Αναδύομαι
από τους μαύρους βυθούς
σε κύμα λευκό
Σαν σταυροφόρος
το άγιό σου έργο
έρωτα ψάχνω
Ήλιε κατέβα
ως της ψυχής την πέτρα
και φλόγισέ την
Αγάπης λίβας
κατακαίει δισταγμούς
επιφυλάξεις
Κλειδί το βλέμμα
μπαίνει σε πόρτες καρδιάς
Αποκάλυψη!
Σαν ηφαίστειο
εκρήγνυται η ζωή
μες στο σεισμό σου
Εάλω καρδιά!
Έρωτα σπαθιά κόβουν
γόρδιους δεσμούς
Με επίταξη
κόκκινης μέρας κινώ
προς τον έρωτα
Αναπάντεχο
τ’ άγγιγμα φλόγας μέρας
στην κρύα νύχτα
Εκ της καρδίας
με δώρα καταφτάνουν
αγάπης μάγοι
Σκηνοθετικά
μια καινούρια πρόταση
η άφιξή σου
Χρυσό γοβάκι
φορά μια στάχτη ζωή
Αγάπης χορός
Βλέμμα ποτάμι
παρασύρει τα φύλλα
μικρών μου φόβων
Γαλάζια μάτια
σ’ απέραντες θάλασσες
με ταξιδεύουν
Κύμα το κύμα
έφτασε το σώμα μας
μες στην ψυχή μας
Αποτελείται
από φωτιά και μοίρα
η ένωσή μας
Πύρινος δίσκος
ήλιος η αγκάλη σου
κερνά το φως της
Aνθίζεις καρδιά
στα λόγια χελιδονιού
μετά τη βροχή
Αποτινάσσω
άγρυπνες νύκτες , σκόνη
μουντής μοναξιάς
Μικρές σταγόνες
κόκκινης βροχής μπαίνουν
στην έρημό μου
Εμβατήριο
ψυχής παλμός, βάδισμα
μες στους ροδώνες
Ισοσύλλαβες
λέξεις της αγάπης μας
κρατάνε ρυθμό
Εισπνοή φωτός
Εκπνοή χρόνου νεκρού
Ανάσα ζωής
Αμόλα καρδιά!
Μεσουράνημα φλόγας
Πέταγμα ψυχής
Σε πάθους ρέμα
πλένω ρούχα αγάπης
ξεπλένω ψυχή
Σαν πεφταστέρι
τα χείλη σου τρέχουνε
μες στις ευχές μου
Κόκκος μιας πίστης
δέντρο εγίνη ψηλό
και μας σκέπασε
Κεριά ανάβω
Στο θαύμα σου έρωτα
πάθος προσκυνώ
Λαθρεπιβάτης
το φιλί μου ναύλωσες
Γύρος αγάπης
Βάρκα χάρτινη
στο ρέμα μιας αγάπης
Τρέξε καρδιά μου
Μια σκούνα φεύγει
για έρωτα ταξίδι
μες στα λόγια σου
Πώς φυσάς λάγνα
άνεμε ξεχασμένε
στους φόβους μέσα
Κουπί ο έρως
σε θάλασσα ερυθρά
με ταξίδεψε
Κύμα το φιλί
στα χείλη σκάει, γελά
επανέρχεται
Καταφτάνοντας
σε έρωτα λιμάνια
άγκυρα ρίχνω
Το αγίνωτο
ρέει σαν αίμα ζεστό
σε πείνας κορμί
Λευκό σεντόνι
το φιλί σου τυλίγει
ένα όνειρο
Καρδιά γιασεμί
Λευκά πανωσέντονα
Πράσινα λόγια
Φιλί κερασί
Ροδάκινου η μιλιά
Άνοιξης μύρο
Aναρριχώμαι
αγκαλιάζοντας σφιχτά
έρωτα κορμό
Αφέσου καρδιά
στην επίγεια γεύση
του παράδεισου
Έρωτος νόμος
Σεισάχθεια του πόνου
κάθε χάδι σου
Ψιθυρίζοντας
άφησα τις κραυγές μου
στην αγάπη σου
Πέφτει ο ήλιος
στέλνοντας άστρα χρυσά
στην αγκάλη σου
Θραύσματα λάβας
από έκρηξη πάθους
Φιλιά και χάδια
Έλευση, φυγή
Εναλλαγή χρώματος
Στέρησης γκρίζο
Πύρρειος νίκη
ο έρωτάς σου δίνει
θαύμα και τραύμα
Πάρη το μήλο
κόκκινο απ’ το πάθος
ζωές μαύρισε
Βαρομετρικό
χαμηλό συνοδεύει
την άρνησή σου
Με βροχόμετρο
σημαδεύω τις στάλες
υγρού έρωτα
Με σιγαστήρα
το φιλί πυροβολείς
Ίχνη καλύπτεις
Αμφισβητείται
η γνησιότητα της
παράδοσής σου
Αντιστέκεται
η πείνα μου σε δυο σου
ψίχουλα φιλιού
Πέτρινες μέρες
χτίζουν θεριά αψίδες
μες στις ελπίδες
Δεν είναι ήχος
το ράγισμα μιας καρδιάς
μα πόνου ηχώ
Με απώλειες
στο χρηματιστήριο
καρδιάς πτωχεύω
Κατεδαφίζω
τις μέρες του έρωτα
με ρωγμές καρδιάς
Κλινικά νεκρός
ένας έρωτας σβήνει
στη σιωπή μας
Φεύγεις μένοντας
σαν χάραγμα μιας πέτρας
πάνω στο τζάμι
Βάλε στο πέτο
της καρδιάς τη μουσική
μην και χαθούμε
Σαν δίσκος σκληρός
η καρδιά κατακρατεί
το ασύλληπτο
Επαίτης γυρνώ
Χαμένου πάθους ζητώ
την ανάκαμψη
Με πόσους σφυγμούς
έρωτα αναπνέει
μια συνέχεια;
Κράτα ψυχή μου
το βέλος της θωριάς του
μέσα στη μνήμη
Μικρός θάνατος
Μεγάλη ανάσταση
κάθε χωρισμός
Αίθριος καιρός
λύνει τα σταυρόλεξα
μιας απουσίας
Σκιά ήμουνα
σε ήλιο ερωτικό
Ακόλουθός σου
Πέφτει αυλαία
Η καινούρια καρδιά μου
υποκλίνεται
Στην Ωγυγία
μια Καλυψώ προσμένει
το νέο έπος
Ελένη Αρτεμίου-Φωτιάδου