Πήρα τον πλάστη να πλάσω μια λέξη μα έπλασα στραβά και άπλαστα όπως σαν ήμουνα παιδί που έπλαθα κουλουράκια. Πλάθω κουλουράκια με τα δυο μου τα χεράκια, λέει το παιδικό άσμα μα εγώ αντί για κουλουράκια έπλαθα όλα τα σχήματα της πλάσης. Με τον πλάστη με κυνηγούσε η γιαγιά μου, με τον πλάστη πάλευε η μάνα μου να με πλάσει, με τον πλάστη θα με κυνηγάτε γι’ αυτά που γράφω. Έτσι όπως λοιπόν έπλαθα άπλαστα πλάσματα και από κουλουράκια μου έβγαιναν πλάσματα οβάλ και ωοειδή και σαν σπασμένα αυγά μου έβγαιναν και είχα χάσει τα αυγά και τα καλάθια. Μου έμεινε λοιπόν από παιδί και από άπλαστα πλάσματα άρχισα να πλάθω λέξεις. Μα και οι λέξεις μου έβγαιναν στραβές και άπλαστες σαν εκτοπλάσματα που χαλούσαν την τάξη της πλάσης. Αλλά τι φταίω εγώ ο δυστυχής; Η γλωσσοπλάστρα γλώσσα φταίει που πλάθει το άπλαστο και το κάνει πλαστό, δηλαδή ψεύτικο σαν το πλαστό νόμισμα το κάλπικο σαν τον παρά, την δεκάρα, τη δραχμή, άντε να βάλω και το ευρώ για είμαστε μοδέρνοι.
Τώρα που έγραψα γλώσσα μου ήρθε μια γλωσσιά να γράψω για το γλωσσοπλάσιμο και το γλωσσόπιασμα καθώς πιάνεται η γλώσσα μου και δεν ξέρω ποια γλωσσοκοπάνα με έχει γλωσσοφάει. Επειδή, λοιπόν, η γλώσσα μου λανθάνουσα ανοίγω ένα γλωσσάρι κατά Μπαμπινιώτην Ευαγγέλιον και μαθαίνω για τη «Γλώσσα μου» που είχα πάντα καλό βαθμό στο σχολείο μέχρι που ο καθηγητής δάγκωσε τη γλώσσα του μόλις χτύπησε το γλωσσίδι του κώδωνα του σχολείου κι εγώ γλώσσεψα την μπέρδα μου κι αντί για την «Γλώσσα μου», έβγαλα γλώσσα.
Με πέταξε, λοιπόν, έξω από την αίθουσα του μαθήματος της «Γλώσσας» κι έμαθα να συγκρατώ την γλώσσα μου ενώ εκείνος πήρε δύο υπογλώσσια. Εγώ μάζεψα τη γλώσσα μου κι εκείνος έπαθε γλωσσίτιδα κι έτσι έμαθε η γλώσσα της διάνοιάς μου να μην προτρέχει. Τη γλώσσα μου την έδωσαν κι εγώ τι να την κάνω; Μα γλώσσα είναι, τι να σου γλωσσέψει κι έτσι άρχισα να γλωσσομαθαίνω χωρίς να γλωσσοτρώω. Να κάνω τη γλώσσα μου στρογγυλή και να πλάθω κουλουράκια. Μα, εγώ ήθελα να γλωσσοπλάθω. Είδατε; Πάλι στον πλάστη γυρίσαμε. Αρκετά γλώσσισα, λοιπόν. Πάω να φύγω πριν με πιάσετε στη γλώσσα σας και δεν με ξεπλένει όλη η γλωσσομάθεια του κόσμου και το θεριό με τις είκοσι γλώσσες με γλύψει με την γλώσσα της φωτιάς και χάσω τη γλώσσα και πως θα πλάθω μετά γλωσσοπλασμένες λέξεις σαν κι αυτές που τόσο καιρό γλωσσεύω;
Αντίο με τους θερμούς γλωσσικούς μου χαιρετισμούς.
Ο γλωσσολάγνος σας.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