10.6.19 Δευτέρα. Το κείμενο του Θωμά Τσαλαπάτη στην εφημερίδα Συντακτών του Σ/Κύριακου για τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών, το πιο εύστοχο απ’ όσα έχω διαβάσει. Πρέπει να διαβάζουμε τους ποιητές όταν κάνουν πολιτικές αναλύσεις γιατί δεν έχουν υποστεί την πώρωση των επαγγελματιών δημοσιογράφων και διαθέτουν ευαισθησία.
«Η συντριπτική νίκη της επιχειρηματικότητας α λα γκρέκα και του τρόπου της εις βάρος του πολιτικού ως γενικότερης δημοκρατικής διαδικασίας όπως του Μώραλη στον Πειραιά (του ομίλου Μαρινάκη), Βούρου στη Φιλαδέλφεια (του ομίλου Μελισσανίδη) και Μπέου στον Βόλο, είναι ίσως το πιο σκοτενό σημείο των συγκεκριμένων εκλογών και ταυτόχρονα ένας εφιάλτης από το εγγύς μέλλον», γράφει ο Τσαλαπάτης.
Παραθέτει επίσης ένα σκληρό σχόλιο για τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ: «Το να απαξιώνεις τον νικητή όχι με πολιτικά επιχειρήματα αλλά με πλήρη αισθητικοποίηση περιγράφει αδυναμία κατανόησης της ήττας και βέβαιη επανάληψή της. Όσο η κριτική παραμένει σε επίπεδο καρτουνίστικης απαξίωσης του “Κούλη” κλπ. το βάθος της κυρίαρχης αντίθεσης θα παραμένει θαμμένο κάτω από διαδικτυακές viral ατακες και επιδείξεις ανωτερότητας που οδηγούν με ακρίβεια στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας».
Σε αγαπάμε Ευρώπη, ω γηραιά ήπειρε! Δεν ξέρω γιατί σε αποκαλούν «γηραιά» αν και είσαι νέα σε σύγκριση με την Αίγυπτο και τη Μεσοποταμία.
Σε αγαπάμε Ευρώπη και δεν αρνούμαστε ότι ήρθαμε από οπισθοδρομικές χώρες του τρίτου Κόσμου όπως τις αποκαλείς. Εγώ προσωπικά ήλθα από τη Δαμασκό κι έπρεπε να ανεχτώ τα κλισέ και τις προκαταλήψεις των συγγραφέων και των ποιητών σου. Αν και θεωρώ τον εαυτό μου φεμινιστή έχω βαρεθεί ν’ aκούω συνέχεια ανόητες ερωτήσεις για την κατάσταση των γυναικών στη Mέση Aνατολή. Παραδέχομαι ότι στη Συρία οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου μόλις το 1949, όμως στην Ελβετία πρωτεύουσα του πλούτου σου, του πλούτου των δικτατόρων μας και των μυστικών τραπεζικών λογαριασμών τους, οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου μόλις το 1971 και αυτό όχι σε όλα τα καντόνια: στο καντόνι Άπετσελ Ινερχόντεν οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να ψηφίσουν μέχρι το 1991, για όνομα του Θεού!
Σε αγαπάμε Ευρώπη. Αγαπάμε την ελευθερία που μας έδωσες όταν καταφύγαμε στην αγκαλιά σου και παραβλέπουμε το ρατσισμό που προσπαθείς να κρύψεις κάτω από το χαλί κάθε που καθαρίζεις το καθιστικό.
Σε αγαπάμε Ευρώπη μετρέσα του αποικιοκρατικού παρελθόντος, δολοφόνισσα των αυτοχθόνων που ρουφάς το αίμα των ανθρώπων απ’ την Ινδία μέχρι το Κονγκό και απ’ τη Βραζιλία μέχρι τη Νέα Ζηλανδία.
Σε αγαπάμε Ευρώπη μετρέσα της Ιεράς Εξέτασης που έκαιγες γυναίκες ως μάγισσες, κυρά του εμπορίου σκλάβων, μετέφερες μαύρους στο Νέο Κόσμο, εσένα που δημιούργησες το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και γέννησες το φασισμό και το ναζισμό εσένα που επινόησες την Τελική Λύση για να εξολοθρεύσεις τους εβραίους, την Τελική Λύση που ευθύνεται για τη γέννησή μου στον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό στη Δαμασκό μιας κι εσύ Ευρώπη είχες το θράσος να προσφέρεις την πατρίδα μου, την Παλαιστίνη, σαν πληρωμή, αποζημίωση και λύση για το Ολοκαύτωμα, το οποίο προκάλεσαν οι λευκοί κάτοικοί σου που πιστεύουν στην καθαρότητα της Άριας φυλής.
Σε αγαπάμε Ευρώπη. Αγαπάμε τις τέχνες σου και μισούμε την αποικιοκρατική σου ιστορία, αγαπάμε το θέατρό σου και μισούμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αγαπάμε τη μουσική σου και μισούμε τον ήχο από τις βόμβες σου, αγαπάμε τη φιλοσοφία σου και μισούμε τον Μάρτιν Χάιντεγκερ, αγαπάμε την ελευθερία έκφρασης που υπάρχει εντός των συνόρων σου και μισούμε την ισλαμοφοβία, αγαπάμε τον αναπτυγμένο πολιτισμό σου, τον κοσμικισμό σου, τους δίκαιους νόμους σου και τα ανθρώπινα δικαιώματα που ισχύουν στο έδαφός σου και μισούμε τον ρατσισμό σου, τα διπλά μέτρα και σταθμά, το ξιπασμένο βλέμμα σου και την αιματοβαμμένη ιστορία σου
Κράτα το ναζισμό και δώσε μας τον Ιμάνουελ Καντ
Κράτα τους μελανοχιτώνες και δώσε μας το ιταλικό κρασί
Κράτα τη γενοκτονία των Αλγερινών και δώσε μας τον Μπωντλέρ
Κράτα τον Λεοπόλδο το τον Δεύτερο και δώσε μας το Ρενέ Μαγκρίτ
Κράτα τον Αδόλφο Χίτλερ και δώσε μας τον Θερβάντες.
Κράτα τα πράγματά σου κι άσε μας να κρατήσουμε τα δικά μας.
Γιαγιάθ Αλ Μαντχουν Παλαιστίνιος (1979) ποιητής από τη Συρία που από το 2008 ζει στη Σουηδία και τον παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό το φοβερό περιοδιό Τεφλόν
11.6.19 Τρίτη. Μία βόλτα στο γυμνό γυναικείο σώμα. Έκθεση στο μουσείο Φρυσίρα στην Πλάκα. Ο τίτλος της έκθεσης δανεισμένος από ένα στίχο του Μπουκόφσκι Love is a dog from hell. H αγάπη είναι σκυλί από την κόλαση. Και το σώμα της γυναίκας τοπίο εξωτικό και αχαρτογράφητο. Σαν πεδίο βολής και σαν καμβάς.
Συνάντηση με Κ. Νταβίσκα στην Κυψέλη. Ήλθε πριν λίγε μέρες από Σύδνεϋ και φέρνει αγωνιστικούς χαιρετισμούς από τους συντρόφους. Έχει ραντεβού με φίλους σε ταβέρνα του Γαλατσίου. Αντί να τον δικτυώνω εγώ με συστήνει στους παλιούς συναδέλφους του, όλοι συνταξιούχοι φορτοεκφορτωτές κομμουνιστές εξ Ηπείρου. Και η μπύρα ρέει αφθόνως όπως έτρεχε στην οδό Αριστοτέλους ένας μαύρος με το καροτσάκι γεμάτο Φιξ και Άμστελ για να προλάβει τους Πολωνούς που πίνουν ξεροσφύρι όρθιοι, συντεταγμένοι σε θέση μάχης στη Βικτώρια, μασώντας σποράκια αντί κοψίδια
12.6.19 Είχα ραντεβού με Δ. Φύσσα, ακυρώθηκε. Αντ’ αυτού είδα ξαδέλφη Κούλα, «ξέρεις από πότε έχουμε να βρεθούμε; από τους Ολυμπιακούς Αγώνες!», λέει. Έλα βρε Βασιλική είχαμε ξαναπιεί καφέ στο Μοναστηράκι. Παραπονιέται για τη μοναξιά της . Έχεις τους γιους σου, της λέω. Εγώ δεν έχω τα παιδιά μου ούτε για να καυγαδίσω. Είναι στη Θεσσαλονίκη ο μικρός λέει, και μένανε Κουλίτσα στην Αυστραλία.
Εκτεθειμένος στο δυνατό ήλιο έβλεπα άπειρα σκουπίδια στα μάτια μου, πεταλούδες, σταυρουδάκια , σφυροδρέπανα και φοβήθηκα πάλι καμιά αποκόλληση υαλοειδούς.
Το βράδυ είδα Προμηθέα-ΠΑΟ (πάντα στην τηλεόραση) παιχνίδι στην Πάτρα και είδα παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο που πέταξαν πάνω από το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι και το Κουνελονήσι.
13.6.19 Έγινε συνάντηση με τον Φύσσα στην πλατεία Βικτωρίας εγκωμίασε πάλι το Ημερολόγιο κι είπε ότι πρέπει κάποια στιγμή να το εκδώσω και πήγαμε στο ημιυπόγειο παλαιοβιβλιοπωλείο της 3ης Σεπτεμβρίου όπου και μου χάρισε το βιβλίο του Διονύση Μεντζενιώτη Επίτιμος Πολυλογία.
Μαστουρωμένοι φίλαθλοι. Σύμφωνα με μία περίεργη έρευνα, από την «The Fan Survey» στη Βρετανία προέκυψε πως το 33% των οπαδών της Κρίσταλ Πάλας κάνουν χρήση ναρκωτικών κατά τη διάρκεια των αγώνων της ομάδας τους στο Σέλχαρστ Παρκ. Σωστά διαβάσατε: τριάντα τρία τοις εκατό σε κατάσταση έκστασης με τη βοήθεια χημικών. Φαίνεται τρελό, μοναδικό αλλά είναι γενικευμένο καθώς ακολουθούν οι φίλαθλοι της Σέλτικ (26%), της Στόουκ Σίτι (25%), της Λέστερ (22%) και της Λιντς (20%), που συμπληρώνουν την πρώτη πεντάδα. Στο Top-10 των ναρκομανών οπαδών συγκαταλέγονται επίσης δύο μεγάλοι σύλλογοι, όπως η Τσέλσι (15%) και η Λίβερπουλ (10%). Δηλαδή ένας στους δέκα των οπαδών της Λίβερπουλ της ομάδας που σήκωσε το τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ευρώπης είναι μεσ’ την τρελή χαρά. Ξέρω για τους ζυθόφιλους Ιρλανδούς που χορεύουν μισομεθυσμένοι στις κερκίδες, αλλά αυτό με ξεπερνάει. Και δεν το πιστεύω. Είμαστε ρομαντικοί με τον αθλητισμό, διαβάζουμε Γκαλεάνο.
Εγκαίνια μινιμαλιστικού εστιατορίου-μπαρ με πολύ μεράκι και πολλά εκθέματα τέχνης από τη Σχεδία, στην καρδιά της Αθήνας. Το περιοδικό του δρόμου μπαίνει στα μεγάλα σαλόνια, αρχίζει να μεγαλοπιάνεται.
Δημήτρης Τζουμάκας