4.12.19 Τετάρτη. Παρουσίαση στο βιβλίο 1983 του Χριστόφορου Κάσδαγλη. Βλέπω τα βιβλία του παρατεταγμένα στην είσοδο Απολύομαι & τρελαίνομαι, Το Γαμώτο της Αριστεράς κι ενός Παναθηναϊκού, Το ημερολόγιο ενός ανέργου και τώρα 1983 κατάληψη κι αντιλαμβάνομαι ότι όλοι οι τίτλοι παραπέμπουν σε ένα κοινωνικό, πολιτικό ζήτημα. Στο καφέ Πόλις κόσμος πολύς και αγάπη μεγάλη για το συγγραφέα που είναι λίαν δημοφιλής. Η απλότητα –προσοχή: όχι η απλοϊκότητα– είναι το χαρακτηριστικό του Κάσδαγλη. Βιωματικός συγγραφέας, αυτοαναφορικός, σχεδόν αυτοβιογραφικός σε κερδίζει και σαν γραφή και σαν άνθρωπος.
Και η παρουσίαση σεμνή, τίποτα το πομπώδες, τίποτα το υποκριτικό, κανένα βαρύ βιογραφικό παρουσιαστών και παρουσιαζόμενου. Δύο πρώην υπουργοί δίπλα μου όρθιοι σαν Αρσακειάδες. Όλοι σαν μια παρέα πολυπληθέστατη, λειτουργική, κι η κριτική παρουσίαση στο πάνελ όχι αποθεωτική, αλλά μια εξομολόγηση, όπως και η γραφή του Χριστόφορου, μια αθωότητα που αρνείται να χαθεί.
Λίγο πριν το τέλος αποχωρώ, με τρώει η περιέργεια για την παρουσίαση του βιβλίου του δραπέτη Παλαιοκώστα στο ΒΟΞ στα Εξάρχεια!
Αφήνω λοιπόν τον φίλο Χριστόφορο και τρέχω να προλάβω την παρουσίαση του βιβλίο του διάσημου πια φυγόδικου. Όταν φτάνω υπάρχει μια προβολή με τα χαρακώματα από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, με τις αντι-ασφυξιογόνες μάσκες, τα ξέρουμε αυτά. Τι γίνεται; Ακυρώθηκε πάλι η παρουσίαση του βιβλίου Παλαιοκώστα, τον εξαφάνισαν για τα καλά τον φυγάδα.
- Υπογράφεται η συνθήκη της Κωνσταντινουπόλεως, με την οποία τερματίζεται ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897. Η Ελλάδα υποχρεώνεται να καταβάλει 4.000.000 τουρκικές λίρες ως αποζημίωση στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (4.12.1987).
5.12.19 Πέμπτη. Χάρηκα για την παρέμβαση του φεμινιστικού τμήματος του Ρουβίκωνα στο σπίτι του Χυδαίου τηλεπαρουσιαστή. Δεν έκαναν και τίποτα σπουδαίο τα κορίτσια του Ρουβίκωνα: πασάλειψαν μπογιές το σπίτι του Χυδαίου. Είμαι πολύ, μα πολύ θυμωμένος με αυτό τον τύπο, αλλά περισσότερο με το κανάλι που αντί να του δώσει την ίδια μέρα τα παπούτσια στο χέρι σ΄αυτόν και σε όλο το γελοίο του τιμ τον αφήνουν να μυξοκλαίει και να χαζογελάει. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.
Υπενθυμίζω το θλιβερό συμβάν αν και φαντάζομαι ότι το γνωρίζετε όλοι, δεν αφήνουν άλλωστε ίχνος αίματος και σπέρματος να πέσει κάτω τα κανάλια, μαζί τους παρεκτρέπομαι κι εγώ: Ένας φοιτητής σε βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκη του ήλθε να αυνανιστεί σε δημόσιο χώρο, ακριβώς πίσω από μία φοιτήτρια που διάβαζε! Ο φοιτητής τελείωσε στη πλάτη της ανύποπτης φοιτήτριας η οποία έντρομη έβαλε τις φωνές κι ο δράστης συνελήφθη. Ε αυτή την κατάσταση σχολιάζουν οι αστέρες των πρωϊνάδικων μέσα στην τρελή χαρά, «στάζει το ταβάνι» λέει μία ξεδιάντροπη και χαχά και χοχό. Σκάι είναι αυτό. Σκάσαμε στα γέλια Οπότε την οργή τους εκδήλωσαν τα κορίτσια του Ρούβικωνα και καλά έκαναν. Ούτε αυτοδικία, ούτε τίποτα. Ελάχιστη μουντζούρα στο υπέρλαμπρο παλατάκι της Χυδαιότητας των τηλεΗλίθιων.
Πορεία στο Δημαρχείο Υπέρ των πολιορκημένων των Εξαρχείων. Είμαι μέσα.Τα Εξάρχεια, στην καρδιά της Αθηναϊκής μητρόπολης, είναι μια περιοχή που διατηρεί ακόμα τον αυθεντικό χαρακτήρα της γειτονιάς, μια ιδιαίτερη περιοχή που αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί χώρο ανάπτυξης κοινωνικών κινημάτων, χώρο αμφισβήτησης της μαζικής κουλτούρας και της κυρίαρχης πολιτικής, ορμητήριο αντιστάσεων, πόλο έλξης για καλλιτέχνες στέγη εργασίας και σπουδών για φοιτητές.
