4.1.17 Όλη την ημέρα βλέπω σκάκι στον υπολογιστή. Τη θυσία της βασίλισσας από τον 13χρονο Φίσερ στο παιχνίδι με τον Μπερν. Το βράδυ πάμε στο ιατρικό Κέντρο. Ψυχρολουσία με τα αποτελέσματα. Αίμα στα ούρα, τριπλάσια τιμή Β12, πάτο στο σίδερο. Γράφει ο γιατρός υπέρηχο στα νεφρά, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση, κερατοσκόπηση, Άι σιχτίρ, άι σιχτίρι δύο φορές. Όλη τη νύχτα δεν κοιμηθήκαμε με τη μικρή που έκλαιγε αλλά είχα και το δικό μου πόνο.

 

5.1.17 Μία βόλτα στα ιατρικά Κέντρα για τα απαραίτητα ραντεβού. 24 βαθμοί μετά από βροχή και 75% υγρασία, περνάω αργά πάνω από τη γέφυρα του ποταμού στο Ντάλγουιτς. Αριστούργημα. Πάπιες στο νερό και πουλιά με ουρά. Κινεζούλες δύο με ομπρέλες για την αντηλιά. Ανθισμένα φράτζι πάνι και κρεπ μίρτολς παντού.

 

Νέα από την Ελλάδα: Πρωινές ώρες σήμερα, συνελήφθη σε περιοχή της Αττικής από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, η 48χρονη αναζητούμενη Πόλα Ρούπα, διωκόμενη ως μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης “Επαναστατικός Αγώνας”. Η Ρούπα είναι σύντροφος καταδικασμένου για τρομοκρατία Μαζιώτη κι έχουν κι ένα 6χρονο γιο που συνελήφθη κι αυτός. Κλείνω ραντεβού για τον υπέρηχο για τα νεφρά την Τρίτη στις 10/1 ώρα 11 αλλά το ραντεβού με τον γαστρεντερολόγο του αυστραλιανού συστήματος υγείας είναι για το τέλος του μήνα. Μάλλον θα καταλήξω σε ιδιώτες.

 

–Η Σαβίνα απ’ το Αρταρμάν μου στέλνει μήνυμα γαλλιστί Je suis nouvellement seule et attend un homme mûr, Προσφάτως μόνη αναζητώ ένα ώριμο κύριο. Σαβίνα απ’ το Αρταρμάν μόλις κάνει την κωλονοσκοπισούλα του θαρθεί ο Ντ’ Αρντανιάν και θα τα λύσει όλα με το σπαθί του.

–Γράφω και τα γράμματα πηδάνε. Μάλλον ξεχαρβάλωσα και το λαπ τοπ που μούχει δώσει η Μαρία, παραλείπω γράμματα, ενίοτε και λέξεις, μάλλον κάτι συμβαίνει με μένα. Το να μένει κανείς κοντά σε πολυσύχναστους δρόμους αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας, υποστηρίζει μελέτη από τον Καναδά. Οι ερευνητές βρήκαν ότι μία στις δέκα περιπτώσεις άνοιας εμφανίζονται σε εκείνους που ζουν 50 μέτρα από έναν πολυσύχναστο δρόμο και ίσως να οφείλεται στη μόλυνση της ατμόσφαιρας από τα αυτοκίνητα και στον θόρυβο από την πολλή κίνηση. Οπότε αυτά θα πάθω –αν δεν το έχω ήδη πάθει– που ζω δέκα χρόνια στη Δεριγνύ. Το να μένει κανείς κοντά σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, αυξάνει τον κίνδυνο για ανάπτυξη άνοιας κατά 7%, λένε

 

6.1.17 Των Φώτων έχουμε προσφορές σε καλάθια Co muni cacao digital, τρέχουμε μέσα στους ηλεκτρονικούς διαδρόμους δεν θα πάθουμε άνοια, με ψηφιακές κάρτες που διακινούν χρήματα σε υπηρεσίες τραπεζών, σε ιστότοπους γνωριμιών με αληθινές ή εικονικές γκόμενες. Η κόρη μου μιλάει για μια καινούρια μόδα, Τίλντα λέγεται, όπου επιβαίνοντας στο αυτοκίνητό σου παίρνεις μήνυμα στο κινητό από άλλο αμάξι και κανονίζεις ένα γρήγορο πήδημα! Χαλάει κόσμο λέει αυτό, αλλά υπάρχουν και παρεξηγήσεις, «δεν είσαι έτσι όπως λες είσαι χοντρή» κλπ. Μα βρε Μαρία αυτό είναι κτηνώδες, μάλλον υδραυλικό. Ε ναι, δεν υπάρχουν feelings, λέει. Δεν έχω κινητό στην Αυστραλία, ούτε ο Μιχελακάκης, αυτός δεν έχει ούτε ρολόι, ούτε σταυρούς. Γι αυτό δεν παίρνει χάπια για την πίεση.

