φεύγουν οι κόρες μου μακριά
δεν έχω φλέβες ανοιχτές
δεν έχω κύματα
δεν πιάσαμε πάνω στο πράσινο απόψε
μουσκεμένα σύννεφα
φεύγουν οι κόρες μου μακριά
φεύγουν σαν ήχοι από πνευστά
και από κλειδοκύμβαλα
μέσα στις νότες φυσαλίδες
σπάνε σαν κύματα στην πλώρη
μυρμήγκια γύρω απ’ το θρουλί
κι απ’ το μπαρούτι γύρω θρυαλλίδες
χωρίς σημάδια πέτρινα
χωρίς λινούς ανέμους
φεύγουν οι κόρες μου μακριά
τα πλάτη περιμένουν
Benfica Lisboa
φουριόζα έφευγες θυμάμαι προς την πόρτα
και πριν βροντήξει πίσω σου
έφτυσες κάτι λέξεις
που απάνω μου στοιχειώσανε
κι όλο μπρουλιάζουν κόμπους
δήμιοι δίχως πρόσωπο
στο πλάι της εξέδρας
τα ξόρκια ψιθυρίζοντας
ξόρκια και μαγγανείες
κι έφυγαν αλυσίδα πίσω μου τα χρόνια
κι ούτε κατάλαβα κι ούτε καταλαβαίνω
πώς έγιν’ έτσι κι έγινε
κι έμεινα μοναχός μου
και δεν ακούω άλλη λαλιά
πέρα απ’ τις βλοσυρές τους
μακρόσυρτες φθογγοπομπές
τις μαυροφορεμένες
και τώρα εσύ χασκογελάς
εσύ κι ο Μπέλα Γκούτμαν
οι στίχοι του Ενρίκε Πένια
ίσως τελικά να καταφέραμε
να γράψουμε πέντ’ έξι στίχους της προκοπής
αν και τι τα θέλει κανείς όλα αυτά;
έτσι κι αλλιώς τους καλύτερους στίχους τους έγραψε κάποτε
ο Ενρίκε Πένια μια βραδιά που
παραλίγο να κάψει
– ίσως και να ‘καψε –
τη βιβλιοθήκη του
και βγήκε μετά σαν παλαβός
παραπατώντας στους δρόμους
γυρεύοντας να βρει δυο σκαλοπάτια
***
Ο Μανόλης Νταγιαντάς γεννήθηκε το Φλεβάρη του 1977 στο Κέμπεν της Γερμανίας. Μεγάλωσε και ζει στα Ανώγεια της Κρήτης. Είναι ιδρυτικό μέλος, προπονητής και σκακιστής του Σκακιστικού Ομίλου Ανωγείων.
Παρακάτω μπορείτε να ακούσετε σε ηχητικά αρχεία τις απαγγελίες από τον ποιητή: