Πού να βρω την πόρτα;
Θυμάμαι: ο μπαμπάς είχε φυτώριο,
μα δεν υπάρχει ο δρόμος της επιστροφής,
δεν μπορώ να γυρίσω πίσω.
Μέρα μεσημέρι κάτω απ τον ουράνιο θόλο,
η μουριά… κάτω απ’ αυτήν…
Πόσα χρόνια πλανιέμαι,
αναζητώντας αυτό το φυτώριο.
Εκεί είναι ο μπαμπάς, δίπλα του η μαμά…
Μιλάνε, συρρικνώνονται στο φως…
Μα δεν ακούω λέξη,
δεν υπάρχω,
ακόμη είμαι μια σκιά από σίκαλη.
Η μουριά ψιθυρίζει με βαρεμάρα.
Από τα φίλα τις στάζουν αντανακλάσεις.
Κάτω από τις ρίζες κυλάει το Λευκό ρυάκι.
Πρόσωπα θολά
τρεμοπαίζουν μέσα στις σταγόνες του νερού.
Τα πρόσωπα των αγέννητων
κι αυτών που είναι στο χώμα.
Ο μπαμπάς και η μαμά κοιτάνε
μέσα σ’ αυτόν τον μωβ καθρέφτη…
κι εγώ σκυμμένη δεν μπορώ να καταλάβω
ποιο από τα πρόσωπα είναι το δικό μου.

Πηγή

Ποιο τυφλό και βουβό σκοτάδι την γέννησε;
Πώς ξετρύπωσε από την οκνηρή αιχμαλωσία;
Πώς τόσο λαμπερή ξεπήδησε πάνω στην γη;
Με φωνή βαθιά και τόσο εκτυφλωτικά λευκή.

Πώς σέρνεται μες στους καπνούς της μωβ γαλήνης;
Κι ο ουρανός ντύνεται αργά σε σιωπή τερακότας.
Εκεί που ο παππούς σκύβει πάνω απ’ το υπόγειο ποτάμι.
Και με την τραχιά του χούφτα μαζεύει για μένα νεράκι.

Μα το νερό ξεγλιστρήσει απ’ τις παλάμες του κι είναι τα χέρια του άδεια.
Καθρεφτίζεται για λίγο η μορφή του στο ποτάμι
το κύμα εμφανίζει ξανά το πρόσωπο του παππού.
Κι εγώ σκύβω πάνω απ το νερό με τα χείλη στεγνά.

* * *

Παιδί σγουρομάλλικο κάθεται στον λόφο.
Κρατάει κόκκινο μήλο στο χέρι.
Τρεκλίζει και λιώνει στην σκουριά της κάψας.
Σέρνεται πάνω στην πέτρα, τρέμει στο ποτάμι.
Παιδί σγουρομάλλικο,
μα πια απ τον λόφο
κατεβαίνει το κοπάδι για να ξεδιψάσει.
Ταύρος με κέρατα από χαλκό, σκύβει να πιει
από το δυνατό νερό, μέσα στην ζέστη.

Αμέτρητα χρόνια πάντα έτσι.
Σγουρομάλλικο παιδί, κάψα, ποτάμι.

Η Νίνα Γκαμπριελιάν, Αρμενικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1953 στη Ρωσία. Σπούδασε στη Ανωτάτη Παιδαγωγική Σχολή της Μόσχας «Μ. Τορέζ» Ποιήτρια, μεταφράστρια και ζωγράφος, έχει στο ενεργητικό της πάνω από τριάντα βιβλία ενώ έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Πίνακές της εκτίθενται σε γκαλερί της Ρωσίας και στο εξωτερικό.

μετάφραση από τα ρωσικά:
Χρήστος Χαρτοματσίδης