σε «σκοτεινές κωμωδίες φαντασίωσης και δύναμης»
8.3.19 Ημέρα της Γυναίκας. Η θέση της παραμένει αδύνατη και η κακοποίησή της θέμα συζήτησης στα διεθνή φόρα. Τόσες σκοτώθηκαν σε αυτή τη χώρα, τόσες στην άλλη. 300 γυναίκες στη Γαλλία σκοτώθηκαν το 2018 από τους συντρόφους τους και οι μισθοί τους κατώτεροι.
Το βράδυ πήγα για το Παρασκευιάτικο 151ο Rapid τουρνουά Χ. Κόκκορης σκάκι, στη βεράντα τένις του Πανελληνίου. Κάθισα στη βεράντα και χάζευα τους τενίστες και σκεφτόμουν αν θα μπορούσα να παίξω χωρίς αντίχειρες. Τελικά στην κλειστή αίθουσα άρχισαν τα παιχνίδια στο σκάκι κι εγώ δεν δήλωσα συμμετοχή. Ήταν οι μισοί σκακιστές από άλλες φορές ίσως και λόγω ημέρας καρναβαλιού, μια δράκα παικταράδες. Δεν ήθελα να είμαι ο πιο αδύναμος και ο μελαγχολικότερος παίκτης, ας βρούνε άλλον του χεριού τους. Παρακολουθώ κάποιες παρτίδες και θυμάμαι πριν πενήντα χρόνια ακριβώς λίγες μέρες πριν φύγω για το Παρίσι που έβλεπα την παρτίδα του λίαν συμπαθούς νευρολόγου Χρήστου Κόκκορη (όχι του Χαράλαμπου Κόκκορη) με τον Τσέχο γκραν μάστερ Κάβαλεκ. Ήταν η πρώτη φορά τότε που πήγα να δω διεθνές τουρνουά, κι ο τρόπος που νίκησε ο Κάβαλεκ με εντυπωσίασε. Η θυσία της βασίλισσας αλλά και άλλων κομματιών έχει εντυπωθεί στη μνήμη μου.
Ημέρα της γυναίκας και περνάω από την Μπέμπα που δουλεύει εννιά με εννιά ορθοστασία για μια βδομάδα στον εκθεσιακό χώρο του μετρό στο Σύνταγμα πουλώντας χυλοπίτες, τραχανά και αμύγδαλα. Μεροκάματο της πλάκας για λίγες μέρες. Πηγαίνω το μεσημέρι γιατί είναι μόνη της και πρέπει να κατουρήσει. Έχει και το κουτί με τα λεφτά. Φυσικά όλο και κάποια λύση θα βρισκόταν αν δεν πήγαινα εγώ.
9.3.19 Σάββατο ασχολούμαι με τα οικονομικά, με τα στατιστικά μου καθώς όλες οι γυναίκες με έγραψαν στ’ αρχίδια τους. Ο προσωπικός μου Προϋπολογισμός έτους 2018 έπεσε έξω πανηγυρικά. Τσίμα τσίμα πάμε και τώρα. Τηλεφωνεί ο ακτιβιστής ξάδελφός μου Μιχάλης Δικαιάκος που ήλθε από το Βόλο για Σαββατοκύριακο. Βλέπει είκοσι φορές περισσότερους ασθενείς απ’ ό,τι ένας Φιλανδός συνάδελφός του κι αυτή είναι η διαφορά στη δημόσια Υγεία των δύο χωρών, μου λέει. Είναι απογοητευμένος από την πολιτική αλλά και από τις διαδικασίες στο μικρό κόμμα στο οποίο συμμετέχει ενεργά. Μάλλον μόνο οι ομάδες με εξωκοινοβουλευτική δράση έχουν κάτι να πουν, λέει.
Εξορίζεται στο 1956 στη νήσο Σεϋχέλλες ως τρομοκράτης ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος. Από τότε μιλούσαμε για «τυρομοκράτες»
Δούλευα τη δεκαετία του ’70 σε εφημερίδα της Αυστραλίας όταν πέθανε. Θυμάμαι τις αντιδράσεις των μελών της Κυπριακής κοινότητας, θρήνος. «Έλα μωρέ έχτισε ένα άγαλμα δέκα μέτρα με τη μούρη του σαν τον Χότζα», είχε πει ο αντι-Μακαριακός του Σύδνεϋ.
