Απρίλης
1.4.19 Δευτέρα. Καλή εβδομάδα, καλό μήνα λέει ο περιπτεράς που παίρνω εφημερίδα. Γκούχου, γκούχου απαντάω εγώ και τρέχω στην δρ Κυριακούλα να μου γράψει Augmentin πριν τα κακαρώσω. Τρομοκρατούμαι με το βήχα, νομίζω ότι είμαι φυματικός μπαίνω μέσα στο ασανσέρ για να πάω στον 6ο όροφο της γιατρού αλλά δεν πατάω το κουμπί κάτι φοβάμαι, βγαίνω μέσα απ’ τον κλωβό κι αρχίζω να ανεβαίνω τις σκάλες μουρμουρίζοντας για τις φοβίες μου, λαχανιάζοντας και βήχοντας. Υποσχέθηκα το βράδυ να πάω και στο Βέη που διαβάζει ποιήματα, αύριο έχει Στέφανο στου Ζωγράφου, μεθαύριο εκδήλωση στο υπουργείο πολιτισμού και μάθημα ισπανικών και ούτω καθεξής. Γυρίζω σαν τη σβούρα, αλλά μπορώ να μείνω και μέσα για μέρες με το ένα πόδι στο τοίχο. Μου κόβει τα πόδια αυτό το κρύωμα και την άλλη βδομάδα έχω ραντεβού με τον ορθοπεδικό να δω αν θα κάνω εγχείρηση στους αντίχειρες, τέλος πάντων είναι κι αυτή η παρουσίαση στην ΕΣΗΕΑ κι ο Σταμούλης δεν έχει κάνει ακόμη τις διορθώσεις της Αμνησίας ε, δεν πάει έτσι. Τι της θέλω κι εγώ τις παρουσιάσεις -δεν οφείλω να αποδείξω τίποτα σε κανένα, με ξέρω καλά.
2.4.19 Είναι τρομερό, είμαι οριζοντιωμένος στο κρεβάτι με έναν απίστευτο βήχα και σπαρταράω από τα ρίγη σαν ψάρι πιασμένο στο αγκίστρι. Η Μπέμπα με τα ζυμαρικά και φασόλια με εδώδιμες ίνες στο Ζάππειο καθόλου δουλειά, μόνο τουρίστες περνάνε, εκεί απ’ τις εννιά μέχρι τις εννιά με ένα σκατόκαιρο, στημένη σαν σκλάβα για ένα δεκαήμερο.
3.4.19 Μικρή βελτίωση στη φωνή. Αλλά ο βήχας βήχας. Μπορώ να ακούω τον εαυτό μου. Ψέλλισα δυο λόγια στο τηλέφωνο στο Σύδνεϋ για την κόρη μου που έκανε μια δύσκολη εγχείρηση. Πού να καταλάβουμε τον πόνο του άλλου; Όλα μαζεμένα. Και τι να γνωρίσεις από αυτό που δεν υπήρξε ποτέ; Ως παιδική χαρά.
Χτυπάει το τηλέφωνο. Τρέχω να απαντήσω με μισή φωνή ελπίζοντας ότι είναι η Μπέμπα με την οποία δεν μιλιόμαστε για τεχνικούς λόγους. Λάθος, είναι η NOVA και ψάχνει συνδρομητές. Ο Σταμούλης έκανε τελικά τις διορθώσεις, εγώ βήχω.
4.4.19 Φοβερό νέο: ο πιλότος της βασίλισσας βρέθηκε νεκρός. Της Αγγλίας βεβαίως. Της γνωστής Ελισάβετ. Αυτή γνωρίσαμε παιδιόθεν. Μεγαλειοτάτη στα επίκαιρα. Σ’ Αυτή πληρώναμε βεβαίως βεβαίως τον οβολόν μας και τους φόρους από Αυστραλία. Για τους πιλότους της μαθαίνουμε τα νέα. Μια ωραία θνητή με τον husband της και τον περιηγητή υιό με την Καμίλα του κι ο πιλότος νεκρός. Είναι η πέμπτη μέρα που μένω μέσα κι ο βήχας βήχας. Μόνο τηλεόραση και ιντερνέτ. Και κρυώνω.
