Στολίδια

Στόλισα το σπίτι με ποιήματα
Το πιο μικρό το κρέμασα στο σαλόνι
και στη γιορτή του πατέρα
του διαβάζω δυο στίχους

Χτες του διάβασα τον στίχο του Σεφέρη
“Η φρίκη δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή”
και το είδα για πρώτη φορά
να δακρύζει

Έτσι, αποκαλύφθηκε η προέλευση
των βαθυκόκκινων κηλίδων
δίπλα στον ακριβό καναπέ της γιαγιάς

Τα αιμάτινα δάκρυα στο πάτωμα
έτριβε, χωρίς αποτέλεσμα, πεισματικά
η χοντρή παραδουλεύτρα
φυγάς από βιβλίο του Ουγκώ
λυπημένη
διότι γνώριζε όσο κανείς
ότι θα πέθαιναν ευτυχέστεροι οι άνθρωποι
αν μπορούσαν να μπουν
έστω για λίγο
στην ψυχή ενός ζητιάνου

Τέλος, για να εξαφανίσει τις κόκκινες κηλίδες-δάκρυα, αποφάσισε να απλώσει στο πάτωμα το αίμα όλων των δημίων της ιστορίας, ως σπονδή μνήμης στις επαναστάσεις που χάθηκαν οριστικά και άφησαν χιλιάδες αιτούμενα να αιωρούνται σαν όλες τις επιθυμίες που βασανίζουν τους ανθρώπους

Από τότε
χάνονταν τα κόκκινα δάκρυα
στο πορφυρό πάτωμα
και το μικρό ποίημα
μπορούσε να χύνει άφοβα
τα δάκρυά του όπου γης