Αστρικό
Ελαφριά σαν χιόνι,
δυο λευκά κλαράκια τα πόδια μου, στέκουν πάνω στον κορμό σου.
Καρποφορώ, να σε δροσίζω.
Δυο γαλαξίες στη χούφτα μου.
Σε ψηλαφίζω — πότε με τα χέρια,
πότε με τη γλώσσα.
Άλλοτε σαν κορίτσι, άλλοτε σαν αδηφάγο ζώο.
Ο ουρανίσκος μου, εκστατικός.
Σε εκγυμνάζει, για το μεγάλο άλμα.
Εσωτερικό
Φλεβάρης, ψιχαλιστός
Έξω απ’ το παράθυρό μου. Κάτω απ’ το βρακί μου, έχω καλοκαιρινό κοχύλι,
με την αρμύρα του
στις παλάμες μου.
Είμαι
Ιούλιος μήνας.
Μεταλλική καρέκλα ζουλάει
τα μπούτια μου
στα θερινά σινεμαδάκια.
Η ταινία αδιάφορη·
το γύρισμα είναι εσωτερικό.
Κάτω απ’ τη σάρκα
σε περιεργάζομαι.
Με τι πανουργία δουλεύουν τα μέσα σου
και δεν ιδρώνεις;
Λαχτάρα
Σου μιλώ χάφτοντας όλα τα γράμματα του έρωτά μου Τα μασουλώ , τα γεύομαι ,
σου τα δίνω στο στόμα.
Εσύ,
στη ζεστασιά του κορμιού μου κουρνιάζεις , γέρνεις απάνω στο στήθος μου
εκεί που πάλλονται όλοι μου οι φόβοι .
Από λαχτάρα σε λαχτάρα ,
σε φιλώ μέχρι να σε μουσκέψω.
Οργανικό
Σου γράφω με τα δόντια, να χαραχτούν οι σκέψεις. Σου γράφω με το στομάχι, να σε χορτάσω.
Σου γράφω με τα μάτια,
ν ’αναστρέψω την όραση μου.
camera obscura.
Σου γράφω με τον αφαλό. να ξέρεις το κέντρο σου. Σου γράφω με τις θηλές,
να ‘χεις κάπου να πιαστείς.
Σου γράφω με το μουνί, μη μου ξεραθείς.
Σου γράφω με τα δέκα μου δάχτυλα, να σε κρατήσουν.
Σου γράφω με όλα μου τα όργανα, εκτός απ την καρδιά.
***
Η Ραφαέλα Μίσχου ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχοθεραπεύτρια και ασχολείται κυρίως με την ψυχανάλυση. Μέσα από την ποίηση επιχειρεί έναν διάλογο με τον ίδιο της τον εαυτό, αλλά και με τον Άλλο.
Παρακάτω μπορείτε ν’ ακούσετε την απαγγελία των ποιημάτων από την ίδια την ποιήτρια: