Γλυκό το φως
Η φλέβα στο δέρμα χτυπά·
αιώνιο πνοής σημάδι.
Ματωμένα φεγγάρια τα πάθη του κόσμου·
μια λύτρωση ψάχνουν στα δειλινά εντός μου.
Μυρίζει ελπίδα ετούτη η ώρα,
μυρίζει με χώμα υγρό η ζωή·
που θέλει ν’ ανθίσει
στης νιότης τα μάτια.
Μπρος στο σκοτάδι κοιτώ·
γλυκό το φως
που μπαίνει απ’ το παράθυρο·
γλυκό το φως
που ακουμπάς μες την ψυχή μου.
Περί ποιήσεως
Ι
Eλεύθερη γράφει ιστορία
τριγυρνάει σε πείσμα των καιρών.
Στην αναρχία το καταφύγιό της
κάποτε στη φωνή μικρών παιδιών η ανάσα της:
αυτά που λένε την αλήθεια
πως απομένει ολόγυμνος ο αυτοκράτορας.
Σαν παραμύθι της ζωής μας οιωνός
πάντα η ποίηση.
ΙΙ
στον Οδυσσέα Ελύτη
Λάμπει ξαπλωμένη στο σύμπαν,
σαν κόρη περήφανη κι ωραία.
Ευλογία είναι τούτη η ομορφιά.
Έτσι ελεύθερη γράφει ιστορία,
τριγυρνάει σε πείσμα των καιρών.
Στην αναρχία το καταφύγιό της
και στη φωνή μικρών παιδιών˙
αυτών που λένε την αλήθεια
πως απομένει ολόγυμνος
ο αυτοκράτορας.
Σαν παραμύθι της ζωής μας οιωνός,
η ποίηση γλυκόπικρος ηλιάτορας.
Ξάνθη
Πολύτιμο στολίδι του Βορρά
άνεμοι σ’ αγκαλιάζουν.
Αρώματα Ανατολής φοράς
αγάπες στα στενά φωλιάζουν.
Ξυπνούν οι μουσικές συνθέσεις
τόπος γλυκός του Χατζιδάκι οι μελωδίες.
Εδώ γεννιούνται οι αντιθέσεις
στη Θράκη των πολιτισμών οι συγχορδίες.
Από τη μία η θάλασσα
βουνό από την άλλη
του Νέστου η Παντάνασσα
με άπειρά της κάλλη.
Και πιο ψηλά Παλιά η Πόλη
στέκει καμάρι, Αρχόντισσά μου σάστισα
πλακόστρωτα ντυμένη όλη
σεργιάνισα μια νύχτα Αυγουστιάτισσα.