8.12.19 Κυριακή στο παζάρι. Δύο καλοστεκούμενοι γέροι με τραγιάσκα έχουν πλευρίσει μια γύφτισσα που ρίχνει ματιές στο αυτοκίνητό τους. Πού κάθεσαι; την ρωτάνε/ Ου μακριά, λέει αυτή. Τι άλλο κάνεις την ημέρα; Ου πολλά πράγματα, αυτή. Ρίχνω κι εγώ μια ματιά μέσα στο αμάξι των κοτσονάτων γερογαμιάδων. Εικονίσματα, λιβάνι, σμύρνα κι ένα ανοιχτό κουτί με προφυλακτικά.
Στο μετρό του Ελαιώνος ένα σουλουπωμένο γυφτάκι με πανέξυπνο βλέμμα συζητάει με τους συνταξιδιώτες ενώ παίζει και με το κινητό του. Η νταρντάνα μάνα τον καμαρώνει.
–Πας σχολείο;
–Ε ναι
–Σε ποια τάξη;
–Στην Τετάρτη.
–Τι σου αρέσει στο σχολείο ;
–Το μπάσκετ και τα μαθηματικά.
–Τα μαθηματικά;
–Ε ναι αλλά δεν κάνουμε άλγεβρα
–Τι δουλειά θα κάνεις άμα μεγαλώσεις.
–Εισαγγελέας
–Μπράβο! Εισαγγελέας!
–Ναι αλλά στη Χάγη, λέει η γύφτισσα.
- Το μεσημέρι στην κατάληψη Σινιάλο με τον Τζορτζ. Ανταλλακτικό παζάρι και κουζίνα, έδωσα κάποια βιβλία και ξεφορτώθηκα ένα σωρό ρούχα. Ήσυχα άτομα, λίγες κουβέντες, μπύρες και κινητά
- Το βράδυΧειμερινοί Κολυμβητές στο Ίλιον στην Κοδριγκτώνος με το γλυκύτερο πλάσμα του κόσμου. Ο Αργύρης Μπακιρτζής είναι στα χάι του, μέγας διασκεδαστής με ακατάσχετη πολυλογία και ανεξάντλητα χωρατά, αντισυμβατικός, αντισυστημικός, political incorrectεντελώς βαλκάνιος, τουτέστιν ανθρώπινος, βγάζει κι ένα λόγο υπέρ της απλυσιάς(!) έχει και μία νεαρή κλαρινίστρια που την πειράζει συνεχώς. Όλο το γκρουπ άδει άσματα με λαογραφικά, εθνολογικά και σουρεαλιστικά στοιχεία δεν σταμάτησαν να μεταδίδουν κέφι μέσα από μια μουσική που αρνείται την κορύφωση κι αφήνει στο τέλος μία γλυκόπικρη γεύση όπως η ζωή. Όπως και η αποχώρηση της Eυρυδίκης.
- Ο καρδιοχειρουργός Γεώργιος Tόλης πραγματοποιεί την πρώτη εγχείριση “bypass” στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός (8.12.1971)
9.12.19 Συνεχίζεται η συζήτηση για το χριστουγεννιάτικο στολισμό της Αθήνας που ανατέθηκε σε ιδιώτες. Ενστάσεις για τη Βασιλίσσης Σοφίας που το φωτισμό ανέλαβε το Ίδρυμα Ωνάσης και απέτυχε παταγωδώς. Ο μεταμοντερνισμός στο φωτισμό του δεν μεταδίδει κανένα συναίσθημα, κανένα ίχνος χαράς είναι ψυχρός και θυμίζει μυγοπαγίδες.
- Μπαίνω στην πολυκατοικία και πίσω από την πόρτα που ανοίγω κάποιος στέκεται και τηλεφωνάει. Τρόμαξα λίγο. Και στα σκαλοπάτια της εισόδου δυο μαντηλοφορούσες ψήνουν καφέ! Καινούρια πρόσωπα εισέβαλαν μαζικά στην πολυκατοικία μας, να οι «εισβολείς» που λέγαμε, ανεβοκατεβαίνουν στο ασανσέρ. Προσπαθεί να μπει μία οικογένεια με καροτσάκι στον κλωβό ίσα που χωράνε, καθώς ο άντρας κουβαλάει κι ένα μικρό ψυγείο -δεν γίνεται ρε παιδιά! ένας μαυρούλης ήταν ήδη μέσα, το ασανσέρ δεν ανέβαινε καθώς πίσω από την φουστάνι της γυναίκας υπήρχε κι ένα άλλο παιδάκι. Θα σκοτωθείτε δεν γίνεται, λέω.
Δημήτρης Τζουμάκας