28.4.19 Πάσχα Κυρίου. Ποιανού κυρίου; Δεν υπάρχουν Κύριοι με κεφαλαίο. Αν τους βρείτε πουθενά δέστε τους και φέρτε τους να κάνουμε Ανάσταση. Όταν εφάπτονται όμως οι ανθρώπινοι κύκλοι είναι μαγεία. Πούντοι λοιπόν οι άνθρωποι που δημιουργούν τη μαγεία; Βρέστε τους μάγους έστω και χωρίς δώρα και τσουβαλιάστε τους στην είσοδο της πολυκατοικίας. Τα κατάφερα πάλι να είμαι άρρωστος και «μόνος σαν τη λέξη Θεός» στη Δεριγνύ να στέλνω μηνύματα στα τυφλά και να σκοτώνω μυίγας. Αλλά ούτε αυτό δεν μπορώ να κάνω. Είναι μία εύσαρκη αλογόμυγα που μπούκαρε μόλις άνοιξα την μπαλκονόπορτα και την κυνηγάω μία ώρα τώρα γύρω γύρω. Δεν σημαίνει τίποτα ιδιαίτερο αυτή η απομόνωση, εγώ και η μύγα είναι δικό μας θέμα, αν ήθελα θα μπορούσα να είχα κολλήσει κάπου, σε κάποια φίλη παλιά, σε φίλους στην επαρχία, αλλά είμαι καταβεβλημένος, μυξιάρης, αρρωστιάρης. Είναι έτσι ή μήπως είναι άλλοθι αυτό το συνεχόμενο κρύωμα ότι δεν μπορώ να πλησιάσω άνθρωπο; Οπότε βράζω δύο ωραιότατα λευκά ωά και προτού τα καταβροχθίσω τα τσουγκρίζω για να κρατήσω το έθιμο. Καλή μας ανάσταση.
Ούτε καν με κοιτάζουν,
κανείς δεν με κάλεσε,
καμιά ημερομηνία για χορό σημειωμένη στο
καρνέ μου.
Εγώ που τόσο στολίστηκα
ξύρισα τις επαίσχυντες τρίχες μου,
πλύθηκα και παρφουμαρίστηκα επί τούτου,
ίσιωσα τα μαλλιά μου και ψέκασα
με φίνο άρωμα τα στήθη μου.
Έσφιξα τον κορσέ (κλπ κλπ).
Δε με ζητάνε σε χορό ,
Τι θλιβερή , αξιολύπητη φακλάνα.
Όλοι γύρω μου γελούν,
φιλιούνται, χαϊδεύονται, ρωτάνε όνομα,
aγαπημένο χρώμα και ζώδιο. Και λοιπά λοιπά
Απόσπασμα από το ποίημα Dancing Queen του/της TXUS GARCIA στο περ. Τεφλόν τεύχ. 9
Έβαλα με τα χίλια ζόρια να μαγειρέψω έναν τραχανά. Αλλά δεν το έφαγα τελικά. Σέρνομαι. Στις 28 Απριλίου του 1821 στην Καρύταινα οι επαναστατημένοι Έλληνες ορίζουν το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη αρχιστράτηγο, και τον Τομπάζη ναύαρχο.