10.3 Κυριακή. Υπέροχες μέρες του Μάρτη. Βόλτα στο Μοναστηράκι και μπύρες με την Μπέμπα σε ένα μπαλκόνι πάνω απ’ την πλατεία Αβησσυνίας στο Λουκούμι. Καλή αμερικάνικη μουσική. Στον ακούραστο μαύρο ποταμό που άγρυπνος γαυγίζει σαν σκυλί.
Αλλά εμένα μ’ αρέσουν τα παλιά τραγουδάκια, τα μικροαστικά, με τα οποία γαλουχήθηκα από μικρός ακούγοντας τα στο ραδιόφωνο και στις εορταστικές συνάξεις όπου ο πατέρας μου τραγουδούσε ’κανα δυο οπερέτες μελοδραματικά και μία άρια του Σακελλαρίδη τολμώ να πω σπαρακτικά, πάντα ερωτευμένος και πολύ στεναχωρημένος με την διαρκώς ανικανοποίητη μάνα μου.
11.3.19 Καθαρά Δευτέρα. Aπίστευτη μέρα. Λιακάδες που δεν ξέρεις πώς να τις χειριστείς. Λιακάδες να τις πιεις στο ποτήρι. Μόνο στην Αττική. Λιακάδες αυτοκτονικές. Βγαίνω για να πάω στη Βάρκιζα για να αμολήσω χαρταετό, και να κάνω καμιά Συμφωνία αφού στην άδεια Αθήνα μόνο οι τοίχοι έχουν τον λόγο. Περπατάω και με πιάνει συγγραφικός οίστρος γι αυτό κρατάω σημειώσεις στο χαρτομάντιλο και στο περιθώριο της εφημερίδας που μόλις αγόρασα. Το πρωί αισθανόμουν το κεφάλι μου να καίει σαν να τρέχει ένα ηλεκτρικό τρενάκι πήρα το πιεσόμετρο να μετρηθώ αλλά δεν δούλευε η μπαταρία και δεν μπορούσα με τους αντίχειρες να ανοίξω το καπάκι. Ήπια γκρέιπφρουτ, τηλεφώνησα στο Σύδνεϋ -που καλύτερα να μην τηλεφωνούσα κι αμολήθηκα στους δρόμους: Μια φορά αντάρτες πάντα αντάρτες, γράφουν κάτω από τον Άγιο Παντελεήμονα οι αναρχικοί και Θάνατος στο φασισμό, με τεράστια κόκκινα γράμματα έχουν καλύψει τον τοίχο του πρώτου ορόφου στην οδό Πιπίνου, κι ένας μετανάστης στο μπαλκόνι χασμουριέται. Λεύτερες γειτονιές παντού, ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – Μελιγαλάς. Στην Περγάμου μία γύφτισσα μιλάει από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου σ’ ένα αποστεωμένο ζευγάρι της φυλής. Αυτά είναι τα άτομα που συνάντησα σήμερα καθαρά Δευτέρα και κάποιο άλλο άτομο πέρασε κι άφησε ίχνη με έντυπα χριστιανικής κοπής στις πόρτες των πολυκατοικιών. Σκύβω και παίρνω ένα: Επειδή κανένα πράγμα δεν είναι αδύνατο στο Θεό (Λουκάς 1:37) επειδή μπορεί να αναστήσει νεκρούς (Ματθαίος 9:28), επειδή μπορεί να υποτάξει τα πάντα στον εαυτό του (Φιλιππησίους 3:21) επειδή μπορεί να δημιουργήσει κάτι από το τίποτα (Ματθαίος 3:9, Λουκάς 19:490 κλπ.) επειδή μπορεί να εκτελέσει όσα υπόσχεται, επειδή χορηγεί πλουσιοπάροχα γιατί δεν βρίσκει και μια δουλειά στην Μπέμπα μας;
