Βιώνουν τον μαρασμό
Πληθαίνουν γύρω μας γέρικα δέντρα
πρόσωπα στεγνά στερημένα περιόδου
χάριτος για μόρια ευτυχίας
για όσα δικαίως κατά φύσιν
απολάμβαναν στη νιότη.
Τώρα στωικά βιώνουν τον μαρασμό
σαν τιμωρία για βεβαρημένο παρελθόν.
Και το μέλλον βραχύ και άδηλο
υπαγορεύει επεμβάσεις απελπισίας
ωφέλιμες ενέσεις αναστήλωσης
βραχύβια ψευδαίσθηση ευτυχίας.
Χωρίς χυμούς το ξεραμένο δέντρο
δεν ανθίζει σε άνυδρη περιοχή
εκτός κι αν μένει καίουσα η φλόγα
της ψυχής που αιμοδοτεί το σώμα
και τότε τα δέντρα αποκτούν ζωή
θαυμαστά καρπίζοντας στην τρίτη ηλικία.
Αδύναμες ερινύες
Βάλθηκαν να με πείσουν
πως πρέπει να μ’ ακολουθούν
οι Ερινύες
αν και η βέβαιη αθωότητά μου
μ’ ακολουθεί ενδόμυχα
σαν εχέμυθο σκυλάκι
με αίσθηση συμπυκνωμένου κύβου
ανείπωτης νοστιμιάς
πως όσα έπραξα
δικαίως τα έπραξα
με κώδικες
ζουμερής αξίας.
Καύσωνας
Με δέος βλέπω το καμίνι οργισμένο
να λυγίζει τις δροσερές εικόνες
–όσες απέμειναν–
στην τεθλασμένη αναμονή
καθώς λιώνουν
οι σιδερένιες ράγες
και διαλύουν τη σαφήνεια
του συρμού
εκτροχιάζοντας έτσι
τη σειρά των εποχών.
Ο καύσωνας ήρθε
για μόνιμη εγκατάσταση
και δε λέει να το κουνήσει.
Φλόγες βδομάδων στον Αμαζόνιο
εκπέμπουν σήματα καπνού
που αδυνατούν να τα διαβάσουν.
Με ολάνοιχτες αισθήσεις
αφουγκράζομαι την ύφεση
να εκπνεύσει ο καύσωνας
που μαίνεται ανηλεής
σαν αυθάδης εξουσία.