———————————————————————————————
29.4.19 Δευτέρα του Πάσχα κάπως καλύτερα, μηδέν κίνηση στο δρόμο, όλοι στα χωριά τους , όλοι στη πατρίδα τους. Ο χτεσινός τραχανάς είναι νιανιά, έφτιαξα μια ωραία μακαρονάδα και τόριξα στο σκάκι. Είχα καιρό και μάλλον το χάρηκα εδώ που τα λέμε. Είναι το σπορ των φυλακισμένων. Και μπορείς να περάσεις όλη σου τη ζωή σου έτσι. «Τίποτα δεν είναι μόνο τίποτα. Είναι επίσης η φυλακή μας» (Αντόνιο Πόρτσια)
Μετά αμερικανική ταινία στο τιβί του 1997, που άρχισε στις έντεκα το βράδυ. Το τηλεχειριστήριο έγινε προέκταση της χειρός όπως ο νάρθηκας σκαφοειδούς. Τίτλος ταινίας: «Καλύτερα δεν γίνεται» (εμένα μου λες), με τον Τζακ Νίκολσον που υποδύεται έναν προβληματικό, μισάνθρωπο συγγραφέα και καθόμουνα και την ξανάβλεπα γι αυτό τον αντιπαθητικό, αξιοθρήνητο και μαζί αξιαγάπητο ήρωα που τόσο όμορφα υποδύεται ο Νίκολσον. Εξακολουθώ να κρυώνω βάζω τη σόμπα και το σκουφί κι απορώ πώς τη βγάζουν οι γενναίοι αυτοί άνθρωποι που έχουν κατασκηνώσει στο δρόμο, ψηλά στη Δεριγνύ στις πόρτες ενός παλιού αρχοντικού που καταρρέει κάνοντας αντίσκηνο κουρελιάρες κουβέρτες ενώ εγώ απολαμβάνω ένα παρασκεύασμα με πράσινο τσάι, μέλι, λεμόνι, κουρκουμά και πέντε σταγόνες κονιάκ. «Θα δαγκώσουν με τα ούλα όσοι δεν έχουν δόντια».
Στις 29 Απριλίου του 1941 οι αρχές κατοχής στην Ελλάδα θέτουν σε κυκλοφορία παράλληλα με τη δραχμή, το μάρκο Κατοχής, τη λιρέτα Κατοχής, τη μεσογειακή δραχμή, το βουλγάρικο λέβα και το αλβανικό φράγκο, νομίσματα χωρίς καμία ανταλλακτική αξία.
Νομίζω ότι κι ο Γιάννης Βαρουφάκης κάτι ανάλογο θα ήθελε να κάνει με το «μεσογειακό ευρώ». Να τους τρελάνει όλους, να τους απαλλάξει από τη λατρεία του νομίσματος. Το παν είναι να έχεις ενέργεια, να μεταδίδεις τις σοφές γνώσεις σου με πειθώ, να είσαι αντισυμβατικός με μηχανή σπουδαίων κυβικών, κράνος και τουπέ για να μπορέσεις να εφαρμόσεις κάποτε τις πειραματικές μεθόδους σου στα πλήθη.
Και γαία πυρί μιχθήτω. Γιάννης.
30.4.19 Τρίτη. Μην κάνεις εγχείρηση στους αντίχειρες, μου είπε η Άννα στο τηλέφωνο, έτσι της είπε η φίλη της, η γιατρός η Νένη, όταν της ανέφερε την περίπτωσή μου. Να τηλεφωνήσω στη γιατρό αμέσως λέει (η Άννα) θέλει να μου μιλήσει. Ο.Κ. Αν και δεν είμαι καλά, βγήκα έξω δεν άντεχα άλλο τους τέσσερις τοίχους γύρισα όλα τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας. Πήρα βιβλία, μόνο σε τιμή ευκαιρίας, αγοράζω άρα υπάρχω. Όμως έξω από το Ίδρυμα Θεοχαράκη κατάλαβα ότι έχασα τη διάλεξη της ζωής μου: Ο πολύς και μέγας Χρήστος Γιανναράς του «Ανήκωμεν εις την Ανατολήν» μίλησε στο Ίδρυμα σε σειρά σεμιναρίων κι ένα από αυτά έχει τον εξής ωραιότατο τίτλο : «Η σεξουαλικότητα πρόβλημα της ύπαρξης ή της συμπεριφοράς;». Όπου η σεξουαλικότητα έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα κάθετα και διαζευτικά, είναι «πρόβλημα» για τον μαιτρ του ρομαντικού σκοταδισμού και «λάτρη του κεριού».
Δημήτρης Τζουμάκας