Στήλωσα το βλέμμα μου στο τζάμι.
Μια βροχή έπεφτε επίμονα
όχι σε ρυθμό Αdagio
ίσως Staccato Allegrissimo.
Βροχή στη διαπασών
Forte fortissimo.
Σαν την χάιδεψα,
έδειξε τα αιχμηρά της δόντια.
Από το στόμα της ακούστηκαν
κλάματα παιδιών μες τα συντρίμμια.
Στήλωσα το βλέμμα μου στο τζάμι
Μια βροχή με νύχια λεπίδες
το γρατζουνούσε επίμονα.
Σαν την καλόπιασα
έγινε βροχή αφηγητής
Μου είπε ιστορίες
για μουδιασμένα σώματα, νεκρά
σε μέρη μακρινά ή λίγο πιο κάτω.
Κι εγώ δειλή
να κοιτάω μια βροχή σε τζάμι
ανάξια να προσφέρω τις κενές μου λέξεις
σάβανο στα κρύα σώματα.