Συναντάω την Μπέμπα και τελικά πάμε στο Λαύριο. Η μέρα είναι φανταστική κι όλη η Αθήνα είναι έξω, οι ταβέρνες κάνουν χρυσές δουλειές Η Μπέμπα με πρήζει για το θέμα της δουλειάς λες κι εγώ είμαι ’κανα Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας. Περιμένουμε στην ουρά, βαριόμαστε και πάμε και τρώμε σουβλάκια. Ύστερα βλέπουμε τα κότερα να κουνιούνται στο λιμάνι και κόσμος να περνάει. Ένας παππούς με δερμάτινο τζόκεϊ με γυαλιά ηλίου με τσαντάκι παλιού εισπράκτορα και πούρο. Τούτον εδώ τον στήνεις στον τοίχο κι ας έλθουν να τον σώσουν οι ανθρωπιστές κι ο Θεός. Μετά περνάει ένα λαϊκό ζευγάρι με δυο κοριτσάκια, το ένα με χοντρά γυαλιά μυωπίας, το άλλο μικρότερο τρώει με προσοχή το μαλλί της γριάς. Την εν λόγω οικογένεια ευχαρίστως τη χρηματοδοτείς με ένα από τα πέντε μας εκατομμύρια που θα κερδίσουμε στο λαχνό. «Αν αγοράζαμε ποτέ», λέει η Μπέμπα.
Δεν θέλουμε με τίποτα να μας οικτίρουν οι άλλοι κι όμως καταφέρνουμε και κάνουμε τα πάντα για να μας λυπούνται για να τραβήξουμε έστω κι αρνητικά το ενδιαφέρον αφού δεν μπορούν να μας συμπαθήσουν ή να μας αγαπήσουν.
Ήσουν καλό ρομπότ σήμερα; Έλα σκέψου λίγο επαναστατικά επιτέλους
12.3.19 Tρίτη. Χάλασε λίγο ο καιρός. Πηγαίνω βιβλία στον Αντώνη Φράγκο που μου ζήτησε. Πήγε βόλτα στον άλλο κόσμο και γύρισε και τώρα είναι μια χαρά με οξυγόνο στη μύτη βέβαια επί 24ώρου βάσεως αλλά λίαν συντόμως θα το αφήσει. Τίποτα δεν τον εμπόδισε να φλυαρήσουμε για τα ποδοσφαιρικά και τα συριζέικα.
Κοινωνική επιστήμη – ενημέρωση – δημοκρατία. Συνέλευση. Το απόγευμα στο μετρό της πλατείας Συντάγματος παρακολουθώ μία ενδιαφέρουσα συζήτηση για το ρόλο της κοινωνιολογίας με θέμα «Ο κοινωνικός επιστήμονας βλάπτει σοβαρά την αποπολιτικοποίηση». Οι ειδικοί στις κοινωνικές επιστήμες μπορούν και οφείλουν να παρεμβαίνουν στον πολιτικό κόσμο, κι αν ναι, κάτω από ποιες συνθήκες η παρέμβασή τους μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα; Ποιο ρόλο μπορούν να παίξουν μέσα στις σημερινές κοινωνικές διεργασίες παραγωγής κριτικής πολιτικής σκέψης όπου συμμετάσχει και ο Νίκος Παρασκευόπουλος. Ένας άνθρωπος που θαυμάζω. Απλός, προσγειωμένος, καθόλου βεντέτα, καμία πόζα, κανένας μορφασμός. Η σοφία της απλότητας στο λόγο, της σαφήνειας, της αμεσότητας, προπάντων της ειλικρίνειας και της ανθρωπιάς. Γι αυτό καταδιώκεται από τους αθλίους του Ουγκώ.
Το βράδυ μάθημα ιταλικών με τη Φωτεινή στη Λέσχη Νέας Σμύρνης. Στη χάση και στη φέξη έρχεται η Φωτεινή
13.3.1 Τετάρτη. Σινέ Δαναός, Η ευνοούμενη. Στην Αυστραλία η Αρετή κουβαλώντας χυμούς, γάλατα και απορρυπαντικά από του σουπερμάρκετ, έπεσε κι έσχισε τα χείλη της. Οκτώ ράμματα εν συνόλω.
Δημήτρης Τζουμάκας