Τα Χρώματα του Αναστάση εκδόθηκαν από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Πάτση το 2020. Έξι γραφές, οι τέσσερις αμιγώς ποιητικές και δύο ποτισμένες με πεζό λόγο, συνθέτουν αυτή την αφιερωματική συλλογή της ποιήτριας Μαρίας Σκουρολιάκου προς τον πρωτότοκο εγγονό της Αναστάση.
Είναι μία ποιητική κατάθεση σαν τάμα στο πρώτο «Αντίδωρο ψυχής», τον Αναστάση, ηθικό αυτουργό, αιτία και αφορμή αυτής της βιωματικής συναισθηματικής έξαρσης. Ο Αναστάσης ζωγράφισε συναισθήματα πρωτόγνωρα στην καρδιά της ποιήτριας-γιαγιάς του. Πόσοι Αναστάσηδες μπορούν να έχουν την ευκαιρία να εμπνεύσουν έναν ποιητή; Μόνο ελάχιστοι και τυχεροί μπορούν να βιώσουν αυτή την προσφορά της Αγάπης, που όταν μοιράζεται δεν λιγοστεύει αλλά «μεγαλώνει τας καρδίας» και καταγράφει τις στερεές συνθήκες της αμόλυντης και αδιάλειπτης σχέσης του αίματος.
Τα Χρώματα του Αναστάση δημιουργούν τον πρώτο απέραντο κόσμο της ποιήτριας, που ξεχειλίζει από μυστικούς λαρυγγισμούς αρχέγονων συναισθημάτων. Το στοιχείο της προσφοράς και της αποδοχής αποτυπώνεται μεταφορικά με κήπους, λουλούδια, πουλιά, ήλιους, αστέρια, λέξεις-φωνές ανεξάντλητης αγάπης. Κύκλος υπέρτατης υπομονής οι στίχοι που γράφονται για τη χαρμόσυνη αναμονή της ζωής, με έκδηλη την ανησυχία και την αδημονία, στο «Η ζωή που έρχεται» (σελ.19).
Τα συναισθήματα συνθέτουν «άπιαστα ποιήματα», καθρεπτίζοντας συμβολικά την ανησυχία που φέρνει η αγάπη σ’ αυτούς που κυβερνά και αναδύουν εικόνες βιωματικές, οι οποίες συντίθενται από αυτή την ανάκληση:
Η αθωότητα της άγνοιας λυτρώνει τις αισθήσεις. Ένα παιδί κωπηλατεί, αναβάλλοντας το τέλος κι ο θεός των ματιών του όστρακα, βότσαλα, κοράλλια, θαύματα, παραμυθία (σελ. 10)
«Γιαγιά έχει ο αχινός καρδιά;» θα ρωτάει πάντα το θαύμα και ο υπόλογος της αγάπης θα ψάχνει να βρει λέξεις να εξηγήσει τα «θα» και τα «δεν» με «πρέπει» συναισθηματικής καταστολής και να αφορίσει τα «θέλω» με σπασμένα φτερά. Μέσα από αυτά τα στοιχεία έντονου λυρισμού εκδηλώνεται η αγάπη και ξορκίζονται οι φόβοι κάθε άρνησης, κάθε απώλειας στιγμών γιατί η ανατολή έχει και πόνο και χαρά μαζί, όπως η γέννα, όπως το χρώμα το «μωβόζ».
Κατερίνα Παναγιωτοπούλου
* Μαρία Σκουρολιάκου, Χρώματα του Αναστάση, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Πάτση, 2020, σελ. 20