Λίγα λόγια για το έργο:

Η Αγγέλα είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας. Γράφτηκε στη Μόσχα το 1957 και παίχτηκε τον επόμενο χρόνο στο θέατρο Βαχτάνγκοφ.

Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο θέατρο Τέχνης το 1964. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κι έχει παιχτεί σε πολλά θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Η υπόθεση:

Η δεκαετία 1950-1960 βαίνει προς το τέλος της. Ο πόλεμος είναι πια παρελθόν και η ανάπτυξη η ελπίδα για το μέλλον. Η Αθήνα οικοδομείται. Η νέα τάση με τις με τις ψηλές πολυκατοικίες δείχνουν τη διάθεσή της να φτάσει τον ουρανό. (οι ψηλές πολυκατοικίες είναι μια αλληγορία βαβέλ)

Στην επαρχία δουλειές δεν υπάρχουν. Οι νέοι αναζητούν την τύχη τους στην πρωτεύουσα ή στο εξωτερικό.

Η Αγγέλα είναι ένα φτωχό, ορφανό κορίτσι που βρίσκει δουλειά, ως υπηρέτρια, στη θέση ενός άλλου κοριτσιού που αυτοκτόνησε. Η Αγγέλα θα γνωρίσει τον αδερφό του κοριτσιού και μαζί προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν τις πραγματικές αιτίες του θανάτου της.

Αυτό, αποδεικνύεται δύσκολο γιατί όλοι ξέρουν τον πραγματικό υπαίτιο αλλά κανείς δεν μιλάει. Φοβούνται. Αλήθειες και ψέματα πλέκουν το αφήγημα της μεταπολεμικής ελληνικής πραγματικότητας και οδηγούν την Αγγέλα σε μια βίαιη ενηλικίωση. Οι κραυγές της νιότης της συνθλίβονται μπροστά σε στην σιωπηλή συνενοχή της λήθης, που ο φόβος και ο εκβιασμός προσφέρουν ως αντάλλαγμα για την πραγματοποίηση του ονείρου.

Συντελεστές της παράστασης:

Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Κώστας Παπακωνσταντίνου, επικεντρώνεται στις αληθινές μνήμες, που ο Σεβαστίκογλου περνάει ζωντανές στο έργο του, παρόλη την απόσταση που του επιβάλει η αυτοεξορία του στη Σοβιερική Ένωση. Με αυτόν τον τρόπο η παράσταση ξεπερνάει τους εγκλωβισμούς του «εποχικού» μελοδράματος και αναδεικνύει τη διαχρονική δραματική πραγματικότητα του έργου.

Τα κουστούμια της Αλεξίας Θεοδωράκη, ταιριάζουν θαυμάσια με τη σκηνοθετική γραμμή.

Η μουσική του Βασίλη Κουτσιλιέρη πλαισιώνει τη σκηνοθετική άποψη του έργου.

Οι επιλογές της Αγγέλας Πατσέλη στην κίνηση, θωρώ πως ήταν οι ενδεδειγμένες για τη συγκεκριμένη μουσική πλαισίωση.

Αν και προσωπικά θα προτιμούσα τα μουσικά-θεατρικά διαστήματα να είχαν κάπως περιοριστεί, παρ’ όλα αυτά νομίζω πως συμβάδιζαν αρμονικά με την ροή του έργου.

Οι υπόλοιποι συντελεστές είναι στον φωτισμό ο Γιώργος Αγιαννίτης και στην εκτέλεση παραγωγής η Φαίη Τζήμα.

 

Οι ηθοποιοί Ναζίκ Αϊδινιάν, Άρτεμις Γρύμπλα, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αγγελική Μαρίνου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Πέτρος Σκαρμέας και Θάνος Χρόνης αποδίδουν τους ρόλους τους με συνέπεια.

Θα ξεχωρίσω τον Δημοσθένη Ξυλαρδιστό, για την ικανότητά του να μεταφέρει, μέσω του ρόλου του, την ταξική υπεροχή των συνεργατών της εξουσίας και ταυτόχρονα, με μια αφοπλιστική αφέλεια, την πάλη που γίνεται μέσα του –έστω και λόγω της προσδοκίας για ιδιοτελή συναισθηματική του ικανοποίηση– έως την τελική του τοποθέτηση απέναντι στα πολιτικά δρώμενα.

Τέλος, θεωρώ ότι η επιλογή της Λήδας Κουτσοδασκάλου, ως Αγγέλας, συνέβαλε πολύ στην ανάδειξη του έργου, αφού τόσο από πλευράς σωματικής διάπλασης όσο και γνώσης του ρόλου της έπειθε θαυμάσια.

Προτείνω ν’ απολαύσετε τη μεθοδολογία της επί σκηνής ελευθερίας των ηθοποιών και ν’ αναζητήσετε την ατάκα κλειδί του έργου: «Ήσυχα Αγγέλα, Ήσυχα».

Η παράσταση «Αγγέλα» επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Cartel συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου «Άρης» της Σοφίας Αδαμίδου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, με τον Τάσο Σωτηράκη στον ομώνυμο ρόλο.

Οι παραστάσεις και των δύο έργων θα συνεχιστούν για δύο ακόμα εβδομάδες

 

Κατερίνα Παναγιωτοπούλου