αφιερωμένο
στη μνήμη του απολυμένου
της ΝΕΣΤΛΕ που αυτοκτόνησε*
Μου την έδειξαν την εργάτρια απ’ το τζάμι – παρατηρητήριο. Το ξέρω, χωρίς αυτούς – τους εργάτες – τίποτα δεν θα δούλευε, δεν θα κινιόταν καμία διαδικασία, όπως βέβαια και χωρίς τις μηχανές και χωρίς τα κεφάλαια και χωρίς τους διοικητικούς που εργαζόντουσαν κλεισμένοι, προστατευμένοι, ασφαλείς μέσα στα κλιματιζόμενα γραφεία τους και μπροστά στις οθόνες τις πολύχρωμες.
Καλοβαλμένη μου φάνηκε, ούτε καν μεσόκοπη, μοντέρνα ντυμένη, πιασμένα τα μαλλιά της τα μακριά με μια κορδέλα – άκου κορδέλα, πού την θυμήθηκε, κάτι από χίπιδες και παιδιά των λουλουδιών! Αν είναι δυνατόν!
Ήταν καθισμένη, όρθια η πλάτη, κάτω από τη μεγάλη μηχανή. Από το στόμα της μηχανής που έφτυνε το προϊόν!
Σήκωνε το ένα της χέρι και με το άλλο τακτοποιούσε το σακουλάκι – έτοιμο, σφραγισμένο, ασφαλές – μέσα στο κουτί. Όμορφα, τακτικά, προσεκτικά με μελετημένες κινήσεις, μετρούσε τα πολύχρωμα σακουλάκια, γέμιζε το κιβώτιο και το έσπρωχνε ελαφρά στον κυλιόμενο διάδρομο για να δώσει τη θέση του στο επόμενο άδειο κιβώτιο, το οποίο με τον ίδιο τρόπο θα το γέμιζε και θα το έσπρωχνε, για να έρθει το επόμενο και μετά το επόμενο. Και τα χέρια της μαθημένα στην κίνηση χορεύανε με βεβαιότητα και σιγουριά – η ίδια κίνηση, πάλι και πάλι, επαναληπτικά και αδιάλειπτα. Για οκτώ ώρες! Οκτώ ολόκληρες ώρες, πέντε μέρες την εβδομάδα, είκοσι μέρες το μήνα, δώδεκα μήνες! Με προοπτική τουλάχιστον δέκα χιλιάδες ένσημα! Δηλαδή πάνω από τριάντα χρόνια! Για τριάντα χρόνια την ίδια κίνηση! Στο ίδιο πόστο! Οκτώ ώρες! κάθε μέρα!
Ακούμπησα το χέρι μου στον τοίχο. Μια απόχρωση παλ, κάτι ανάμεσα σε άσπρο και μπεζ. Ένιωσα τον στέρεο τοίχο και στηρίχτηκα πάνω του ολόκληρη. Μια ξαφνική ζάλη. Το στομάχι μου – καφέδες απ’ το πρωί και τσιγάρα – ανακατεύτηκε. Το μυαλό μου άρχισε να αιωρείται, παράξενα. Είχα να μελετήσω την υπόθεσή τους, έπρεπε να συζητήσω με τους υπόλοιπους του συνδικάτου, να διαμορφώσω γνώμη για την καταγγελία. Ευτυχώς η γυναίκα δεν εμπλεκόταν ούτε την αφορούσε το θέμα. Όμως αν δεν ξεκινούσα από αυτήν, την καταδικασμένη στην επαναληπτική κίνηση, την εφιαλτική προοπτική της ζωής της…
–Ευχαριστώ πολύ! Ένα ποτήρι νερό, μια φέτα ψωμί, λίγο τυρί, Απ’ το δικό τους κολατσιό.
Γύρισα στο γραφείο των εργατών – χωρίς κλιματισμό – κι άπλωσα τα χαρτιά τους. Πήρα βαθιά ανάσα, κράτησα το κορμί μου όρθιο.
Ευτυχώς είχα σπουδάσει. Είχα βγάλει πανεπιστήμιο. Είχα δυνατότητες επιλογής. Μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά σήμερα, αύριο να ασχοληθώ με άλλη υπόθεση, να φύγω από την πόλη μπορούσα, να φύγω απ’ τη χώρα. Θα ζούσα απ’ τη δουλειά μου οπουδήποτε. Το μυαλό μου δούλευε καλά. Διέθετα φαντασία και κρίση. Ευτυχώς είχα αποκτήσει εφόδια. Δεν θα αναγκαζόμουν να επαναλαμβάνω την ίδια κίνηση για οκτώ ώρες την ημέρα, κλεισμένη σε ένα δωμάτιο χωρίς ήλιο, χωρίς αέρα, χωρίς να βλέπω τίποτα πέρα από μια μηχανή που φτύνει σακουλάκια, ζώντας ταυτόχρονα με τον φόβο ότι πολύ εύκολα θα μπορούσα να αντικατασταθώ από άλλον φτηνότερο εργάτη, ή από μια άλλη πιο φτηνή μηχανή!
Ευτυχώς είχα επιλογές! Έτσι σκέφτηκα.
* Η πληροφορία από το φβ (21-6-19): «Δυστυχώς πριν από λίγο ένας νέος άνθρωπος απολυμένος της Νεστλέ, αυτοκτόνησε, κρεμάστηκε… Η είδηση από Κουλα Χατζηθεοδωριδου»
Σχόλια
1: Η ταινία «Μοντέρνοι καιροί» του Τσάρλι Τσάπλιν – οξυδερκές σχόλιο για την αλλοτρίωση του ανθρώπου στον βιομηχανικό κόσμο – δεν διδάσκεται στα σχολεία, δεν προβάλλεται στις αίθουσες, δεν έχει προβληματίσει τους νεότερους. Κι αυτοί τραγικά ανυποψίαστοι, πορεύονται.
2 : α. «Σύμφωνα με έρευνα της Bank of America, μέχρι το 2025, τα ρομπότ θα έχουν καταλάβει το 45% των βιομηχανικών εργασιών, εξαφανίζοντας εκατομμύρια θέσεις εργασίας», ενώ,
β. «Σύμφωνα με [άλλη] έκθεση, οι μετασχηματισμοί (στην αγορά εργασίας), αν γίνουν αντικείμενο διαχείρισης με σοφία, μπορούν να οδηγήσουν σε καλή απασχόληση, καλές θέσεις εργασίας και βελτιωμένη ποιότητα ζωής, αν όμως γίνει κακή διαχείριση των αλλαγών, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να διευρυνθεί η “ψαλίδα” των δεξιοτήτων, να υπάρξει μεγαλύτερη ανισότητα και ευρύτερη πόλωση».
Σημ. Τα αποσπάσματα του σχολίου 2, προέρχονται από τα ανθολογημένα κείμενα (3ο κριτήριο αξιολόγησης) που περιλαμβάνονται στον φάκελο υλικού – δίκτυο κειμένων του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας Γ Λυκείου. (22-0253-01 Neoelliniki–Glossa G–Lykeiou Fakelos–Ylikou Diktya-Keimenon)
Για την καταγραφή, Ελένη Γ.