Πίσω από την κλειστή μας πόρτα
οι μέρες με καρμπόν
Η Κυριακή δανείζει τα ρούχα της σε όλη τη βδομάδα
και η βδομάδα διψά για Κυριακή
Έξω απ’ την πρόθεση
κατάστηθα
η σταθμευμένη πλέον ζωή
και στο παρμπρίζ
μια κλήση για παράνομο προσπέρασμα
Κάτι μας σκούντησε και πέρασε φρενήρες
ποδοπατώντας όσα είχαμε για άλλοθι
βίου καθόλα νόμιμου
Το βράδυ έρχεται
με το φεγγάρι λιποτάκτη
Δεν είναι μήπως επαρκής
του σκότους η πυκνότητα
για κλέφτη χρόνο
να διαρρήξει το υπόλοιπο αντιστάσεων;
θα καθίσουμε εν τέλει στη σιωπή
αντίπαλοι που το φορτίο συμφιλιώνει
Θα κοιταχτούμε
τυφλοί αναβλέπουμε εκ του θαύματος
ψηλαφώντας με τα σύμφωνα
τις ηχηρές απώλειες
Θα πούμε όσα ως τώρα δεν μας έδωσαν
λόγο ευκαιρία αφορμή
Αποστρέφεσαι λέξεις βαρύγδουπες
Ποτέ ας πούμε
δεν αγάπησες ωδίνες όπως
Ολοφύρομαι
Ολιγοψυχώ
Ολοσχερώς
Απρόσκλητες σε πετυχαίνουν
παγωμένο επί μιας οθόνης
κόμπο κόμπο στον λαιμό
γουλιά γουλιά τις υποδέχεσαι
Ο φόβος πάντα on the rocks