Η Κατερίνα Καζολέα στην πρώτη ποιητική της συλλογή διατυπώνει με ώριμη ποιητικότητα την εμβάθυνσή της στον χώρο των εικαστικών τεχνών και όχι μόνο. Μια ποίηση διαλόγου με όλες τις μορφές τέχνης: τη ζωγραφική (Το κορίτσι του Vermeer, σ. 9, Η Νίκη των κυμάτων, σ. 11, Το αίνιγμα, σ. 12), τη μουσική (βλ. το ομότιτλο ποίημα σ. 8), τη λογοτεχνία (Η αντίσταση του συγγραφέα, σ. 29, Προδότης και ήρωας αφιερωμένο στον Χόρχε Λουίς Μπόρχες, σ. 42). Αλλά και ποιήματα όπου επιχειρείται μια συζήτηση με τον αναγνώστη και μια εξωτερίκευση όσων την απασχολούν στη μακροχρόνια ενασχόλησή της με τον χώρο της τέχνης. Αποδεικνύεται με έμφαση η ανάγκη κάθε δημιουργού να κατασταλάξει όλες τις επεξεργασίες και τα ερεθίσματα που αναδύονται μέσα στον ζωντανό χώρο της τέχνης μετουσιώνοντας αυτή τη διαλεκτική σχέση σε πρωτογενή δημιουργία με τη συνακόλουθη αιώνια αγωνία του τελικού εγχειρήματος: «είναι η σταγόνα που ψάχνουν πλάνητες και οδοιπόροι.» Και αλλού: πετάω ελπίδες χτεσινές όπως μπαγιάτικη ανθοδέσμη/ καίω τις απώλειες για να τραφώ απ’ τα συντρίμμια/ σφίγγω πληγές με ράμματα θυμού/ να ωριμάζει η καρδιά σα φρούτο του κινδύνου/ περιφρονώ τους λαχνούς σκαρφίζομαι οιωνούς/ σκάβω όλη νύχτα μέσα μου τη ζαρωμένη στέπα/ για πανδαιμόνια παρακμής/ σε ρωγμές πτυσσόμενες ηλεκτροφόρες/ με απασφαλισμένη σκανδάλη/ να ’χω την προσοχή του αμείωτη ως το ξημέρωμα/ που εξαντλημένος ο ύπνος θ’ αποκοιμηθεί/ για να ξυπνήσω εγώ – ο περαστικός της ζωής/ μισή αράδα στο μεγάλο βιβλίο/ τυχαίος αριθμός στην αχανή ρουλέτα/ να προσπαθώ ν’ αποδιώξω τη μπίλια/ καθώς η επουράνια προπέλα/ τυπώνει τα σκοτάδια σα γρίλιες/ και ξεσπάει στις μοίρες των δειλών (Τυχερό παιχνίδι, σ. 48-49).

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη: στο πρώτο μέρος παρακολουθούμε έναν διάλογο με τις τέχνες, στο δεύτερο μέρος κάτω από την ενότητα «Συναντήσεις» υπάρχουν επτά ποιήματα μιας διαλεκτικής σχέσης με τον άλλο άνθρωπο και τέλος στην τρίτη ενότητα περιλαμβάνονται ποιήματα εσωτερικού διαλόγου αλλά και μεταφυσικών στοχασμών, αναζήτηση σταθερών ταυτοτήτων με τη φύση, το θείο, τη ζωή σε όλο το αδιευκρίνιστο μεγαλείο της, όπως επίσης ατομικών (μοναχικών) αναζητήσεων και υπαρξιακής αγωνίας: Και όταν δέντρο γίνω/ δεμένο στις φλέβες της γης/ με το αίμα προγόνων και πατρίδας/ άνοιξε κλαδιά τα χέρια μου/ να μαθαίνουν απ’ τον ουρανό/ πώς είναι να μην έχεις ρίζες…
Γραφή καθαρή, ευανάγνωστη, στέρεα διατυπωμένη με σαφήνεια και συναισθηματική φόρτιση.

Η Κατερίνα Καζολέα γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το ιστορικό και αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, συνέχισε με μεταπτυχιακό στην ιστορία τέχνης και την κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Regensburg της Γερμανίας, παρακολούθησε μαθήματα γερμανικής λογοτεχνίας σε τμήμα του Πανεπιστημίου της Βιέννης, και εργάστηκε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας ως υπεύθυνη της συλλογής έργων τέχνης και της διοργάνωσης καλλιτεχνικών εκθέσεων. Συμμετείχε στη συγγραφή του τετράτομου Λεξικού Ελλήνων Καλλιτεχνών των εκδόσεων Μέλισσα. Είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης ιστορικών τέχνης (AICA). Συνεργάστηκε με το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού. Άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά (Βήμα, Ελευθεροτυπία, Νέα της Τέχνης, Μανδραγόρας, Εντευκτήριο). Ως τακτικός συνεργάτης στη στήλη των εικαστικών του Μανδραγόρα αρθρογραφεί τα τελευταία οκτώ χρόνια για εκθέσεις τέχνης που επισκέπτεται στο εξωτερικό.

«Μ»

έργο εξωφύλλου Limit της Liliana Porter,
εκδόσεις Μανδραγόρας,
Καλοκαίρι 2015,
σελ. 64,
ISBN: 978-960-592-006-7