Λίνος Μαγαλιός | Δυο ποιήματα

In Λογοτεχνία, Ποίηση by mandragoras

 

Κουρουμπελιασμένες λέξεις

Ρίχνω τσίπουρο στο θηρίο
που έχω μέσα μου
για να το βάλω για ύπνο
μπας και ξεπεράσει την αϋπνία.
Του ρίχνω ούζο
Για να το γλυκάνω
Μετά την πίκρα που
δέχτηκε
από το χαμόγελό σου,
τα σημάδια που τους έχει προκαλέσει
η συχνή του χρήση
στο σημείο που συνδέει
τα ακρορουθούνια με τις άκρες των χειλιών,
ένα σημείο που δεν ξέρει πως λέγεται
και δεν το ενδιαφέρει να μάθει.
Ήσουν γι’ αυτό
το καλύτερο χαμόγελο που ποτέ δεν είχε.
Είδε εσένα μ’ αυτά
Και μετά τη Μαρία – Δόμνα
Και κατάλαβε ένα
Πράγμα:
Το μόνο που του έχει απομείνει είναι να γράφει
κουρουμπελιασμένες λέξεις.

                                                                                                         17/10/2019


Νέα μέρα

Βαρέθηκα να τρέχω κάθε τρία λεπτά να του βάζω νερό.
Α στο καλό!
Βαρέθηκα αυτή τη σπαστική φωνή σαν του Νίκου Μαστοράκη
που καπνίζει δεκαπέντε πακέτα την ημέρα. Σωστό αραπάκι.

Περίεργη η φάση που τον πέτυχα στην παραλία
Με τη συμπεριφορά μου των τελευταίων ημερών τρελή
Η μόνη αντίδραση στη θέα του θα μπορούσε να είναι νοερή.
Δε βοηθάει η κόντρα με το διευθυντή μου πρόσφατα
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν της αφεντιάς μου τα καμώματα.

Στο Ρακοπόταμο να κολυμπώ και να μη ζητώ να τον κοιτώ ούτε να τον χαιρετώ.
Δε γυρνώ, δεν κοιτώ, στο νερό βουτώ και κοντεύω να πνιγώ
Ενώ μέσα στον ωκεανό τραγουδώ.

Του τραγουδιού ο ήχος ακούστηκε γλυκός, σειρήνας,
Τζίμμυ Χέντριξ ψυχεδελικός.
Ο Τζίμμυ με κάνει να σκέφτομαι ότι με τη φωνή μου ζωγραφίζω
κι ακούγοντας μες στο κεφάλι μου το σόλο του 1+1 να θέλω μόνο την εικόνα να ατενίζω.

Αύριο μια νέα μέρα ξεκινά με προσπάθεια να ψήσω της Γ’ γυμνασίου το θηριοτροφείο
Ν’ ανοίξει το βιβλίο.
Με απαλές κινήσεις που κατευθύνονται αργά
Συνεχίζουμε την
πορεία που πέρσυ
ξεκινήσαμε σταθερά.

                                                                                                             17/10/2019