4.9.19 Τετάρτη. Με απασχολεί το πρωινό που δεν μπορώ να κόψω εύκολα το μήλο μου με τα παλιο-αρθριτικά. Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα καθάριζα τις μπανάνες με οκτώ δάχτυλα σαν τα πιθίκια. Σκέφτομαι πόσο δύσκολο θα είναι σε λίγο που θα αλλάξει ο καιρός να κουμπώνω το παντελόνι μου. Τώρα φοράω το σορτς με το λάστιχο στη βράκα κι έχω βολευτεί.
Αυτή την περίοδο με απασχολεί πάρα πολύ που θ’ αφήσω τα λεφτά μου άμα με το καλό εγκαταλείψω αυτό το μάταιο κόσμο. Αν είναι κάποιος που έχει πραγματικά ανάγκη να μου το πει. Ο γιος μου δεν έχει καμία ανάγκη, η κόρη μου έχει γίνει λίγο αχάριστη με τη μάνα της, ο γαμπρός είναι εντελώς αναξιόπιστος οπότε δεν θέλω να συνδράμω στην εξαφάνιση της περιουσίας. Και με τα βιβλία τι θα γίνει; Τα παιδιά μου δεν διαβάζουν ελληνικά και δεν θέλω να καταλήξουν στο γυφτοπάζαρο που οι πωλητές τα κακομεταχειρίζονται. Οπότε; Καλύτερα θα είναι να τα χαρίσω στις συλλογικότητες.
Τοπ στόρι στα αυστραλιανά σάιτ: το κρίκετ. Αγαπητοί φίλοι τα σπορ είναι θέμα ζωής και θανάτου στην Αυστραλία κι όχι μόνο. Κατάμεστο είναι το στάδιο στο παιχνίδι της Αυστραλίας με την Αγγλία 4ο τεστ Ημέρα 1η . Κυρίες φοράνε και καπέλα όπως στον Ιππόδρομο. Εντάξει κι εμείς χάρη στο Γιάννη ελπίζουμε σε καμιά διακρισούλα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ στην Κίνα, αλλά παρά το φοβερό ταλέντο του νεαρού από τα Σεπόλια, το πλάνο δεν βγαίνει. Γιατί το μπάσκετ είναι κι αυτό ομαδικό παιχνίδι κι ένας μόνο Γιάννης δεν φέρνει την άνοιξη. Έτσι απογοητεύονται και οι πιστοί μας φίλαθλοι «οι πελαργοί» που συνοδεύουν την ομάδα στην άκρη της Κίνας με πρόσωπα βαμμένα γαλάζια με σταυρό, με σημαίες, τύμπανα και μια περικεφαλαία πάνε οι …Πελασγοί.
Είμαι όλη μέρα σήμερα στο κομπιούτερ μόνο μια στιγμή βγήκα και πήγα στη Λαϊκή της Φυλής.
Τρεις φορές άκουσα ουρλιαχτά. Τη μία φορά ήταν πολύ σπαραχτικά, προέρχονταν από την παραδίπλα πολυκατοικία της Αχαρνών και βγαίνοντας στο μπαλκόνι είδα κόσμο μαζεμένο να κοιτάζει ψηλά πίνοντας μπυρίτσα. Θυμήθηκα το φιλμ Αu feu les pompiers του Τσέχου Φόρμαν που πάει πέθανε κι αυτός, –όλοι κοντεύουμε να πεθάνουμε– όπου είχε αρπάξει φωτιά ένα κτίριο και οι περίεργοι απολάμβαναν το θέαμα πίνοντας μπύρα. Οι άλλοι δύο στριγγλιάρηδες ήταν στο δρόμο στην Αχαρνών. Σε καμία περίπτωση δεν κατάλαβα τι έγινε, επειδή ίσως δεν ήθελα να καταλάβω.
5.9.15 Βγαίνω κι αγοράζω κινητό. Το προηγούμενο άξιζε 400 ευρώ. Αυτό κάτι λιγότερο από 200. Money is not the issue!
