Συχνά μιλάω μόνη μου
λέξεις κρυμμένες γελούν
συλλαβές ζεματιστές καίνε τον εγκέφαλο
τις πίνω με κρασί
μες το ποτήρι μουλιάζει η φαντασία
οι πιο φίνες στιγμές συμπληρώνονται
στολίζονται με το στανιό με προσμίξεις ονείρων
ξεπλένονται σπασμένα ρόδια
που στάξαν σε λευκό τραπεζομάντηλο
αναμιγνύονται οι αλήθειες με το ψέμα τους
όπως στον κινηματογράφο
δονούμαι παραδομένη στις αισθήσεις
Απόψε οι μνήμες μου ιδανικές
μπροστά μου ζωντανεύουν καλοκαίρια
ημερομηνίες παλιές
Τα παιδιά σηκώνουν το κεφάλι να με κοιτάξουν
φοράνε κράνη πάνω σε ποδήλατα
έχουν χρυσά μαλλιά
λάμπουν τα μάτια τους
διασχίζουν τη θάλασσα
Τα παιδιά μεγάλωσαν απότομα
σηκώνω το κεφάλι να τα κοιτάξω
η μνήμη είναι νίκη στο χρόνο.
***
Η Κλεονίκη Δρούγκα είναι πτυχιούχος Φιλοσοφικής ΑΠΘ, κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού διπλώματος. Οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί της στρέφονται σε σενάριο – κινηματογράφο, λογοτεχνία, ποίηση και εκπαίδευση. Έχει εκδώσει ένα βιβλίο, επιστημονικά άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, εισηγήσεις της σε πρακτικά ελληνικών και διεθνών συνεδρίων και ποιήματα-διηγήματα σε ποικίλα λογοτεχνικά περιοδικά. Συνέγραψε σενάρια μικρού μήκους ταινιών μυθοπλασίας και συνεργάστηκε σε ταινίες τεκμηρίωσης, με βραβεύσεις σε ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Εργάζεται στο Τμήμα Κινηματογράφου, Σχολής Καλών Τεχνών ΑΠΘ ως μέλος Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΕΕΠ), με διδακτικό αντικείμενο «Σενάριο».
Παρακάτω μπορείτε ν ακούσετε ηχητικό με την ποιήτρια να απαγγέλει: