Ο χρόνος, ο πόνος, ο δρόμος, ο πόλεμος
Το πλέγμα το φλέγμα το δέρμα το γέρμα
Εικόνα χειμώνα στο βλέμμα σου ερήμωσα
Το χρώμα του θέρους με ήλιο το κέρωσα
Φθινόπωρο άδηλο στους πόρους σου επέζησα
Του ανθρώπου το α-λογο με ορθό λόγο μέθυσα
Κι οι απορίες μου έτρωγαν σαν πεπόνι το φεγγάρι
Κι οι έρωτες μου κοιμήθηκαν με τις ήττες τους
Οι νίκες μου σαβάνωσαν τις ελπίδες
Η μοναξιά γραφόταν ολόκληρη με όμικρον
Αν είχα λίγο κόσμο να ξοδέψω ακόμα
Θα ήθελα να είναι γεμάτος από “Π”
Γεννημένος από “άλφα”
Κερδισμένος από “έψιλον”
Αντίσταση, άνθρωπος, γέννηση, ελπίδα
Και στον κολοφώνα το ποίημα