Ποίηση
Λογγίνος Παναγή | Δώδεκα καλοκαίρια και άλλα ποιήματαΚαι είπα πάλι θα γυρίσουν οι καιροί
ή
Το κόκκινο σπίτι που έκαιγε χρόνια για τους άλλους
Μα είμαι εγώ;
Μα θα σπάσουν τα σύννεφα
Θα εκρήγνυνται θάλασσες
Θα ανάψουν οι κήποι
Σα να φεύγει από πάνω μου
Το κόκκινο πουλί στεναγμός
Είναι η ψυχή μου που γεννάει τον κύκνο; […]
Δεν είμαι εγώ
(«Εγώ;»)
[…]Κάθε φορά που σε φιλώ ο κόσμος αυτός ξυπνά και
ανασυντίθεται μέσα από τα κόκαλά του
Και υψώνεται για να υμνήσει μαζί με τα αναφιλητά της νύχτας
Όλα υπάρχουν για μια αιτία σκέφτομαι
Όταν σε βλέπω να σπαράζεις μακριά και μέσα μου […]
Είμαστε ξένοι στον κόσμο οι πιο κοντινοί μας ήταν εκείνοι που
μάκρυναν το δρόμο
που έμελλε να βαδίσουμε […]
Πρώτη ποιητική συλλογή του Λογγίνου Παναγή που ποιήματά του είχαν συμπεριληφθεί στην Ανθολογία της γενιάς του ’90 Η γεωμετρία μια αθέατης γενιάς, εκδ. Μανδραγόρας Αθήνα 2002.
Το βιβλίο χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο ενότητες με την πρώτη να περιλαμβάνει δώδεκα ερωτικά ποιήματα ύμνους, ελεγείες και σπονδές στα δώδεκα καλοκαίρια της πικρής αναμονής μέσα στην αιωρούμενη κάμαρα των αιώνων: […] Μόνο που ο πατέρας της ήταν γιατρός/ Και ήξερε τι ζει και τι πεθαίνει κι η αγάπη έμοιαζε μια κακοφωνία/ Στη συμφωνία αυτή που προκαλούν οι πέτρες/ Μέσα στα μπαούλα που κουβαλούσαν ασταμάτητα οι μαυροντυμένες/ Τόσες πέτρες για να θεμελιώσουν ψηλή τη φυλακή μου/ Και μέσα από τις πέτρες να σε ακούω που μου σιγοτραγουδάς/ Πως κάπου υπάρχει μια θάλασσα, κάπου ένα σύννεφο και κάπου ένα δέντρο/ Που θα χωρέσει την αγάπη μας. Με έναν δοξαστικό ρυθμό ο ποιητικός σπαραγμός γεμάτος ρυθμό, μουσική και αισθήματα-ραγισματιές ιστορεί μ’ έναν δικό του σύγχρονο τόνο, αλήθειες «πέρα από τα σύνορα της ύλης». Ζυμώνεται με τους νέους των κρεματορίων, βαδίζει στα χωματόστρατα, αναβιώνει αντιθέσεις, πλέκει λέξεις-κλειδιά, ηχεί παρηχήσεις, συμπλέκοντας τα διαζευκτικά αλλά και τα ομώνυμα έρωτας-θάνατος-ζωή.
Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται εννιά ολιγόστιχα κι ολιγοσύλλαβα ποιήματα παρατεταγμένα σε έναν κοφτό ψυχρό κι ενίοτε σκληρό ρυθμό με τις επαναλήψεις, τις ταλαντεύσεις, τις αναπαραγωγές στο χώρο, το χρόνο και το χρώμα να σκιαγραφούν, ή να καταστρέφουν συνειδητά, όσα θεωρούνται και εκλαμβάνονται ως κανόνες και αναλογίες έκφρασης. Ένας συνωστισμός εμβόλιμων εννοιών που ’ρχεται να πλήξει καίρια το αυτονόητο, να κάνει τέχνη το αναπάντεχο και να ορίσει τα νέα όρια της συγκίνησης, της αποκάλυψης και της αποστροφής. Δεν είναι προβλέψιμη η ποίηση του Παναγή, δεν είναι εύπεπτη, αλλά δεν είναι και επιτηδευμένη. Αντίθετα, παραμένει απλή, ρηξικέλευθη, καλοδουλεμένη, κατανοήσιμη στα όρια και τις ισορροπίες της πραγματικής ακριβολόγου έκφρασης. Μια φαντασμαγορία/ Ξυπνάω τότε ανήσυχος/ Κουμπώνω το πουκάμισο/ Φτιάχνω και λίγο τα μαλλιά μου/ Τα πρόβατα έρχονται ύστερα/ Με οδηγούν βαθιά/ Κάτω στην κοιλάδα
«Μ»
O Λογγίνος Παναγή γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1970. Σπούδασε δημοσιογραφία και σκηνοθεσία. Έχει σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μικρού μήκους και ένα θεατρικό. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Μανδραγόρας, 2011
29 σελ.
ISBN 978-960-9476-16-4
Share this Post