Δεν μπορώ να ακούω αηδίες αλλά κατά λάθος έπεσα στον κ. Τράγκα που βέβαια καταφέρνει να με εκπλήσσει πάντα με την ίδια φωνή του περιπλανώμενου κοκαλοπωλητή με τα ίδια κοσμητικά επίθετα και καινούρια, με την ίδια ασυνάρτητη πατριδοκαπηλία που περνάει κάθε όριο χυδαιότητας, ο μόνος αγνός Ελληναράς, ο μόνος πατριώτης, όλοι οι άλλοι είναι φερέφωνα, προδότες και γελοία υποκείμενα. Η Κρήτη κατά το 1/3 ανήκει στους Τούρκους γράφουν πολλά δημοσιεύματα, ουρλιάζει ο Τράγκας. «Και υπάρχουν πολλοί σαπιοκοιλιάδες στην κυβέρνηση που συμφωνούν, εδώ ο οικολόγος λέει ότι το Καστελόριζό μας δεν ανήκει στο Αιγαίο». Η φωνή του φασισμού έχει όνομα και λέγεται Τράγκας.
5.4.19 Παρασκευή. Βήχας ασταμάτητος. Έχω κατατρομάξει. Όταν σκέφτεσαι άσχημα σενάρια ακόμη και το θάνατο, βλέπεις ότι το καλό σενάριο είναι πάντα η ζωή.
Μιλάνε οι πάντες για τις ευρωεκλογές του άλλου μήνα. Όλοι είναι εν δυνάμει υποψήφιοι. Μα όλοι. Σπουδαία δουλειά να φτιάξει ο καθείς όπως οραματίζεται την Ευρώπη. Το κυρίως όραμα η πράσινη Ευρώπη. Αν μπορούσαν κάποιοι να σκεφτούν ότι υπάρχουν κάποιες πολυκατοικίες σαν τη δική μου στην Ευρώπη χωρίς κεντρική θέρμανση με πολύ βήχα θα είχαν κι άλλο επιχείρημα για την πράσινη ανάπτυξη.
Στις πέντε Απριλίου του 1944 οι γερμανοί εκτελούν 246 κατοίκους στην Κλεισούρα της Καστοριάς για το φόνο δύο συμπατριωτών τους στρατιωτών.
6.4.19. Σάββατο. Τίποτα. Μίζερος καιρός με βροχή. Φοράω πάνω από τις πυτζάμες ένα παντελόνι για να πάρω τα στοιχειώδη από το σουπερμάρκετ. Πίνω τόνους τσάγια. Καραμέλες του βήχα και χάπια. Παρ’ όλα αυτά θα κάνω την εκδήλωση, θα μιλήσω μόνος μου και θα καταγγείλω τα κακώς κείμενα. Θα υπερασπίσω την λογοτεχνική μου παραγωγή, το ελληνικό μεγαλείο, την ελληνική τρέλα. Στον κόσμο της τέχνης η τρέλα μετατρέπεται σε επίτευγμα. Σκότωσα δυο κουνούπια με την πετσέτα, κόλλησα δυο αφίσες που είχαν ξεκολλήσει όπως και μία καινούρια ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, αφού δυσκολεύτηκα να της βρω θέση καθώς όλοι οι τοίχοι είναι γεμάτοι.
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019 στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) στις 7μμ ο Δημήτρης Τζουμάκας παρουσιάζει τα βιβλία του Τετράδια Αμνησίας, Nicolas Calas O ερμαφρόδιτος στον κήπο των Γραμμάτων και τρία ακόμη βιβλία Μεταναστευτικού Πολιτισμού.