Ποίηση
Τζούλια Φορτούνη | Φυσικό Αντίδοτοκάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι
κάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι
σε τόπους μέσα στην ομίχλη
όλες οι λέξεις του είν’ αποσκευές
μέσα τους ακονισμένες καλά οι σκέψεις
οι κραυγές και οι σιωπές τους
κάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι
ένα παλιό ξεχαρβαλωμένο λεωφορείο
που ξέμεινε στην εξοχή
ή καραβάνι στη μέση της ερήμου
τρένο που μόλις βγαίνει από τούνελ
ή έγκλημα ανεξιχνίαστο σε ποταμόπλοιο
κάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι
με συναντήσεις αναπάντεχες
και δεν έχει μονοπάτι να ξεφύγεις
όσο κι αν θέλεις να γυρίσεις
κάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι
προορισμός
η αμφίσημη ενδοχώρα του
Συνήθης η αγωνία των ποιητών για την έκβαση της δουλειάς τους, για το βάθος της επικοινωνίας με τον αναγνώστη, για την ουσία του τελικού εγχειρήματος. Άλλωστε «κάθε ποίημα είναι ένα ταξίδι» όπως διατυπώνει σ’ ένα της από τα πολλά ποιήματα ποιητικής η Τζούλια Φορτούνη. Από την άποψη αυτή είναι κατανοήσιμη, δικαιολογημένη και εκτιμάται η εξωτερίκευση της ανάγκης της να αποσαφηνίσει με τον εαυτό της πρώτα τα εκφραστικά της μέσα και να αναζητήσει την ουσία του τελικού εγχειρήματος στην πρώτη της εμφάνιση στον ποιητικό χώρο. Ενδεικτικοί τίτλοι, στίχοι και ποιήματα που καταλαμβάνουν ένα σημαντικό μέρος της συλλογής: από το ‘α’ ως το ‘χ’(σελ. 9), με χαρτί και με μολύβι (σελ. 10), θα γράφω τις νύχτες (σελ. 14), όχι δεν γράφω ποιήματα/ απλώς αρχίζω μια ιστορία απ’ τη μέση/ γιατί κάθε αρχή έχει το τέλος της («in media res”, σελ. 13), ζούμε σ’ ένα παράξενο ενυδρείο/ γεμάτο λέξεις χρυσόψαρα/ που πηγαινοέρχονται/ μας μιλούν και μας χαιρετούν («επικινδύνως» σελ. 50). Aκόμη και ο τίτλος της συλλογής «Φυσικό αντίδοτο», υποδηλώνει το ποιητικό μέσον που χρησιμοποιείται ως αντίδοτο για να καθαρίσει τη ζωή, να κάνει πιο ανθρώπινη «την αλήθεια που θρυμματίζεται σε χιλιάδες ψέματα». Γιατί «όσο κι αν το σκοτάδι αντιστέκεται// ξημερώνει// και το φως ανοίγει ήδη τις κουρτίνες της αυταπάτης».
Μέσα από λέξεις-συναισθήματα, εικόνες-φόβους, περιγραφές-ελπίδας, ο χρόνος, οι εποχές και τα όνειρα έρχονται να φωτιστούν ποιητικά δηλαδή υπαρξιακά/ερωτικά κι ανθρώπινα: αν μου μιλάς με βρυχηθμούς/ σε ερμηνεύω/ από τη μυρωδιά της πυρκαγιάς στο δέρμα σου/ βυθίζεις τα νύχια σου στη σάρκα μου// μπαίνει μέσα μου κι αλλάζω γλώσσα («παγκόσμιος χάρτης, σελ. 31)
«Μ»
έργο εξωφύλλου Σωτήρης Σόρογκας
Μανδραγόρας, 2013
61 σελ.
ISBN 978-960-9476-62-1
Share this Post