–Διαβάζω με κακή μάλλον διάθεση το πόνημα της Ξένιας Κουναλάκη Στις ταινίες κλαίω στις πιο άσχετες σκηνές, θα συνεχίσω και του Άι Γιαννιού. Δεν διεκδικεί βραβείο λογοτεχνικότητας αλλά έχει μία αμέσοτητα και μία ειλικρίνεια αφοπλιστική, συχνά σοκαριστική. Κείμενα, δυόμιση με τρεισίμιση σελίδες σαν να μετράει τις λέξεις της στην εφημερίδα. Τα πιο δυνατά : τα οικογενειακά της. Όλα στο φως, χαρτί και καλαμάρι. Το βιβλίο είναι ένα ημερολόγιο, όπως λέει η ίδια η συγγραφέας, οπότε μ’ ενδιαφέρει άμεσα, μία δημόσια ψυχανάλυση με ειρμό. Περιγράφει ωραία τον κόσμο της, περιγράφει και τον κόσμο σαν καλή δημοσιογράφος, έχει άποψη. Αλλά φοβάμαι ότι δεν θα τα πάμε καλά. Εμένα μου αρέσουν τα θαυμαστικά και τα αποσιωπητικά που απεχθάνεται και δεν μ’ αρέσει καθόλου το «σύστημα» Ολυμπιακός, ούτε που είναι αριστερή και ψηφίζει ναι. Είναι βέβαια της ανανεωτικής αριστεράς οπότε μπορεί να γίνει κι αυτό. Έτσι κι αλλιώς όλοι οι διανοούμενοι δηλώνουν αριστεροί με αποτέλεσμα να έχουμε μία διανόηση αριστερή που χαϊδεύει, σε μία απίστευη κρίση αξιών, είτε την εσωτερική είτε την εξωτερική τρόικα, είτε κριτικάρει εξ απαλών ονύχων το σύστημα, το οποίο και προσπαθεί να βελτιώσει, να το κάνει «πιο ανθρώπινο». Η Κουναλάκη πάντως αριστερή δεν είναι και δεν αρκεί να είσαι μαχόμενος αντιφασίστας και άθεος. Αυτά τα παίζουν στα δάχτυλα οι νεοφιλεύθεροι. Έπειτα αυτή η μόδα με την όπερα. Προτιμώ τις οπερέτες και το βαλσάκι είναι μια χαρά, γιατί το κατακρίνει; Πιο σοβαρά τώρα: Επιχειρείται η διείσδυση της δημοσιογραφίας χειρουργικά στη λογοτεχνία. Όπου το υπερεγώ βγαίνει στους δρόμους «οπερατικά» στολισμένο με όλους τους φραμπαλάδες. Όπου η χρυσή Αυγή λειτουργεί σαν άλλοθι για το φασισμό που φέρουμε όλοι μέσα μας. Δημοσιογράφοι με γερή παιδεία, από καλή οικογένεια που είχαν τη ευκαιρία να σταδιοδρομήσουν στη δημοσιογραφία πιστεύουν ότι είναι το άλας της γης. Στην Κουναλάκη κολλάει η μαγική ρήση του Ανρύ Μπαρμπύς στην Κόλαση: «Ξεκινώντας από μένα όλα τα μεγαλεία μικραίνουν». Η επιτομή της ματαιοδοξίας. Ιδού το άλας της γης: Προτιμώ τη Σκάλα του Μιλάνου για τα θεωρεία της, από τη μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης, με το χαρακτηριστικό φωτιστικό–αχινό, που ανεβαίνει στο ταβάνι πριν από την παράσταση. Είναι διαφορετική η ιεροτελεστία, γιατί πάω πρώτα πίνω το απεριτίφ μου…. Αποσιωπητικά που φυσικά δεν της αρέσουν.

Εντάξει ας μην την κομματιάσουμε κακοπροαίρετα επιδαψιλεύοντας κι άλλες στιγμές μεγαλείου από τις σελίδες του βιβλίου της. Ας αφήσουμε τη συγγραφέα μας να απολαύσει το «απεριτίφ» της και να περιηγηθεί στο διαδίκτυο γκουγκλάροντας στο λήμμα Κουναλάκη όπως συνηθίζει. Ωχ το παρατραβάω, δεν μπορώ να ισορροπήσω μαζί της, δεν μου βγαίνει. Κι είναι κρίμα γιατί έχει στοιχεία αυτοκριτικής και αυτοσαρκασμού πολλά και υπερευαίσθητη είναι, και κλαίει στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Λίαν παρατηρητική επίσης, περιγράφει πολύ ωραία τις γειτονιές που αγαπά.