- Με τη συνειδητή δημιουργία καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών που αγκαλιάστηκαν από τη γειτονιά, αλλά και την ευρύτερη κοινωνία, τα Εξάρχεια αποτέλεσαν μια διέξοδο και μια νησίδα ελευθερίας με την προοπτική της πραγματικής ένταξης στην κοινωνία για ανθρώπους που θα ήταν ειδάλλως καταδικασμένοι στις άθλιες συνθήκες των ασφυκτικών κέντρων κράτησης.
- Στον αντίποδα του χαρακτήρα της γειτονιάς των Εξαρχείων ως μιας κοινωνίας συνύπαρξης, αλληλεγγύης και ελευθερίας, η δημοτική αρχή του Μπακογιάννη είναι συνεργός στην εκπόνηση ενός σχεδίου που θέλει να μετατρέψει τα Εξάρχεια σε μια παιδική χαρά για μεγαλοεπενδυτές του real-estate και της τουριστικής βιομηχανίας, που προωθεί τον αυταρχισμό έναντι της δημοκρατίας, τα κέρδη των επενδυτών έναντι της ευημερίας των εργαζομένων και μια κοινωνία υποταγής των πολλών στους λίγους.
- Σήμερα, οι συνθήκες στα Εξάρχεια για τους κατοίκους θυμίζουν κατεχόμενα. Η παρουσία των ΜΑΤ είναι ασφυκτική με το πρόσχημα της «πάταξης της ανομίας», τη στιγμή που οι μαφίες των ναρκωτικών και του λαθρεμπορίου συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητες λίγα βήματα μακριά. Είμαστε ενάντια σε κάθε πολιτική που θέλει να μετατρέψει τη ζωντανή και πολύμορφη γειτονιά των Εξαρχείων σε μια κοινωνική έρημο για να την παραδώσει στη συνέχεια στους μεγαλοεπενδυτές της Golden Visa και του Air BnB.
- Είμαστε ενάντια σε κάθε πολιτική που καταστέλλει βίαια κάθε εστία αμφισβήτησης, αλληλεγγύης και πολιτισμού. Να φύγουν τα ΜΑΤ από τα Εξάρχεια.
6.12.19 Oι ημέρες του Αλέξη. Έντεκα χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η διαδήλωση ξεκινάει πάλι από τα Προπύλαια στις έξι η ώρα. Κατέβηκα νωρίτερα από την πλατεία Βικτώριας με τον ηλεκτρικό στην Ομόνοια. Στη Πατησίων οι αστυνομικοί έψαξαν το σακίδιό μου. Ψάξτε υπάρχει μπαζούκας. Το ίδιο και στα παραπάνω στενά. Δεσπόζει ένα μεγάλο πανό: Στις τράπεζες λεφτά στη νεολαία σφαίρες. Υπάρχει κι ένα πανό με τον υπουργό της Αστυνομίας γουρουνάκι, πολύ επιτυχημένη ζωγραφιά. Το βραδάκι η Αστυνομία αμύνεται με καπνογόνα που με ενοχλούν αρκούντως στους πνεύμονες κι αποχωρώ οικειοθελώς.
- Το νέο έργο του Μαουρίτσιο Κατελάν είναι μια μπανάνα κολλημένη στον τοίχο και κοστίζει 120.000 δολάρια !Το έργο εκτίθεται στην ArtBasel inMiami Beach ! Είναι ζωντανή μπανάνα αγορασμένη από το μανάβικο.
Το ζήτημα είναι η υπογραφή. Να είσαι επώνυμος. Δεν έχουμε βασιλιάδες έχουμε επώνυμους. Έχουμε σταρ. Το σταρ σύστεμ. Έχουμε ανάγκη από πρότυπα που μας κολλάνε την μπανάνα στο τοίχο.
7.12.19 Κάποιος έφαγε την μπανάνα των 120.000 του Μαουρίτσιο.
- Ένα μωρό με μισοφαγωμένο πρόσωπο. Έξω απ’ το Βυζαντινό κάστρο του Διδυμότειχου τα τρωκτικά χάλασαν το πρόσωπο ενός μωρού ρομά και χρειάστηκαν πλαστικές για να επανέλθει ως ανθρώπινο πλάσμα. Άνθρωποι και ποντίκια κοιμούνται σε σπηλιές, σε τρώγλες, σε χαρτόνια. Η ανθρωπολογία της τρώγλης, των αποβλήτων, των εκδιωγμένων, των απορριμμάτων.
Και επί πλέον: οι Έλληνες πρωταθλητές στην κακοποίηση των ζώων. Ποιος αντέχει να βλέπει μία γάτα με ένα βγαλμένο μάτι, ένα σκύλο που κουτσαίνει, ένα γαϊδουράκι που το ξυλοκοπούν ανηλεώς οι αγωγιάτες. Και τέλος ποιος αντέχει να δει να κακομεταχειρίζονται ένα παιδί; Πόσω μάλλον ένα μωρό αφημένο απροστάτευτο στα δόντια του τρωκτικού χωρίς αυτιά και μάγουλο, ποιος αντέχει να δει και να μην αισθανθεί συνένοχος;
Αν δεν μπορείς να πεις κάτι πια με λόγια σπας τους τα μούτρα. Νικόλαος Ντάβας
Δημήτρης Τζουμάκας