Ποίηση
Χαρά Χρηστάρα | ΔωρικάΜΗ ΠΟΙΗΣΗ/ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΣΗΟι επιταγές της φρόνησης
ενάντια στον πυρετό
Οι διαβουλεύσεις της συνόδου κορυφής
δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα
Το κλείσιμο των εργασιών
είναι θέμα χρόνου
Η θαλάσσια αύρα
καλωσορίζει τις ανησυχίες μου
Τεντώνω το σκοινί των προσδοκιών
ώσπου να σπάσει
Ιππεύω καθαρόαιμο άλογο
που με οδηγεί στο χείλος του γκρεμού
Σφυρηλατώ τις λέξεις
μέχρι τελικής πτώσεως…
(«Η κλεψύδρα»)
Από την ενότητα «Στον ύπνο της Αφροδίτης»
Στο έργο της Χαράς Χρηστάρα η άρρηκτη σχέση ζωής/ποίησης εμφανίζεται με τον πιο έντονο τρόπο όπως η ίδια το περιγράφει: …Ρηξικέλευθα ρήματα/ κατασκευάζω/ που πετούν ψηλά/ ως τη σκέψη/ ερμητική η ρυμοτομία τους/ ως την τελεία και παύλα. Μέσα από τους γνώριμους «μοναχικούς περιπάτους στην παραλία των λέξεων» η Χαρά Χρηστάρα εμμένει με συνέπεια να σκιαγραφεί μέσα από λόγια κοφτά, διεισδυτικά, εσώτερα, όχι με ρυθμό εξομολόγησης αλλά με αυτό το σταθερό βήμα της αποκάλυψης/θέσης, την ποίησή της. Με υπομονή, αξιοποιώντας τη μνήμη/τη δοκιμασία/το παραπέτασμα της σιωπής/την απόγνωση: άδεια η κρύπτη όπου φυλάγαμε τα μυστικά μας, ριψοκινδυνεύοντας την οριστική συντριβή: «Τα πετρώματα που εξόρυξα/ απ’ τα σπλάχνα με καταπλακώνουν// Λόγια ανείπωτα/ με αδράχνουν από τα μαλλιά/ ενώ πνίγομαι», συνεχίζει μοναχικά («Ήπια αντίδραση/ βάζει σε τάξη τη μοναχικότητά μου»), να εξελίσσει το έργο της, παρά τις απογοητεύσεις, τους φόβους και τις αγωνίες που συνυπάρχουν με την ανθρώπινη φύση. Ίσως γι’ αυτό η υπαρξιακή ποίησή της να διατηρεί διαρκώς ανατροφοδοτούμενη την αέναη πάλη με τους δαίμονες, «στη θύελλα των καιρών».
Με τα Δωρικά, τη νέα της συλλογή, αποδεικνύει παράλληλα ότι ο ποιητής, πέρα από την προσωπική του μάχη, παραμένει διαθέσιμος, ευαίσθητος, παρών, παρακολουθώντας αλλά και διεκδικώντας μια καινούρια αρχή, ευελπιστώντας στην «ανατροπή των δεδομένων». Οι στίχοι της από το ποίημα «Κρύπτη»: Αναρωτιέμαι για το μέλλον/ για να ομορφύνω το παρόν, αποτελούν την απόδειξη.
Στα Δωρικά συμπεριλαμβάνεται και η ενότητα «Στον ύπνο της Αφροδίτης», μια αναθεωρημένη εκδοχή της πρώτης της ποιητικής συλλογής του 1990. Παραλείποντας 11 ποιήματα, αναδιατάσσοντας και παραλείποντας στίχους από άλλα πέντε, η Χρηστάρα επιτυγχάνει την απόλυτη οικονομία της έκφρασης, προσδίδει δυναμική στην ποίησή της αλλά και αποδεικνύει την κατάκτηση της ωριμότητας, που είχε επιτύχει ήδη από το πρώτο της βιβλίο. Ποιήματα ερωτικά, μιας λιτής ελεγείας, αλλά κι ενός βωβού θρήνου που παραμένει βαθειά ποιητικός «για την αγάπη που μου φεύγει». Ένας ερωτισμός που διαλέγεται το ίδιο εναγώνια με τα πανανθρώπινα αιτήματα για μια συνειδητή πορεία ζωής.
«Μ»
H Xαρά Xρηστάρα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1957. Σπούδασε στο Παρίσι κοινωνιολογία, γλωσσολογία, εθνολογία και εθνομουσικολογία και είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος κοινωνικής ανθρωπολογίας από την E.H.E.S.S.
Ποιήματά της δημοσιεύτηκαν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές και τρεις συγκεντρωτικές εκδόσεις, βλέπε: Ποιήματα (1981- 2008), Εκδόσεις Μανδραγόρας
Μανδραγόρας, 2010
44 σελ.
ISBN 978-960-9476-05-8
Share this Post