15.10.18. Δευτέρα. Είσαι αυτό που έχουν ανάγκη από σένα, όχι αυτό που είσαι. Κανείς δεν καταλαβαίνει πως τα έχεις δώσει όλα. Πρέπει να δώσεις ακόμα. Αντόνιο Πόρτσια.
Αγχωμένος για την εκδήλωση με την παρουσίαση των βιβλίων μου την Κυριακή που μας έρχεται στην γκαλερί Ηώς για τον Κάλας και τον «Αουτσάιντερ πολιτισμό». Επίσης και για το στήσιμο της προσωπικής μου συλλογής με έργα των ιθαγενών της Αυστραλίας. Δεν υπάρχει κανείς να βοηθήσει. Πρέπει να τα κατεβάσω από τους τοίχους του σπιτιού να τα πάω εκεί να τα στήσουμε. Τελικά λύθηκε θα τα στήσει ο γκαλερίστας Κυριακάκης που είναι μανούλα σ’ αυτά.
Στο τρένο ένας υψηλόσωμος νεαρός κινέζος μιλάει σαν Έλληνας και είναι τρυφερός με την κοπέλα του που έχει ένα χαλκά στη μύτη. Είναι κανονικότατος Έλληνας, κρατάει κι ένα βιβλίο ο Οδυσσέας του Τζόϋς στα ελληνικά. Μιλάμε για πολύ στιλ το ελληνοκινεζόπουλο. Ενθουσιάστηκα.
Ο Γιώργος ο οδοκαθαριστής έχει φάει τον κόσμο να βρει κάποιο χώρο να εγκαταστήσει μία γυναίκα που κοιμάται στους δρόμους. Είναι μία Oυκρανέζα γύρω στα σαράντα που τη βλέπει έξω από τo σπίτι του στα δυτικά προάστια και τη λυπάται. Είναι είκοσι χρόνια στην Ελλάδα μιλάει πολύ καλά ελληνικά.
–Είναι ωραία;
–Ε καλή είναι, λίγο γεμάτη και φοβισμένη. Πήγα όμως σε όλα τα κοινωνικά στέκια, στις καταλήψεις, στους αναρχικούς πήγα και στη Μέλισσα για τις κακοποιημένες γυναίκες κανείς δεν την παίρνει. Des logements vides partout et pas de place pour une seule pauvre personne. Eίναι 20.000 άστεγοι ρε Γιώργο στην Αθήνα, δεν μπορούμε να λύσουμε εμείς το στεγαστικό της πόλης. Θα μπορούσα να την πάρω στο σπίτι μου, λέει ο Γιώργος αλλά η μάνα μου είναι ιδιότροπη, δεν ξέρεις ποια είναι, δεν ξέρεις τι μπορεί να έχει κλπ.
Βγαίνω έξω για μια περιήγηση στα κοινωνικά στέκια και τις δράσεις τους. Τα έχει καβαλήσει ο δήμος της Αθήνας με ένα σωρό εκδηλώσεις για την Απελευθέρωση της πόλης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Δεν είναι κακό, κάτι μαθαίνεις, κάτι μυρίζεσαι. Οι συγγραφείς κάνουν ξεναγήσεις, βρίσκουν ευκαιρία να πλασάρουν τα βιβλία τους, έτσι επιβεβαιώνονται. Καλό είναι αυτό. Μόνο που είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι συνέχεια. Οπότε αντιλαμβάνεσαι ποια «αντικειμενικότητα» προβάλλεται.
Σήμερα το πρωί χτυπούσε ο συναγερμός του Κλωντ, του κουρέα απέναντι. Από τα χαράματα, πριν από τα χαράματα, από τα μαύρα σκοτάδια. Άλλαξα δωμάτιο κουκουλωμένος με το πάπλωμα. Τίποτα. Τα νεύρα μου.
