ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΑ
Να βάλω λέει χορδές στο ουράνιο τόξο
να ρίξω ένα βέλος στα σύννεφα
να καρφώσω έναν καλό Οιωνό
να βρέχει εκεί που περπατώ
Μόνον εκεί που περπατώ (και όσο θέλω)
Να ανθίζει η γη χνουδωτό χορτάρι
Να ονειροβατώ και να λικνίζομαι
και πάλι να στέκω στα πόδια μου
Να μ’ αγαπούν χωρίς ανταλλάγματα
Να έχω ένα κίβδηλο νόμισμα στην τσέπη
με δύο όψεις ίδιες, για κάθε ανάγκη
Να παίζω με τα μαύρα και τα άσπρα πούλια
στο στημένο σκάκι
Να νικάω και να με νικάω ταυτόχρονα
Κατά συρροή ψεύτης
και ευφυής παίχτης
Nα γεμίζω με λέξεις πασπαρτού
τα τετράγωνα στο σταυρόλεξο της ζωής
που είναι για δυνατούς λύτες
μονάχα
N T A N T A ΪΣ M O Σ
Θαμπώθηκα από το θάμβος σου
Συνήθισα τις συνήθειες σου
Περιγράφηκα απ’ το περίγραμμά σου
Συμφιλίωσα τον πόλεμο και την ειρήνη μέσα μας
Την οργή και την αγάπη
την κατάκτηση και την υποταγή
την ενάργεια και την ακηδία
την τόλμη και τη συστολή
Βούτηξα στο ασήμι των αστεριών
κι έλουσα τα μαλλιά σου
Συμπόνεσα τα πάθη και τις αμαρτίες σου
Δέχτηκα τους κεραυνούς
κι άπλωσα λιακάδες στο δρόμο σου
Τι άλλο πια να κάνω για να με ξεχάσεις;
***
Γεωργία Ψαραδέλλη Σκαρλή
Γεννήθηκε σε ένα χωριό της Εύβοιας, με πατέρα ναυτικό Μυτιληνιό, που φέρει το όνομα της μάνας του και κάτι στο DNA της από την προσφυγική καταγωγή της. Παρόλα αυτά, μούσα της ζωής της υπήρξε η μητέρα της.
Από το Δημοτικό σχολείο αγαπούσε τα μαθηματικά, την έκθεση, τη γυμναστική και το σχολικό θέατρο. Αργότερα, τελείωσε με άριστα το τότε πρακτικό εξατάξιο Γυμνάσιο, κερδίζοντας τρία μετάλλια γυμναστικής και.. έναν νεανικό έρωτα, που παραμένει ο σύντροφος της ζωής της.
Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο εξωτερικό και το μεσοδιάστημα της ζωής της το αφιέρωσε αποκλειστικά στο πεδίο άσκησης που λέγεται δουλειά, οικογένεια, ανάγκες της ζωής. Ποιήματα έγραφε από τα μαθητικά της χρόνια και σήμερα, με περασμένο το κατώφλι του μισού αιώνα ηλικιακά , νοιώθοντας όπως λέει η ίδια, λιγότερο έξυπνη αλλά περισσότερο σοφή από πρώτα, με ένα μεράκι να την κυβερνάει ακόμη, άρχισε να ξαναγράφει για τα αιώνια θέματα , έρωτα, ματαιότητα, έλξη, πεπρωμένο, προσδοκίες, θάνατο, ανικανοποίητο…
Μην επιδιώκοντας ούτε κριτικό σχολιασμό, ούτε ρητορείες, καταθέτει μόνο σκέψεις, συναισθήματα, ερωτηματικά και αγάπη. Δηλώνει άνθρωπος ατελής και διόλου αψεγάδιαστος.
***
Παρακάτω μπορείτε ν ακούσετε την ποιήτρια να απαγγέλει τα δύο ποιήματα: