Ησυγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα (1981-2008) της Χαράς Χρηστάρα περιλαμβάνει δέκα τρεις συλλογές: Στον ύπνο της Αφροδίτης, Αναλαμπές σωμάτων, Νυχτερινή γραφή, Ριψοκίνδυνη άνοιξη, Μυστική διαδρομή, Θέατρο σκιών, Οπτικό πεδίο, Το φως δικούς του νόμους υπακούει, Συντονισμός, Κατακόμβη, Το χάσμα, τα πρόσφατα εκδοθέντα από τον Μανδραγόρα Υπόγεια ρεύματα και την ανέκδοτη ενότητα Ανάσες κρατημένες, γραμμένη το 2008. Μια σταθερή ποιητική παρουσία από το 1981 που στη εξαετία 1994-1999 εμφανίζει μια μεγαλύτερη ποιητική παραγωγή.

Ξεκινώντας από τις έκδηλα προσωπικές αναζητήσεις των πρώτων συλλογών με σαφείς αναφορές στα όνειρα του κόσμου, του ανθρώπου αλλά και τα ατομικά βιώματα ερωτήματα αναζητήσεις, τη μοναξιά μοναχικότητα της ύπαρξης, παρούσα, διαμορφώνει μια δικής της γραφή ζωής, με ορατό τον ερωτικό σπαραγμό, τα ανεκπλήρωτα αιτήματα και τους ώριμους διαλόγους σε δεύτερο, κυρίως, πρόσωπο: βάθος πυθμένα στα όνειρά σου, ο κόσμος κόκκινος μέσ’ απ’ τα μάτια μου, ζυγίζομαι με αγωνία στο βλέμμα σου, πού να κοιτάξω για να ζήσω;, Κλαίει η αλυσίδα των προσώπων μου// η ώρα της δύσης σβήνοντας/ άσπρη γραμμή, ν’ ανασταίνω το δράμα της μέρας , έχω τη γεύση υποδόριου κινδύνου, μια φούγκα διαγράφει τη ζωή μας.

Στην πορεία, ιδιαίτερα από τη συλλογή «Ριψοκίνδυνη άνοιξη» οι υπαρξιακές αναζητήσεις περνούν από το εναγώνιο ατομικό στο συλλογικό πρόταγμα για να μετατραπούν σε στίχους περισσότερο ελλειπτικούς και σύνθετους που αποπνέουν ωριμότητα, απαντοχή και σύνεση: πολύς επέρασε καιρός πριν τούτη τη διάθεση της περισυλλογής να ξανανιώσω, δε θέλω να τις χάσω τις στιγμές μου θέλω μόνο να τις μοιραστώ, βρεγμένη ως το κόκαλο σιωπή, Μυρίζει όμορφα αυτή η καινούργια εποχή, με υλικά μιας περιπέτειας χωρίς τελειωμό// εκεί που αφήσαμε το αίμα μας να γίνει/ παρανάλωμα της φλόγας/ που δεν γνωρίζει στάχτη.

Μια καλοδουλεμένη ποίηση κάθαρσης κατατίθεται με οικονομία σαφήνεια απλότητα σε όλες τις σελίδες του βιβλίου, εκεί όπου τα ποιήματα υπομένουν καρτερικά τον αναγνώστη συνομιλητή να απολαύσει αλλά και να σκεφτεί τις σωρευμένες πτυχές ενός λόγου που συλλέγει με αφάνταστη υπομονή και τέχνη χρόνια τώρα λέξεις φράσεις και αισθήματα για να τα καταθέσει ως κάθαρση και ως τέχνη: ελπίδα στον κόσμο, τη ζωή και τον άνθρωπο. Μια ποίηση βαθιά ανθρωποκεντρική και ελπιδοφόρα που επιμένει (επιλέγει) να προτάξει τη λύτρωση και να αγωνιστεί για τη συνέχεια. Γι’ αυτό είναι διπλά παρήγορος και καταλυτικός ο τελευταίος στίχος, ιδιαίτερα στις μέρες και τα ήθη της εποχής μας: «Μακάρι να σημάνει ανατροπή». 

«Μ»

Χαρά Χρηστάρα,
Ποιήματα (1981-2008),

Ποίηση 24Χ16,

σελ. 368,
εκδόσεις Μανδραγόρας,
Αθήνα Άνοιξη 2009
ISBN 978-960-7528-87-2