26.3.19 Ημερίδα από το Υπ. Πολιτισμού αναγγέλλεται για τις 31 Μαρτίου και φαίνεται ενδιαφέρουσα «Δεν είναι όλα εφήμερα» στη Θεσσαλονίκη, που θα ήθελα να πάω. Μεταξύ άλλων η Αρετή Χοντρογιάννη Μετόκη μιλάει για τις κομμώσεις γυναικών της νεολιθικής εποχής. Οι έφοροι αρχαιοτήτων μας εκπλήσσουν με τους ποιητικούς τίτλους των ανακοινώσεών τους. Έτσι η Αγγελική Κοταρή προϊσταμένη της εφορίας αρχαιοτήτων Ημαθίας στη δική της παρουσίαση έχει επιλέξει έναν ωραίο αινιγματικό τίτλο: «Ερώτων ατελών κάτι αβέβαιες μνήμες». Θα ήταν ωραία να πεταγόμουν στη Θεσσαλονίκη να δω και τις φίλες μου και να κάνω μία βόλτα στην προκυμαία στο Λευκό Πύργο, να πάω στο γήπεδο της Τούμπας και του Χαριλάου, αλλά εδώ στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Ρουφ τσακίζουμε πάλι το φασισμό. Κι έπειτα την πρωταπριλιά διαβάζει ποιήματα ο Βέης κι ο Στέφανος μιλάει στην Αλέκα στου Ζωγράφου στις 2 του Απρίλη με Σάββα Ρομπόλη και Γιάννη Μουζάλα. Δεν μπορεί να είσαι παντού, ούτε καν με τη σκέψη σου.
27.3.19 Θάνατοι. Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται… Όχι, ο θάνατος δεν περιγράφεται και δεν ποιητικοποιείται. Είναι ένα σκάνδαλο, το λένε όλοι. Λυπήθηκα για την Κρυστέλλα που άργησα να μάθω ότι πέθανε πρόωρα, μια Ελληνοκύπρια της Αυστραλίας γεμάτη ζωή, με τη μουσική της, τα ποιήματα της, τη ζωγραφική της, τους έρωτές της. Έμαθα επίσης και για το θάνατο του ποιητή Μιχάλη Μήτρα του πιο μοντέρνου των ελλήνων ποιητών και του πιο γλυκού ανθρώπου που έχω συναντήσει.
Σοκ ο θάνατος του Γιώργου Μακρυγιάννη. Άτομο ακέραιο που πολύ εκτιμούσα γιατί όταν παραθερίζαμε στο χωριό μου λέγανε «μην κάνεις παρέα με αυτόν είναι κομμουνιστής», κι εγώ αν και πιτσιρικάς ήθελα να μάθω τι είναι ο κομμουνισμός. Ο Μακρυγιάννης έκανε μια πορεία επιστημονική σαν φυσικομαθηματικός στο Δημόκριτο, πάντα σταθερός στις ιδέες του. Τελευταία φορά που τον είχα δει λίγες μόλις μέρες μετά την πτώση της δικτατορίας και προέκυψε διαφωνία για το φιλμ Σάκο και Βαντσέτι. «Χόλιγουντ», μου είπε ο Γιώργος, «Επί της ουσίας», του λέω «δεν είναι γιατί πρέπει να δεις, Αν δικάζομαι είναι γιατί είμαι ξένος ΚΑΙ είμαι ξένος, είναι γιατί είμαι αναρχικός ΚΑΙ είμαι αναρχικός».
28.3.19 Πέθανε κι ο Στυλιανός ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας χαρισματικός Ιεράρχης αλλά στριμμένος, μοχθηρός, εκδικητικός. Τι είδους χαρισματικός είναι αυτός; θα μου πείτε. Έγραφε ποιήματα καλά, είχε ευφράδεια, ήξερε φιλοσοφία κι από λογοτεχνία κατείχε, θεωρούνταν δε σπουδαίος περί το θεολογικά. Κατάπιε όλες τις σκληρές «αιρετικές» κοινότητες και γέμισε την Αυστραλία εκκλησίες και μοναστήρια. Κυριάρχησε στην παιδεία των ομογενών ιδρύοντας με τη βοήθεια του αυστραλιανού κράτους δίγλωσσα κολλέγια, προσπάθησε να βάλει χέρι και στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά δεν τα κατάφερε, περιορίστηκε στην ίδρυση Θεολογικής Σχολής στο Σύδνεϋ με συστηματική παραγωγή ομογενών ιερέων, καλοπλυμένων και ευγενικών. Έντονη προσωπικότητα πήγε να βρει το αντίπαλον δέος που (δεν) του άξιζε, τον επίσης θανόντα μιντιάρχη Σκάλκο τον οποίον είχε συρρικνώσει κι αυτόν με τις μηνύσεις του.
