18.8.19 Κυριακή Μία βόλτα σχετικά γρήγορη στο παζάρι. Δεν ήταν όμως και καλή ιδέα. Η ζέστη είναι απίστευτη, δεν είναι για χάζεμα και το υπαίθριο εμπόρευμα κακίστης ποιότητας. Ένα πικάπ με δίσκο του Φώτη Πολυμέρη με σταμάτησε πάλι. «Ας ήξερα τι κρύβεις στην καρδιά σου». Μετεμφυλιακός ρομαντισμός που άρεσε στον πατέρα μου.
Ένας τρελός, με κράνος μοτοσικλέτας, γενειάδα και μακριά μαλλιά παζαρεύει ένα κοφίνι μισοσαπισμένους γιαρμάδες. «Έλα ρε παπά τζάμπα θες να το πάρεις;». «Έχω στόματα να θρέψω», λέει ο υπερκινητικός ιερεύς που μου φαίνεται μαϊμού. Φοράει άμφια της κακιάς ώρας, ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό σαν κοράκι και στο γιλέκο του έχει δύο πακέτα τσιγάρα! Δεν βλέπω που έχει το μηχανάκι αλλά το κράνος κράνος σαν Βικινγκ καθώς είναι εύσωμος και αγριωπός. Τελικά ο λούμπεν ιερεύς αγοράζει πέντε ευρώ ένα ραδιοφωνάκι που η γύφτισσα προσπάθησε να του το πασάρει με δέκα. Δεν νομίζω ότι έχει καθαρό ήχο, λέει ο ιερός αγοραστής. Τι λες παπά; Άκου να δεις. Πατάει το κουμπάκι κι αμέσως το ραδιόφωνο παίζει «αν ήξερα τι κρύβεις στην καρδιά σου». Μπίγκο! Αρχαία τρανζιστοράκια, αρχαίες μουσικές συμπτώσεις.
Νο 30 μπάνιο και σήμερα ήταν για θάλασσα κι η θάλασσα φιλί γυναίκας. Τέτοια καλοκαίρια, τέτοιο καιρό, όλο και σε κάποιο νησί θα βρισκόμουν.
Είδα Τιμ φεύγει την Τρίτη για Σύδνεϋ. Σε συνάντηση σε καφέ της πλ. Βικτωρίας τον φόρτωσα φακέλους με βλακείες, χωρίς να βαρυγκωμήσει, για Αρετή, Μαρία και Μιχελακάκη (στον Κουλούρη όχι δεν μπορεί να διαβάσει πια.) Στο διπλανό τραπέζι υπογράφουνε συμβόλαιο ενοικίασης κάποιου διαμερίσματος. Μια σημαιοστολισμένη κυρία πολλών ετών με την υπέργηρη μαμά της, ασφαλώς οι ιδιοκτήτριες, κι απέναντί τους ένα ζευγάρι γύρω στα 35 προς το εναλλακτικό. Δεν ακούω τον Τιμ, ακούω τη γραία που η γλώσσα της σπάει κόκκαλα και είναι άσσος στους υπολογισμούς με την μασέλα της: «Τα κοινόχρηστα πρέπει να πληρώνονται στην ώρα τους, δεν θέλω γκρίνια με τη διαχειρίστρια. ΤΗ ΔΕΗ δεν τη γύρισες ακόμη στ’ όνομά σου» κλπ.
Δημήτρης Τζουμάκας