16.10 Πεθαίνοντας στο Σιάτλ των ΗΠΑ έπειτα από ένθεση σιλικόνης στα γεννητικά όργανα. Ο αποκαλούμενος Tank απεβίωσε το πρωί της 15ης Οκτωβρίου σε Κέντρο Υγείας του Σιάτλ, στην πολιτεία της Ουάσινγκτον. Αν τον δείτε είναι ένα φουσκωτός Γολιάθ με μανίκια τατουάζ, το κόκκινο γενάκι του και τη φαλάκρα του. Ήταν ομοφυλόφιλος και «υποταγμένος» σε ένα άλλο γίγαντα. Το «σύνδρομο της ενέσιμης σιλικόνης» είναι μία από τις τέσσερις αιτίες θανάτου του, σύμφωνα με το πιστοποιητικό θανάτου. Ο σύντροφος του εκλιπόντος και αφέντης στη σχέση λέει ότι ο Τank ζούσε για να βοηθά και ήταν χαρούμενος όταν βοηθούσε τους αγαπημένους του. «Tank, σε αγαπώ. Ήσουνα ο καλύτερός μου φίλος, ο σύντροφός μου, ο κόσμος μου… το κουτάβι μου», έγραψε ο τεθλιμμένος γίγας χήρος πού έχει βρει κι άλλους του σαδομαζοχιστικού περιβάλλοντος να τον υπηρετούν απ’ ό,τι βλέπουμε στα άθλια πλέον σόσιαλ μίντια. «Το κουτάβι» (!) και η ανεξέλεγκτη χρήση των «θαυμάτων της επιστήμης», τα γυμναστήρια με τα ναρκωτικά και τους φασίστες.
Το κουρείο του Κλωντ δεν άνοιξε, περίεργο.
17.10 Έχω αγχωθεί με την παρουσίαση της ερχόμενης Κυριακής, ενώ είχε ανταπόκριση η ομιλία μου στις 5ηςΟκτωβρίου σε αφιέρωμα πάλι για τον Κάλας. Όλοι είχαν αποκοιμηθεί από μία νανουριστική πανεπιστημιακό, οπότε πριν πάρω το λόγο έκρινα φρόνιμο να προειδοποιήσω ότι δίπτερα από το Νείλο ίπτανται στην αίθουσα και πολλοί πήγαν τα χέρια τους ανήσυχοι στα μπράτσα τους και κακοφάνηκε στο μαγαζάτορα, αλλά ήταν γεγονός τα κουνούπια. Ύστερα με άκουσαν, να λέω πως οι αξίες δημιουργούνται από τη διαφήμιση, από το σύστημα, από τις παρέες, από τις επιτροπές που δίνουν βραβεία και σε βγάζουν και φώτο με αυτά. Ακούγεται αυθαίρετο, αλλά ισχύει και σήμερα όπου οι «ποιότητες» και οι παρασιτικές ελίτ δημιουργούν αποκλεισμούς. Διότι όταν λες πράγματα που δεν αρέσουν, όπως ο Νικόλαος Κάλας, όταν είσαι αντισυμβατικός, αιρετικός και μαζί ψηλός, ωραίος, πλούσιος, πολύγλωσσος και πολυμαθής και παράλληλα πολιτικοποιημένος στο έπακρον και συστηματικός αντιρρησίας, ένας γνήσιος δηλαδή τροτσκιστής που αμφισβητεί ακόμη και τον εθνικό ποιητή Σολωμό, που απαξιώνεις και γελοιοποιείς τον Παλαμά, αυτό «τον ντελάλη που λέει ότι σήμερα έχουμε γιορτή θα στηθεί άγαλμα στο κέντρο της πλατείας κλπ.» επόμενο είναι προκαλείς τη ζήλεια και το φθόνο. Αυτός ήταν ο Κάλας.
Και τώρα που χαζεύω στο μέτρο του Συντάγματος διαπιστώνω πως πρέπει να υπηρετείς ένα μοντέλο ελληνικότητας. Κοιτάξτε, από τη μια μεριά μέσα στο μετρό στο δεξί μας χέρι το αρχαίο Υδραγωγείο, στη μέση το εξαιρετικό ρολόι του Θόδωρου και αριστερά ο ζωγράφος Ψυχοπαίδης. Τα έργα του Ψυχοπαίδη διακοσμούσαν το σταθμό Ειρήνης αλλά κακοποιήθηκαν από βανδάλους κι έτσι μεταφέρθηκαν για ασφάλεια στο σταθμό Σύνταγμα. Και τι δείχνουν αυτά τα έργα; Την αποθέωση της ελληνικότητας, γέρνοντας βέβαια από την πολλή αποθέωση λίγο προς το κιτς. Έχουμε λοιπόν πορτρέτα Παναγούλη, Τσιτσάνη, Καβάφη, Σεφέρη, όλων των επιφανών του γένους. Φυσικά δεν έχουμε Κάλας, δεν έχουμε Άσιμο, δεν έχουμε κανένα πρόσφυγα, δεν έχουμε, για να σοκάρω και λίγο… Ζακ Κωστόπουλο. Στο δε σταθμό Ειρήνης στη θέση του Ψυχοπαίδη τοποθέτησαν έργα καλλιτεχνών γκραφίτι, υπέροχα. Αυτά έπρεπε να βάλουν στο Σύνταγμα.
«Θέλουν να σ΄αφανίσουν σχεδόν για το τίποτα. Και θέλεις να σωθείς. Και γιατί θέλεις να σωθείς; σχεδόν για το τίποτα» Αντόνιο Πόρτσια.
Είδα τον Βαγγέλη τον χασάπη κι είπε ότι του κάνανε ψηλάφηση για προστάτη. Δεν ήταν τίποτα τρομερό μωρέ, αποφάνθηκε, αλλά ο γιατρός ήταν σαν πίθηκος.
Ούτε σήμερα άνοιξε το κουρείο του Κλωντ. Κάτι συμβαίνει. Θα μείνουμε ακούρευτοι. 12 χρόνια κουρεύομαι σ’ αυτόν, άντε να βρεις καινούριες άκρες τώρα.
Το βράδυ διάβαζα John Baker η «Φυλή»: «Σίγουρα κανένας άνθρωπος στις μέρες μας δεν θα συνουσιαζόταν με τη θέλησή του με έναν αυστραλοπίθηκο» γράφει.
19.10.18 «Γράφε για να ισορροπείς», είπε ο Αλέξης Σεβαστάκης σε ένα λόγιο από τη Σάμο, αφηγείται ο λόγιος, σε εκδήλωση τώρα μετά τις εννιά το βράδυ, στο δήμο Αθηναίων από το σύλλογο συγγραφέων. Θέμα τι άλλο; Aνάγνωση και γραφή. Η Τζίνα Πολίτη που είναι στο πάνελ με Πατρίκιο, Βαλτινό, Βασιλικό, όλο το γηραιό αφαν γκατέ (όλοι τους πάνω από εκατό χρονών) λέει ότι οι νέοι χρησιμοποιούν τα κινητά τους και δεν αγγίζονται. Δίκιο έχει, αλλά κατόπιν σε μία στροφή του λόγου της θα τονίσει πολύ εμφατικά «…όπως η πραγματικότητα δημιουργεί τις συνειδήσεις κι όχι οι συνειδήσεις την πραγματικότητα» μα πώς της ήλθε; Πατάς μία πραγματικότητα και βγαίνει μια χοντρή (συνείδηση;) και κανείς δεν αντιδρά. Δηλαδή το άτομο δεν έχει ευθύνη; Η πραγματικότητα πώς δημιουργείται; από τον αέρα από σπερματοζωάρια που ίπτανται στο μεσοδιάστημα; Ακόμη κι όταν δεν παίρνεις θέση πάλι παίρνεις έλεγε ο Σαρτρ. Αλλά δεν θέλω να ζορίσω τους υπέργηρους που βρίσκονται σε νιρβάνα σε κάποιες κορφές του Παρνασσού πιχί : «Πάνω απ’ όλα η ελευθερία» θα πει αποφθεγματικά, ως ελεύθερος πολιορκημένος, ο πολεμιστής Πατρίκιος, εκτός θέματος βέβαια η ελευθερία, γιατί τι να την κάνεις όταν δεν έχεις καμία συμμετοχή, απλώς σε φωνάζουν να στηθείς προσοχή σε μια βιτρίνα όπου το βλέμμα αντικρίζει τα πράγματα και τις τιμές τους, τι να την κάνεις την ελευθερία, όταν όλοι σε σημαδεύουν, όταν δεν έχεις ιδέα τι θα πει αλληλεγγύη, όταν δεν έχει παρά ένα νεκροφιλικό ναρκισσισμό, όταν δεν μιλάς παρά μόνο στον εαυτό σου σε ένα Ημερολόγιο. «Οι νέοι δεν διαβάζουν», λέει στεναχωρημένος ο Βασιλικός. Σάμπως διαβάζανε πριν; Τ’ αθλητικά είχανε πάντα προτεραιότητα. Αυτά διαβάζω πρώτα κι εγώ. Απλούστατα τώρα με τον επαγγελματισμό και το αχόρταγο τέρας του κέρδους, εξειδικεύτηκαν ξεφύτρωσαν άλλα ραδίκια, ήλθαν τα βρετανικά στοιχηματάκια κι έτσι οι συνειδήσεις έγιναν πιο στοιχηματικές, πιο χαλαρές. Έχεις κανά σιγουράκι; ακούω μέσα στο συρμό. Οπότε έχει και κάποιο δίκιο η Τζίνα «η πραγματικότητα δημιουργεί συνειδήσεις», μαρξιστικό είναι κι αυτό.
20.10.18. Άγχος για την εκδήλωση, όλα άγχος. Δεν ξανακάνω τέτοια πράγματα οι καλεσμένοι φοβούνται την περιοχή με τους ξένους στη Βικτώρια, οι ομιλητές ανταγωνίζονται, ο ένας τρώγεται με τον άλλο, και εν πάση περιπτώσει είναι κουραστικό να τρέχεις μόνος σου, αν και ο γκαλερίστας βοήθησε, πήγαμε στην τοπική οργάνωση του Σύριζα και πήραμε καρέκλες, δυσκολεύτηκα και στο κουβάλημα, έχω χέρια, αλλά δεν έχω δάχτυλα και δεν είμαι Μιχελακάκης.
Ο γκαλερίστας ξέχασε την αφίσα στον υπολογιστή αλλά δεν πρόλαβε να την εκτυπώσει.
«Η Σαφιγλά είδε νυκτερινήν οπτασία καθ’ ήν ο ήλιος κατεβάς εκ του στερεώματος ανεπαύθη εις τους κόλπους της». Πού τα διαβάζουμε αυτά; Στον βίο του Μωάμεθ. «Εις τους κόλπους της» και στα κόλπα τους. Αρχίζω αραβικά.
Οι εργατικές εστίες και τα κοινωνικά στέκια, καθώς η μόρφωση και η πληροφόρηση ελέγχονται από κρατικές και εμπορευματικές δομές προσφέρουν – στην πλειοψηφία τους υπό τη σκέπη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – μαθήματα ξένων γλωσσών δωρεάν και οι διδάσκοντες είναι λίαν ενθουσιώδεις. Ζούμε σε κοινωνίες που καλλιεργούν διαχωρισμούς με βάση την εθνικότητα, τη φυλή, τη γλώσσα, το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη θρησκεία, το επάγγελμα, την ηλικία. Έτσι αποκρύπτεται ο μόνος ουσιαστικός διαχωρισμός, ο ταξικός. Αυτοί οι δάσκαλοι είναι αξιέπαινοι, νέα παιδιά, κορίτσια κυρίως με το χάρισμα του μεταδίδειν.
Ωραίο κείμενο, από τη συλλογική οργάνωση αλληλεγγύη «Αγώνας» που λειτουργεί σπουδαία βιβλιοθήκη και αναγνωστήριο στην εργατική Λέσχη Υδραγωγείο της Νέας Ιωνίας: Δημιουργούμε σχέσεις ισότιμες, αλληλέγγυες, συντροφικές, κόντρα στην εποχή της απάθειας, του φόβου, της κατάθλιψης, της ανθρωποφαγίας, των πολέμων και της προσφυγιάς (…) Ονόμασαν την εργασία «απασχόληση», το μισθό «επίδομα και φιλοδώρημα», τον εργαζόμενο «ωφελούμενο», τον αμισθί εργαζόμενο «μαθητευόμενο» και τα δικαιώματά μας «προνόμια». Δεν χωράμε ούτε στο λεξιλόγιο ούτε στον κόσμο τους. Ο καθένας μόνος του ατομικά μοιάζει αδύναμος μπροστά στην τρομακτική πραγματικότητα της ανεργίας, της αυθαιρεσίας των εργοδοτών, των αμοιβών εξαθλίωσης, των ξεχειλωμένων ωραρίων Όλοι μαζί συλλογικά και οργανωμένα μπορούμε να πολεμήσουμε.
Δημήτρης Τζουμάκας
Share this Post