Ζοφερό ταξίδι
Κλείνω δακρυσμένα μάτια
και τ’ ανοίγω να στεγνώσουν
στα χρόνια που έρχονται
Ασθμαίνων επιστρέφω
Σπρώχνω με σπασμούς
την καρβουνιά του μίσους
Ξεφυσώ, να καθαρίσει η ανάσα
από την πνιγηρή καπνιά του
Ύστερη έκκληση κραυγάζω
Οι προτάσεις με ειρμό αγάπης
να αναλάβουν τις ευθύνες τους
Ειμαρμένη των δρόμων
Οι δρόμοι που του πρόσφεραν
τα πεζοδρόμιά τους
τον σταύρωσαν να εξοφληθούν
Αυτός είχε χωρέσει
στις χαραμάδες των σπιτιών τους
είχε ονειρευτεί στις στέγες τους
με αύρες και φεγγάρια
είχε συγκρουστεί καταμεσής τους
με ριπές ανέμων
Μα, οι δρόμοι που τον κοίμισαν
στα πεζοδρόμιά τους
είχαν πείσμα κι απαιτούσαν
πως αυτοί τον βρήκαν τάχα
Το αίτημά του ήταν απλό∙
επιστροφή στις αθώες ρίζες∙
μα, με περίπλοκη απαγγελία
Κι οι δρόμοι δεν φοβήθηκαν
μη σηκωθούν οι πλάκες τους
Ωστόσο, οι δρόμοι που τον πούλησαν
στα πεζοδρόμιά τους
ζητούσαν καταβύθιση
στα βάθη του εγώ∙ κατάρρευση εν τέλει
Τα φθαρμένα επίθετα, δήθεν λιτά στολίδια
στη σκηνική ευφορία που είχαν σχεδιάσει
με εμμονές και επιμέλεια
οι δρόμοι που τον έταξαν σ’ ωραίους κάδους
στα πεζοδρόμιό τους
Και είναι, που να πάρει
προσχώρηση στη σύγχυση
σκοτάδι η ειμαρμένη
των σκορπισμένων
στα πεζοδρόμια σελίδων
Στις ανορθογραφίες έκθετη
η μπαζωμένη κοίτη του ερέβους