Ο Ερντογάν χτίζει άλλες 123 φυλακές για να βολέψει τους κρατούμενους και τους άλλους που έρχονται. Να, ο Στυλιανός θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας μικρός Ερντογάν, αντί απλώς να χτίζει φυλακές έχτιζε εκκλησιές κι ήταν ξενόγλωσσος, πιο καλλιεργημένος.
Πάω στο υπουργείο όπου γίνεται ημερίδα ελληνοβορειομακεδονική για τα fake news. Ενδιαφέρουσα, με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου σε απαρτία, με έλληνες και βορειομακεδόνες δημοσιογράφους. Έξυπνη και γλυκόπικρη παρουσίαση της ελληνοσκοπιανής διαμάχης μέχρι τη συμφωνία των Πρεσπών. Οι γείτονες πολιτικοί είχαν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα να χειριστούν και οι λίμνες πλημμύρισαν «προδότες». Κάποια εφημερίδα των Σκοπίων μάλιστα έδειχνε τον Νοστράδημο λέγοντας ότι τα είχε προβλέψει όλα ο σοφός προφήτης, πως δηλαδή θα χαθεί το γένος των μακεδόνων καθώς έρχονται λοιμοί και καταποντισμοί από Ελλάδα μεριά.
Κάθε χώρα χρειάζεται ένα παραμύθι, κάθε χώρα έχει τη δική της παρανόηση, φτιάχνει εμμονικά ένα τσούρμο εχθρών που δεν μπορεί να καταναλώσει.
Ίσως περάσω μία βόλτα από το σπίτι της Ε. να δω αν υπάρχει φως. Αλλά δεν είναι το στιλ μου η κατασκοπεία. Έτσι κι αλλιώς όπου βρίσκεσαι υπάρχω.
30.3.19 Μένω μέσα με έναν άσχημο βήχα δεν ξέρω πού προέκυψε, θα φταίει καμιά σκοπιανή συνάδελφος δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι τους σλάβους, τους λες γεια σου και σε κολλάνε λοιμώξεις. Μιλάω από το σπίτι για το Χαρούμενο Σύδνεϋ και την Αμνησία στην εκπομπή του Φύσσα, ακούω τον καταγγελτικό λόγο του Στέφανου στην ΕΡΤ που μιλάει με αφορμή τις ευρωεκλογές. Βλέπω ταινίες στην τηλεόραση, χαζές. Είμαι στον κομπιούτερ. Αυτός ο αέρας και το κρύο με τσάκισαν. Κι αυτός ο Σταμούλης από βδομάδα λέει θα δώσει εντολή για ανατύπωση της Αμνησίας. Ναι, αλλά ρε φίλε έτσι όπως πας ποιος παρουσιαστής ή κριτικός θα προλάβει να διαβάσει το πόνημα, είναι ολόκληρο κατεβατό, στις 19 είμαστε στην ΕΣΗΕΑ.
Έκλεισε και η επιχείρηση Noi & Voi απέναντι. Φεύγουν όλα τα μαγαζιά. Φσσσστ καπνός, όπου φύγει φύγει. Για την καρδιά της Αθήνας μιλάμε. Το παπουτσάδικο είχε όλη τη γωνία Δεριγνύ και Αχαρνών και το πιθανότερο είναι να ανοίξει κινέζικο. Σε απόσταση εκατό μέτρων υπάρχουν πέντε κινέζικα! Μετά μετράμε άπειρα μπακαλικάκια της αφγανικής και πακιστανικής κοινότητας. Φυλής και Δεριγνύ έχει φύγει και το σουβλάτζιδικο και όλο το κτίριο ανακαινίζεται για να δοθεί σε πράκτορες του ΑΙΡΒΝΒ.
31.3.19 Κυριακή ακόμη αέρας. Μέσα με ρίγη, σόμπες ηλεκτρικές στο φουλ. Άσχημη βρογχίτιδα, το παίζω γιατρός σαν την κόρη μου με κάτι υπόλοιπα φαρμάκων και ματζούνια τη στιγμή που ο βηξ μου κατεβάζει μπόιγκ τετρακινιτήριο. Έχασα και το παζάρι, τη μόνη διασκέδαση. Πρέπει να οργανώσω και την παρουσίαση της «Αμνησίας» και δεν έχω κόσμο να βοηθήσει κι άμα είμαι έτσι χάλια δεν ξέρω τι θα γίνει, θέλει τόσο τρέξιμο. Τι τις θέλω αυτές τις εκδηλώσεις επιβεβαίωσης «Η ζωή θα τραβήξει το δρόμο της, τα γεγονότα θα ξετυλιχτούν οι πνευματικές συγκρούσεις θα λυθούν κι εγώ δεν θα συμμετέχω σ’ αυτές. Δεν περιμένω τίποτα ούτε από την ηθική ούτε από την υλική πλευρά». Όχι εγώ…. ο Αντουάν Αρτώ.
Δημήτρης Τζουμάκας