πρώτος πους: τότε

ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ
                            Αντιφώνηση Κρέοντα

“Η αποφορά σύμβολο·
Να μείνει μια μέρα για να σαπίσει.
Έπειτα στους συγγενείς να δοθεί·
Δίχως τιμές να ταφεί,
Όπως του αξίζει.”

Αν έτσι μιλούσε,
Θα διδασκόταν ποτέ η πρώτη Αντιγόνη;
Τι προηγείται λοιπόν;
Άραγε η ποιητική; Μήπως η πολιτεία;
Ποιο έργο ανθρώπου
Είτε νοητό είτε πραγματωμένο;

Είναι πολύ αργά.
Πολύ αργά για πρόσφορη συμφορά.

δεύτερος πους: τώρα

ΝΕΓΚΑΤΙΦ

Φωτίζεται σαν νεγκατίφ πορνείο,
που δέχεται και τις αργίες,
ένα παρακμιακό ταχυδρομείο
κοντά στον μελανό Κηφισό.

Αντί τσατσάς σεκιουριτού
και τα κορίτσια πίσω
από διαχώρισμα γυαλιού.
Όχι ν’ αγγίξεις, μα μήτε να γελάσεις
-θα ήταν σαν να κοροϊδεύεις ρεπατζού.

Ό,τι και να ‘ναι,
εξυπηρετεί τον άντρα νεγκατίφ
που μεταφέρει σέπια φάκελο
για τη γυναίκα ποζιτίφ.

τρίτος πους: όταν

ΚΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΑΔΑ;

Δίνει χαρά η Ελένη·
Η Μαρία ψωμί·
Μόχθο η Άλκηστη
Και σκέψη η Ζωή.

Για να μεγαλώσει
Μια παρέα ξανά,
Χρειάζονται δυο τουλάχιστον
Τέκνα της Μεσογείου.