16.8.19 Αυτό που πουλάνε οι ζητιάνοι είναι το βλέμμα κι όχι η όποια αναπηρία έχουν. Τα μάτια για τα λεφτά. Οι άνθρωποι σιχαίνονται τις συγκινήσεις. Όλο και κάτι θα δώσουν προκειμένου να τις αποφύγουν. Έχει μάτια μόνο για σένα. (…) Το φεγγάρι του Αυγούστου όπως και η καταχθόνια φιλία έχουν την ίδια σκληράδα. Λουκάς Λιάκος
O Τζορτζ ο λαμπρός υπηρέτης του Δήμου μου τηλεφώνησε και μου είπε να πάμε σινεμά στα κινήματα, σε ταράτσες και σε αυλές. Δεν γίνεται Τζορτζ είμαι καταβεβλημένος πήγα για μπάνιο σήμερα αρ. 30 και το βράδυ έχει Τουρνουά Ακρόπολις μπάσκετ με Ατεντοκούμπο εναντίον Ιταλίας. Τι ώρα το έχει; ρωτάει ο Τζορτζ απ’ την άλλη γραμμή. Στις οκτώμιση, αλλά θα σε απογοητεύσω διότι κι αύριο την ίδια ώρα παίζουμε με Τουρκία και μεθαύριο με Σερβία, δεν τα χάνω, για κάτι τέτοια ήλθα τρέχοντας από την Αυστραλία. «Πάει το τριήμερο» λέει ο Τζορτζ και συνεχίζει ο ακάματος πολυλογάς: «Εντάξει κι εγώ τι να κάνω; να μείνω μέσα να βράσω με τη μάνα μου, δεν έχουμε λεφτά για αιρκοντίσιον κι από πάνω στην ταράτσα χρειάζεται μόνωση και σκάω, πρέπει να βγω έξω. Αλλά και έξω έχει αποκαΐδια» . «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» Τζορτζ. «Ναι βρε παιδί μου έχω κι ένα φίλο σύμβουλο του Μπακογιάννη και του είπα καλά, επειδή ο Αλέξης διαπραγματεύθηκε σκληρά 17 ώρες στις Βρυξέλλες κι έβγαλε έρπη πρέπει κι ο Κυριάκος να είναι αξύριστος και ασουλούπωτος μαζί με τον ανεψιό στις πληγείσες περιοχές;» «Αυτό είναι το θέμα βρε Τζωρτζ; Εδώ καίγεται ο κόσμος». «Ναι κι αυτοί κοιτάνε το επικοινωνιακό, γι αυτό σου λέω θα πάω κι εγώ να επισκεφτώ τον γείτονά μου τον διαβητικό που έχει αιρκοντίσιον, να επικοινωνήσω λιγάκι. Μόνο που καπνίζει πολύ. Είναι διαβητικός και καπνίζει τέσσερα πακέτα τσιγάρα! Και δεν περπατάει καθόλου. Είναι άνεργος άστα, είναι και κουκουέ, δόγμα, δεν σηκώνει κουβέντα και αστειάκια για το κόμμα».
Η Vodafone Ελλάδας στέκεται κοντά σε όλους τους συνδρομητές της στις πληγείσες περιοχές της Εύβοιας καλύπτοντας τις ανάγκες τους για περισσότερη επικοινωνία σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Αν στεκότανε και σε μένα μεγάλη χαρά θα μου έδινε και ηδονή.
Στις 16 Αυγούστου 1916 οι στρατιωτικές μονάδες της περιοχής Θεσσαλονίκης παύουν να αναγνωρίζουν την κυβέρνηση των Αθηνών και αποφασίζουν πάρουν μέρος στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων της Αντάτ. Ελπίζω να είναι και οι Θεσσαλονικείς στο πλευρό των Αθηναίων υπό τη Γιάννα όταν θα γράφουμε τη νέα εποποιία του 2021
17.8.19 Μπάνιο στη Βαρκιζα αρ 31. Ίσως δω το γιο μου σήμερα αν δεν είναι μπήζυ. Ταλαιπωρία στις συγκοινωνίες. Πιτσιρικάδες κάνουν τις μαλακίες τους στο λεωφορείο. Τα παιδιά, ποια παιδιά; Γαϊδούρια είναι που γελοιοποιούν ένα γεροντάκι που τους είπε να μη χορεύουν πάνω στα καθίσματα. Δεν υπάρχει τρόπος να μιλήσεις μαζί τους. Κι ο οδηγός πάει το δρομολόγιό του καλού καιρού. Αντί να σταματήσει εν μέση οδώ να εγκαταλείψει το όχημα και να χαθεί στο άγνωστο, στα γυμνά τοπία που κρατιούνται από τους ατμούς των κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Πρέπει να φωνάξω πάλι εγώ, σταμάτα την γκαμήλα να γαμίσω δυο τρία κωλόπαιδα και κάνοντας πως βγάζω το ψαροντούφεκο, πέφτει ησυχία. Προς στιγμή.
Στο πάρκιν της Βάρκιζας, μέσα από ένα πολυτελές στέισιον βαγκ ένα ζευγάρι βοηθάει τον ανάπηρο νεαρό να βγει με το αμαξίδιό του με όπισθεν προφυλάσσοντας με τα χέρια τους το κεφάλι (του νεαρού)_ μην χτυπήσει στον ουρανό του αυτοκινήτου.
Στο φανάρι ένα σαραβαλέ αμαξίδιο με ένα τρελαμένο ανάπηρο ζητιανεύει πλευρίζοντας πειρατικά τα διερχόμενα οχήματα.
Το ταξικό στοιχείο και στην αναπηρία.
Μετά το μπάνιο παίρνω από το μαγέρικο στο Ελληνικό τέσσερις διαφορετικές μερίδες ζεστού φαγητού για τις καυτές μέρες μοναξιάς και τηλεοπτικού μπάσκετ μπολ. Στο διάζωμα που χωρίζει την λεωφόρο παρατηρώ το ιδιωτικό νεκροταφείο που έχουν στήσει οι θαυμαστές του ατυχούς αοιδού Παντελίδη. Φαίνεται πως ο Δήμος θεωρεί ότι πρόκειται για ατραξιόν και όχι για καταπάτηση γης από νεκρόφιλους. Εδώ βρήκε να ελαφρώσει τη φούσκα του ένα άτομο μπροστά στ’ αυτοκίνητα, στις γλάστρες βασιλικού και στις σκοτωμένες ορχιδέες Παντελίδη.
Κι απέναντι στο σιντριβάνι μπροστά από το Βασιλόπουλο κάνουν βουτιές δυο μεταναστάκια κινδυνεύοντας να σπάσουν τα κεφάλια τους. Ο πατήρ μετανάστης ημίγυμνος και σοβαρός στις πέτρες του σιντριβανιού. Ζέστες μεγάλες και σήμερα.
Και ξαφνικά μπροστά μου η Ευρυδίκη. Πιο ωραία από ποτέ σαν νούφαρο που επιπλέει στη ζέστη σαν ποίημα που δεν έχει γραφτεί. Παραλίγο να με χτυπήσει μια μηχανή, ή ένα στούκας. Μού ’πεσε το παστίτσιο από το χέρι. Άρχισα να έχω παραισθήσεις.
Στην Αθήνα του Αυγούστου τα γνωστά: μικρή κυκλοφορία και άστεγοι που φαίνονται περισσότερο με τη θερινή απόδραση των Αθηναίων. Όσοι δεν βρίσκονται κάτω από της στοργική στέγη της Σχεδίας επιδιώκουν να βολευτούν έξω από ακατοίκητα σπίτια. Έξω κυρίως από χρεωκοπημένα μαγαζιά ή κλειστά μαγαζιά που οι ιδιοκτήτες τους πήγαν διακοπές και μετά έχει ο Θεός.
Με βασιλικό διάταγμα απαγορεύεται η κυκλοφορία τουρκικών νομισμάτων στην Ελλάδα στις 17 Αυγούστου 1833.
Περί σουπιάς από Ν.Γ. Πεντζίκη. Συγκινήθηκα πάρα πολύ όταν πληροφορήθηκα, διαβάζοντας σχετικά με τις σουπιές, πως όταν είναι έγκυος η θηλυκιά, ο άντρας της δεν ξεκολλάει, την ακολουθεί παντού και χαϊδεύει με τα πλοκαμάκια του την κοιλιά της.
Ποιο είναι το ωραιότερο, το ακριβότερο, το πιο δυσεύρετο άρωμα; Γαλλικά λέγεται amber gris
Και προέρχεται από τα κακά που αφήνουν οι μεγάλες σουπιές μέσα στον ωκεανό. Αυτά δίνουν το περίφημο αυτό άρωμα. (περ. η λέξη 97-98 σελ 612 Αθήνα 1990)
Ο Πεντζίκης σαν φαρμακοποιός που δεν κοιμάται ποτέ κάτι ήξερε και από καλλυντικά.
Oι άνθρωποι αποκτούν ουρά τον εικοστό πρώτο αιώνα! Στην Ιαπωνία η πρώτη ρομποτική ουρά που θα βοηθάει τους ηλικιωμένους όταν γέρνουν να μη πέφτουν. Αλλά και τους εργαζόμενους που μετακινούν βάρη. Το θέμα είναι ποιοι δέχονται να κυκλοφορήσουν με ουρά. Εγώ πάντως δέχομαι. Αν είναι να μη πέφτω. Αν είναι να χοροπηδώ!
Δημήτρης Τζουμάκας