Τι κι αν κλείνει το στόμα μας ένα πανί;
Πότε κόκκινο, πότε μαύρο
κάποιες φορές πολύχρωμο
–ανάλογα τη διάθεση–
Γιατί έχει μια ποικιλία κι αυτή
Θα το ’χεις παρατηρήσει.
Τα μάτια μας είναι ακόμα ανοιχτά.
Ε, λοιπόν… αν δεν μιλώ ή αν μιλώ μα δεν μ’ ακούς
είναι η αγωνία που ψάχνω πάντα τα μάτια σου.
Να κοιταχτούμε, να μιλήσουν τα μάτια μας.
Γιατί μιλούν τα μάτια. Ναι, μιλούν!
Ίσως να λένε περισσότερα
από λέξεις απροσδιόριστες
Έχει μια κάποια ποικιλία η ερμηνεία των λέξεων
Η ερμηνεία του βλέμματος όμως…
Μια και μοναδική κάθε φορά.
Δύσκολα λαθεύει κανείς
Να…προχθές στο δρόμο είδα δυο μάτια να εκλιπαρούν
κάποια άλλα να διατάζουν
Πιο κάτω είδα μάτια να διαολοστέλνουν,
και άλλα με φόβο να μοιράζουν συνωμοτικά μηνύματα.
Μάτια χαρούμενα, μάτια μελαγχολικά,
μάτια φλύαρα, μάτια λακωνικά
μάτια σκοτεινά, μάτια φωτεινά
Πολλά μάτια…
Εξασκώ τα μάτια μου τελευταία
πώς να λένε «σ’ αγαπώ» και «μου λείπεις».
Πώς να λένε «πρόσεχε» και «ησύχασε».
Αργότερα, θα τα μάθω να μιλούν περισσότερο
Να συντάσουν προτάσεις, να λένε ιστορίες…
Ίσως κάποτε ν’ απαγγέλλουν και ποιήματα
Ξέρεις…
Μπορεί κάποτε να ξεχάσω πώς μιλούν
Δεν πρόκειται να λησμονήσω όμως την αγάπη
Την αγάπη ορκίζομαι ποτέ να μην ξεχάσω.
Θα στη θυμίζω κάθε μέρα με τα μάτια μου.
Μην τύχει και ξεχάσεις
και ξεχαστεί η ομορφιά της.
Τι όμορφη που είναι στ’ αλήθεια!