 

7.1.17 Του αποκεφαλιστή σήμερα. Δεν έχουμε ούτε ένα Γιάννη; Έχει αλλάξει ιμέιλ και ο Ανδριανόπουλος και δεν έχω και το τηλέφωνό του μαζί μου, ούτε του Δράζου. Δεν έχω πάρει τα τηλέφωνα ούτε των φίλων μου στην Αυστραλία. Παραλείψεις. Σκέφτομαι πάλι την Κουναλάκη. Έγραψε ένα βιβλίο για να δει τον εαυτό της σε ένα course ψυχανάλυσης. Και το έγραψε καλά, αναίσχυντα και συγκινητικά. Ε τώρα ότι ο πατήρ Κουναλάκης υποδυόταν τον Ωνάση και ήταν ο γκόμενος της Γερμανίας α λα Σουρούνης, είναι από τις αχρείαστες λεπτομέρειες, βλέπεις οι κόρες θαυμάζουν το σεξ απίλ του μπαμπά τους. Ακόμη μας λέει ότι ήταν με το φίλο της και είχε οργασμό όταν πέθανε η μαμά της. Κι εμείς τα ίδια, όταν πέθανε ο μπαμπάς μας –συνηθίζεται στους άντρες να έχουν στύση με το θάνατο του πατρός. Στην αρχή μας είπε ότι ήταν 15 όταν πέθανε η μητέρα της, άρα άρχισε πρόωρα τις σεξουαλικές περιπέτειες. Εμείς μετά τα είκοσι, γι αυτό δεν μαζευόμαστε τώρα. Ήλθα σαραντάρης χωρίς γυναικεία συντροφιά στην Αθήνα για την κηδεία του πατέρα μετά από εικοσάωρο εναέριο κλαυθμό. Αρκεστήκαμε σε ένα γενναίο αυνανισμό. Μήπως αρχίζουμε να σοκάρουμε; Γιατί και τώρα θέλω να αυνανιστώ, αλλά το μόνο που φοβάμαι μη δω τίποτα αίματα στο σπέρμα και πάθω! Σιγά μη σοκάρεται κανένας σήμερα. Όλα είναι βιντεοσκοπημένα, δημοσιοποιημένα και παγκοσμιοποιημένα. Μα γιατί μιλάς για «σοκ»; λέει ο Μιχελακάκης που τον ενημέρωσα για τα τελευταία μου διαβάσματα. Το μόνο σοκαριστικό θα ήταν να παραδεχτεί λέει ο Γιώργος ότι έκλεψε το φαγητό ενός άστεγου. Το σεξ έχει γίνει καραμέλα στη δημόσια σφαίρα. Όχι Γιώργο, η αφηγήτρια είναι ανεύθυνη γιατί όταν ήταν έγκυος με την κοιλιά στο στόμα κάπνιζε ως αράπης. Και το γράφει με καμάρι. Λυπάμαι που γίνομαι political correct αλλά αφορά τη ζωή ενός πλάσματος, το οποίο υποτίθεται ότι υπεραγαπά βέβαια. Αριστερά σημαίνει υπευθυνότητα και αλληλεγγύη. Αλλά αυτή είναι η ζαμανφού αριστερά.

Κάθομαι τώρα εγώ κι ασχολούμαι με τα ημερολόγια του Νούτσου και της Κουνελάκη. Εδώ πρέπει να ασχοληθώ με τα ημερολόγια του Κάφκα, του Ντοστογέβσκι, της Πλαθ κι απάνω. Μόνο που αυτή αυτοκτόνησε. Εγώ θα κάνω ευθανασία, όπως εκείνος ο καλός δημοσιογράφος που κοινοποίησε το πρόβλημα της υγείας του και την απόφασή του να θέσει οριστικά τέρμα στον πόνο. Όλα να τα κάνουμε δημόσια. Ζηλεύω μάλλον την Κουνελάκη και περισσότερο ακόμη το Νούτσο που προσπαθώ να ξεπεράσω.

