Κι όταν το λάικ έγινε κίνητρο ζωής
Έπαιξε τον ρόλο του οπίου
Όμοιο με τελικό χειροκρότημα
Σε παράσταση εξαρχής υποχρεωτική
Κι οι ρόλοι στοιχειωμένοι με συνέπειες
Κι οι μάσκες σφραγισμένες από φίλτρα
Και κάθε φίλτρο μια φυγή
Μικρή απόδραση από την ίδια μας την όψη
Η όψη σου η πιο προσωπική σκηνή
Δίχτυα των σόσιαλ διψούν για νέα ψάρια
Ο τοίχος μας για ένα ακόμη τούβλο
Βαλσαμώνοντας στιγμές
Σκηνοθετώντας μια ζωή σου
Είναι κι αυτό μια κάποια ανακούφιση
Μια κάποια ελευθερία
Ίσως
Γι’ αυτό να είναι τόσο εθιστικός