28.5.19 Μία κοπέλα τυφλή και έγκυος μέσα στο βαγόνι μετακινείται παίζοντας, στο γνωστό ακορντεόν τρένου, κάτι βαλκάνιο, ενώ ένας μπόμπιρας μαζεύει δεκάρες στο επίσης γνωστό πλαστικό ποτήρι. Τελευταία σπάω εύκολα, δακρύζω με τη μουσική, ειδικά όταν είναι τέτοιο το πακέτο.
Ζητούν από μένα πάντα αυτό που δεν έχω. Δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω εξοχικό, ούτε πατρίδα με θείτσες και συγγενείς, έχω ισχνό εισόδημα και είμαι μελόδραμα.
«Δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας να είμαστε όπως είμαστε» (Πόρτσια). Το μόνο που πραγματικά έχω είναι μία εκρηκτικότητα χωρίς εκρηκτικά, καθώς δυσκολεύομαι να ανοίξω το πορτοφολάκι να βγάλω μερικά κέρματα.
29.5.19 Ξαναπιάνω Μπωντριγιάρ. Όλο γύρω γύρω το πάω με τους γάλλους στοχαστές. Αλλά όταν είμαι στις μαύρες μου ψάχνω ποίηση στην ύστερη κοινωνιολογία και στη φιλοσοφία.
Η κοινωνία της κατανάλωσης και Η Γοητεία του Mπωντριγιάρ ήταν βιβλία-λουκούμια που καταβροχθίζονταν από το φοιτηταριό στο μεταμαγιάτικο Παρίσι μαζί με τον Ίλιτς, τον Λεφέμπρ και τον Στρως. Τώρα έχω στα χέρια μου μία ελληνική έκδοση «Η διαφάνεια του Κακού» όπου κάπου γράφει «Ο ρατσισμός δεν υπάρχει όσο ο άλλος είναι Άλλος, όσο ο ξένος παραμένει Ξένος. Αρχίζει να υπάρχει όταν ο άλλος γίνεται διαφορετικός, δηλαδή επικίνδυνα πλησίον».
Ωραία φιλολογία, μίστερ Μπωντριγιάρ αλλά φαίνεται ότι ζήσατε σε προφυλαγμένα καρτιέ και δεν βιώσατε το ρατσισμό των γάλλων απέναντι στους αλγερινούς και στους πιε νουάρ, δεν ζήσατε στο Γιοχάνεσμπουργκ και στην Πραιτώρια, ούτε στο Μόναχο και στη Φραγκφούρτη ως μετανάστης, στο Τέξας και στη Μελβούρνη την εποχή της λευκής Αυστραλίας «Γιατί δεν μιλάτε αγγλικά; Στην Αυστραλία είστε». Ο ρατσισμός είναι πρωτίστως εναντίον το ξένου επειδή εμφανίζεται σαν εισβολέας που μπορεί να πάρει δουλειές και δικαιώματα. Όταν τις πάρει κιόλας, ε ναι, τα πράγματα μπορεί να γίνουν «χειρότερα». Φανταστείτε πόσες δυσκολίες θα είχαμε με ένα διευθυντή Νοσοκομείου Αλβανό εν Αθήναις, στον Ευαγγελισμό ας πούμε. Κι αν μας προκύψει και διεφθαρμένος; Ώου ώου ώου!
Άλωση της πόλης σαν σήμερα το 1453. Πάμε πάλι: Με χρόνια και καιρούς…
«Απ’ όλα τα χρώματα προτιμώ το πελιδνό» (Ευσταθιάδης).
30.5.19 Πέμπτη. Αύριο εμπειρία νοσοκομείου για τους ριμαδιασμένους αντίχειρες και βλέπω απεργία του μετρό από το πρωί γαμώτο μου και το ραντεβού είναι στις εφτάμιση. Η κλινική είναι μακριά στο Χολαργό. Θα πρέπει να πάρω ταξί. Με παίρνει τηλέφωνο η Μπέμπα, θάρθω να σε πάω εγώ, λέει, στο Χολαργό. Δεν είναι ανάγκη. Θάλθω. Κάνε ό,τι θέλεις, έτσι κι αλλιώς αστυνομεύεις και τις παθήσεις μου.
Τριάντα Μαΐου 1969: Οι πρώτες γυναίκες αστυφύλακες στην Ελλάδα, αναλαμβάνουν υπηρεσία.
Γεννιέται σαν σήμερα το 1814 ο Μιχαήλ Μπακούνιν, ρώσος θεωρητικός του αναρχισμού
Πεθαίνουν σαν σήμερα ο Βολταίρος το 1778 και ο Μπόρις Πάστερνακ το 1960.
Δημήτρης Τζουμάκας