 

–«Ημερολογιακές εγγραφές: η εξουδετέρωση της μανίας καταδιώξεως που παρενοχλεί κάθε διανοούμενο» (Π. Νούτσος ό.π:228). Γι αυτό ο Παναγιώτης εγκαταλείποντας την Αυστραλία υποδεικνύει στους φίλους της Μελβούρνης στις σελίδες 522,523, στον Καραμάρκο, στον Αλέξη , στο Χρήστο, στη Βαρβάρα στην κυρία υποπρόξενου, στη Φιλιώ, στον Παπαδόπουλο, στο Δημήτρη, στον Πλούταρχο, στο Στέφανο, στον Τάσο, στο στρατηγό, στο Μιχάλη ποια βιβλία πρέπει να διαβάσουν. Στην κυρία υποπρόξενου της έλαχε Cascardi: The Subject of Modernity. Στον Αρχιεπίσκοπο Στυλιανό δεν υπέδειξε τίποτα, αντάλλαξαν όμως αβρότητες και ποιηματάκια. Aυτό το πατρονάρισμα ίσως να μην είναι τόσο κακό από πρώτη άποψη, αν ο Νούτσος, όσο και η Κουναλάκη δεν έβλεπαν αφ’ υψηλού, κάτι σαν καγκουρώ ή σαν pet τους αναγνώστες τους. Στην προκειμένη περίπτωση donner du travail à faire aux élèves.

 

8.1.17 Πήγα με 33 β. Κελσίου στην υπαίθρια κυριακάτικη αγορά του Μάρικβιλ. To εσωτερικό αυτό προάστιο του Σύδνεϋ που κατοικήθηκε κυρίως από Έλληνες μετανάστες τώρα έχει εξελιχτεί σε ένα πολύ-γιάπικο πολυπολιτιστικό προάστιο κι εκεί που έβλεπες τα γωνιακά καταστήματα take away και fish and chips στη χαρτοσακούλα, τώρα βλέπεις καφετέριες γεμάτη νεολαίους που συμβουλεύονται τα i pads τους. Η αγορά είναι ο παράδεισος της υγιεινής τροφής, των χορτοφάγων, των βιολογικών προϊόντων των αποξηραμένων καρπών του βιολογικού γάλακτος! Όλα είναι organic τα αγγουράκια, οι πατάτες, οι ντομάτες, τα ωά, οι μήτρες, τα πέη, το «αληθινό αρνί Αυστραλίας» που προσφέρεται ψημένο σε κοψίδια μέσα σε «αρτιζάν» ψωμάκια. Έβγαλα κι εγώ κάτι «organic φωτογραφίες», λουκούμι. Ήπια ένα χυμό από καρότο, σέλινο, παντζάρι και τζίντζερ αγοράσα και δύο πίνακες παιδικούς από τη σαβουροαποθήκη έναντι δύο δολαρίων έκαστος –ο καλύτερος παρουσιάζει μουσουλμάνα γυμνή μόνο με το φερετζέ, αλλά δεν ήταν προκλητική, περισσότερο ένα σκιαγράφημα, τα στήθη της στρογγυλά, αλλά χωρίς θηλές κι ένα χρώμα όλο πορτοκαλί που σε λίγο θα το γύριζε σε κόκκινο. Έφυγα και πήγα για μπάνιο στο Μπράιτον «μόνος σαν τη λέξη Θεός», οδηγώντας μέσα στους δρόμους της φραντζιπανούπολης. Πέρασα κι από το δρόμο που θα κάνω τις ενδοσκοπήσεις μου όλα τα δέντρα ανθισμένα, όλα τα δέντρα κρεπ μίρτολς, πανδαισία. Στις 13:19 στα 94.5 FM άκουσα ένα φανταστικό κομμάτι ήταν χιπ χοπ, έμπαινε όμως ένα λυγμικό βιολί που σε αναστάτωνε. Όταν επέστρεφα από τη θάλασσα γινόταν το μηνιαίο clean up κι έβλεπες πράγματα που έλεγες να κοντοσταθώ να τα ψάξω. Φανταζόμουν αν ήταν εδώ η Κυριακούλα μαζί μου θα σταματάγαμε σε κάθε σωρό στο χορτάρι όπου θα μαζεύαμε εξαρθρωμένες κούκλες, παλιές καρέκλες μέχρι και κούκλες από βιτρίνες είχαν βγάλει για πέταμα. Εδώ θα μπορούσε να στηθεί το καλύτερο γυφτοπάζαρο του κόσμου. Σταμάτησα τελικά καθώς το μάτι μου πήρε έναν πίνακα με την πλάτη του γυρισμένη σε μένα. Φυσικά τον τσίμπησα κι είναι Ο.Κ δείχνει μια καχεκτική γυναίκα μπροστά σε μία κόκα κόλα.

Δημήτρης Τζουμάκας