Ύστερα βόλτα στα Εξάρχεια και σε αγαπημένες γειτονιές μετά από καιρό. Έχει αρχίσει ο «εξευγενισμός». Κλείνουν τις καταλήψεις που φιλοξενούν μετανάστες και βάφουν το γυμνάσιο για να σβήσουν το γκράφιτι. Βγάζω φωτογραφίες με το καινούριο κινητό προτού εξαφανιστούν οι άγριες, οι υπέροχες αυτές τοιχογραφίες.
Η φυλακισμένη Τουρκάλα δικηγόρος Barkin Timtik μέλος της Προοδευτικής Οργάνωσης Νομικών Τουρκίας διαγνώστηκε με κύστη 14 εκατοστών με πιθανή ένδειξη για καρκίνο . Πρέπει να απελευθερωθεί επειγόντως.
Κάθε πράξη εξέγερσης εκφράζει μια νοσταλγία για την αθωότητα και μια έκκληση στην ουσία του να είσαι. Άλμπερτ Καμύ.
H απόβαση των γερμανών. Ο Δημήτρης Μπάκουλης μου έχει στείλει ένα δημοσίευμα εικοσαετίας για το Σαρακήνικο Ιθάκης, που λίαν προσφάτως επισκέφτηκα κι επιβεβαιώνει τα λεγόμενα της γερμανίδας ζωγράφου για τη χίπικη κατάσταση που επικρατούσε στην περιοχή. H αναζήτηση του προσωπικού παραδείσου έχει πάρει στις μέρες μας μια άλλη διάσταση, μας ενημερώνει το δημοσίευμα της εικοσαετίας. Χιλιάδες άνθρωποι από όλο τον κόσμο στήνουν κοινόβια, σε μια προσπάθεια απόδρασης από την καθημερινότητα. Για την Ελλάδα η ιστορία δεν είναι και τόσο… νέα. Το 1980, γύρω στους 200 Γερμανούς, ίδρυσαν στο Σαρακήνικο της Ιθάκης το πρώτο κοινόβιο. Πρόθεσή τους να δημιουργήσουν μια εναλλακτική κοινωνία. Είκοσι χρόνια αργότερα, το πείραμα για μερικούς απέτυχε, ενώ για άλλους πήγε πολύ καλά. Σήμερα (το 2000) ζουν μόνιμα στην περιοχή γύρω στα 20 άτομα ανάμεσά τους τρεις οικογένειες , ενώ το καλοκαίρι ο αριθμός τους μεγαλώνει.
Το 2019 στρατοπεδεύει εκεί για καλοκαίρι ένα ολόκληρο ξεβράκωτο τάγμα ενώ ξεχειμωνιάζει, σταθερή αξία πια, η ζωγράφος Κλάρα σε ένα ωραιότατο σπιτικό γεμάτο κακέκτυπα Πικάσο και Σινάνη, ενώ ο γιός της είναι στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή με Τραμπ.
- Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου, άραβες τρομοκράτες του κινήματος «Μαύρος Σεπτέμβρης» επιτίθενται στο Ολυμπιακό Χωριό σκοτώνοντας δύο μέλη της ισραηλινής Ολυμπιακής ομάδας. Το χτύπημα είχε μάλλον σκοπό να διαταράξει τις σχέσεις Γερμανίας – Ισραήλ. Εμ μας είχατε κάψει στους ανθρωποφούρνους του Άουσβιτς εμ δεν μας εξασφαλίζετε μία ήρεμη αθλητική συμμετοχή.
Βέβαια σ’ αυτούς τους αγώνες ο λαός της Παλαιστίτης δεν εκπροσωπείτο ως κράτος. Δεν είχε μία σημαία, δεν είχε εθνικό ύμνο, δεν είχε στολές, δεν υπήρχε. Κρίμα γιατί θα πηγαίναμε πολύ καλά στους παρα-Ολυμπιακούς με τόσους ακρωτηριασμένους από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Να λοιπόν μια καλή ιδέα: Να αφήσουμε εμείς οι φιλάνθρωποι Εβραίοι τα λεφτά μας στους ακρωτηριασμένους.
Δημήτρης Τζουμάκας