(Πάσχα 2020)
Η ησυχία μεγεθύνει την ηχώ
Η νύκτα τοποθετεί τους ίσκιους
σε προκρούστεια κλίνη
Κάτι πρέπει να επιμηκυνθεί ακόμα
αποφαίνεται
κι η αγωνία κρέμεται ρετάλι
σε όλα τα παράθυρά μας
Ο δρόμος προς τον Γολγοθά ορθάνοικτος
Ένας βαδίζει μόνος
H επανάληψη σκίζει τους αιώνες
εισχωρεί όπως γνωρίζει
από τη χαραμάδα της ελπίδας μας
περνά ο ανεπαίσθητος ήχος των βημάτων του
συναντά ακινητοποιημένα τα δικά μας
σε κάποιο τραπέζι ή καναπέ
μπροστά σε μια οθόνη
βομβαρδισμένη πάντα η ανθρωπότητα
«Έλα»! ακούγεται ο ψίθυρος στα βήματά του
« Πήγαινε»! αντηχεί η ανάγκη στα δικά μας
Μέσα σε τόση ησυχία
η ένωσή τους ακούγεται
σαν μια καμπάνα αναστάσεως
σε κάμπο με ξωκλήσι
Η πόρτα ανοίγει
το ρετάλι πέφτει
σαν μαύρο ένδυμα από τέμπλο
Ο Γολγοθάς απέναντι
φωταγωγημένος
κρατάει τον ληστή μας χρόνο
δεξιά κι αριστερά
ενός μεγάλου πάθους
Απρίλης 2020