Στις 13 Σεπτεμβρίου 2019 έφυγε από τη ζωή ο Νάνος Βαλαωρίτης δισέγγονος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτης κι εγγονός του Ιωάννη Βαλαωρίτη που πέραν των άλλων συνέγραψε και την Ιστορία της Εθνικής Τραπέζης όντας ο ίδιος Διοικητής της. Ο Νάνος με καταγωγή από τη Λευκάδα, τη Μαδουρή, γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1921. Ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και θεωρητικός της λογοτεχνίας. οι φίλοι των ξεπροβόδισαν το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2019 στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών. Παραθέτουμε ένα ποίημα του Απόστολου Ζώτου γραμμένο και αφιερωμένο στον Νάνο Βαλαωρίτη. Ένα ποίημα που περνά (με αφορμή τον Νάνο) τη δική του υποθήκη/αίτημα για την προσωπική του αναχώρηση.
Πισόχαρτο
Στον Νάνο Βαλαωρίτη
Όταν πεθάνω
σκεπάστε με
μ’ ένα υπερρεαλιστικό
πισόχαρτο
ρόδα
μαύρους σβώλους
στίλβοντα Λευκάδος επίθετα.
Στη γλώσσα μου ραψωδία της Ιλιάδας
και στην ωλένη ειρμός και
κοίτη Σαραντάπορος.
Στην αιματώδη παλάμη βόμβες ναπάλμ.
Λίγο πριν καώ για πάντα
νερά Αώου
μαύρο πυκνό χιόνι Γκαμήλας
υλακή ύαινας από την Δρακόλιμνη
για γραβάτα νεκρική
παλαιό πουκάμισο όχεντρας.
Μια ορχηστρα ας παίζει στο μεσοχώρι
Shostakovich
ένα παλιό σέρβικο τραγούδι με την
ανάσα κοριτσιού αναρχικής μπαλάντας
του Leo Fere.
Δεν θέλω τροπάρια και ακολουθίες
πετραχήλια, νεωκόρους, ψαλτάδες.
Ίσως μια μπαταριά από Λιανοντούφεκο
σονέτο θυγατέρας τρυγόνας μινύρισμα
εφτά συνιζήσεις
και σένα όμορφη σε σελίδες δύσκολες.
Στο έρκος των οδόντων ΣΑΠΦΩ ΚΑΙ ΑΙΣΧΥΛΟ
άνθη στο στήθος από ευκάλυπτο Πρέβεζας
στα χείλη σάπια φύλλα ροδιάς μηνός Νοεμβρίου.
Υ.Γ. Κι όταν δονείται και κουρταλεί σαν άρπα Δαυίδ
η κυπάρισσος του τάφου σου
η καρδιά μου θα σκούζει
πάντα αριστερά.
Απόστολος Ζώτος
Κόνιτσα 16.9.2019